~~~~~~~~~~~~အပိုင္း-10~~~~~~~~~~~~
အျဖဴ.ေရာင္အနွီးေဖြးေဖြးၾကားက သားငယ္ကိုခ်ီျပီး Sooသတိရမယ့္အခ်္ိန္က္ုိ ေစာင့္ေနတာ သည္ေန႔နဲ႔ဆို သုံးရက္တင္းတင္းျပည့္ခ့ဲျပီ!
တစ္ခ်ိန္က က်ြန္ေတာ့္ရဲ့အသံုးေတာ္ခံ ေကာင္မေလး!
က်ြန္ေတာ္မ်က္နွာျငိဳျငင္မွာက္ုိ ေသမတက္ေၾကာက္တ့ဲ ေကာင္မေလး!
က်ြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္သေလာက္ က်ြန္ေတာ့္ဆီက ဥေပကၡာေတြ ခက္ထန္မွုေတြကိုသာ ရရွိခ့ဲတ့ဲေကာင္မေလး!
အခုေတာ့ ထိုေကာင္မေလးက က်ြန္ေတာ့္နဲ႔သားေလးကို ဥေပကၡာျပဳျပီး ကုတင္ထက္မွာ ျငိမ္သက္စြာလဲေလ်ာင္းေနျပီ!
အခ်ိန္ေတြကိုသာ ေနာက္ျပန္လွည့္ပစ္လို႔ရရင္ အစ္ကိုျပန္ျပဳျပင္ခ်င္တယ္Sooရယ္!
မင္းကိုအမ်ားၾကီးခ်စ္ေပးျပီး အမ်ားၾကီး ဂရုစိုက္ေပးမွာမို႔လို႕
အခုအိပ္ရာက နိုးထပါေတာ့!
"chen~သားနားလိုက္အုန္းေလ! သားအရမ္းပင္ပန္းေနျပီ! သမီးေလးသတိမရခင္ သားအရင္လဲသြားလို႔မျဖစ္ဘူးေလ"
"kai~ဟင့္အင္းဒယ္ဒီ! Sooသတိရလာလို႔ မ်က္လုံးဖြင့္တ့ဲအခါ ပထမဆုံးျမင္တ့ဲသူက က်ြန္ေတာ္ပဲျဖစ္ေစခ်င္တယ္! သူလည္းက်ြန္ေတာ္ပဲ ျဖစ္ေစခ်င္မွာ"
"chen~ဒါေတာ့ ဒါေပါ့ သားရယ္! သားမအိပ္တာ ၃ညရွိေနျပီေလ!"
"kai~ရတယ္ဒယ္ဒီ! က်ြန္ေတာ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး"
ဒယ္ဒီ့ပူပန္မွုကိုသိေပမ့ဲ က်ြန္ေတာ့္ရင္ထဲကမီးေတာက္က အဆမတန္ျပင္းထန္ေနတဲ့အခါ.
"taeyong~ဦးငယ္!"
အက်ီၤစအားဆြဲကာ ေခၚေနတ့ဲ တူေလးေရွ့ ငုတ္တုတ္ထိုင္ကာ ျပံဳးျပလိုက္ျပီး.
"kai~ဘာလဲသားသား"
"taeyong~အယုံးကိုခ်ီ"
"kai~ခ်ီရမယ္! သားသား ဦးငယ္လက္ထဲမွာက ညီေလးနဲ႔ေလ သားရဲ့! ဘယ္လိုလုပ္ခ်ီရမလဲ"
"taeyong~arrnyi! molar! သားကိုပဲခ်ီ! အ့ဲကေလးကို လႊင့္ပစ္လိုက္!"
