* အပိုင္း - ၁၇ *
ျပတင္းေပါက္ကေန လွမ္းျမင္ေနရတ့ဲ အရိပ္ကေလး!
မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ကြ်န္မေငးၾကည့္မိေပမ့ဲ ဆင္းေတြ႔ဖို႕ေတာ့ စိတ္ကူးမရွိ!
ကြ်န္မျပန္မလာဘူး အစ္ကို!
အစ္ကိုဆီ ကြ်န္မျပန္မလာေတာ့ဘူး!
pcy - ညီမေလး
soo - ေအာ္ ကိုကို
pcy - ဘာေငးေနတာလဲ
soo - ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကိုကိုရဲ့
ခန္းဆီးစကိုဆြဲ၍ပိတ္ပစ္လိုက္သည္.
ျပႆနာထပ္မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူးေလ!
soo - ကိုကိုေျပာစရာရွိလို႔လား
pcy - omm! ဒီညflightနဲ႔ ကိုကိုတို႔Parisကို ေျပာင္းၾကမယ္
soo - ဟုတ္ကိုက္ို!
pcy - ျပင္ဆင္စရာရွိတာေတြ ျပင္ဆင္ထားလိုက္ေနာ္!
soo - ဟုတ္က့ဲ
တံခါးပိတ္ကာ ကိုကိုထြက္သြားမွ လိုက္ကာေလးကို အသာဟျပီး ထပ္မံေခ်ာင္းၾကည့္ျဖစ္သည္.
အစ္ကို႕ကားေလးရွိေနတုန္းပဲ!
နာရီပိုင္းပဲက်န္ေတာ့တယ္အစ္ကို!
ဒီအခ်္ိန္ကိုေက်ာ္လြန္ရင္ အစ္ကိုနဲ႔Soo တကယ္ကိုေဝးေတာ့မွာ!
အစ္ကိုမသိဘူးမဟုတ္လားဟင္?
အဝတ္အစားေတြအားထည့္ထားသည့္ အိတ္ေတြအားယူကာ ကိုကိုကားေပၚတင္ေနစဥ္ သားေလးအားခ်ီကာ ကားေပၚသို႔တက္လိုက္သည္.
lu - ကေလးကိုဂရုစိုက္ေနာ္Soo!
soo - ဟုတ္က့ဲ
pcy - Khaja!
ကားအားစက္ႏွိုးကာ ေမာင္းထြက္လိုက္သည္ႏွင့္ ေနာက္မွထပ္ခ်ပ္မခြာ ပါလာသည့္ ကားတစ္စီး!
ကားေမာင္းေနရင္းမွ က်ေနာ္မ်က္ေမွာင္ျကဳတ္လိုက္သည္.
lu - ဘာျဖစ္လို႔လဲ သားChan!
pcy - ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးတီlu!
အလကားသက္သက္ စိတ္မပူေစခ်င္တာမို႕ က်ေနာ္ေခါင္းခါျပီးသာ ျငင္းလိုက္သည္.
