//ဟမၼဴ.ရာဘီကိုဓဥပေဒ(Season-2)//
//အပိုင္း=1//
အရာအားလုံး ျပီးဆုံးသြားခ့ဲျပီလား???
ေက်ာခို္င္းရက္တ့ဲသူကေတာ့ ေက်ာခိုင္းျပီး
သြားပစ္ခ့ဲျပီပဲ အမွတ္မရွိ ဘာဆိုင္လိူ့
ဒီမ်က္ရည္ေတြက က်ေနရျပန္တာလဲ??
"မက်စမ္းန့ဲ Byun Baekkie !
နင္န့ဲသူက ဘာမွမွမဆိုင္ေတာ့တာ!
သူလည္း သူ့အိမ္ေထာင္န့ဲ သူပဲ!
နင့္မွာ နင့္ကိုသိပ္ခ်စ္တ့ဲ Park Chanyeolေရာ! နင္သိပ္ခ်စ္ရမယ့္ သားေလးလည္းရွိတယ္!
ဟုတ္တယ္ ျပီးဆုံးသြားတ့ဲအရာေတြကို ျပန္တမ္းတ မေနစမ္းန့ဲ Byun Baekkie! မငိုန့ဲ!
အဟက္ ဒီမ်က္ရည္ေတြ တကယ္ပဲ စိတ္ပ်က္ဖို့ေကာင္းတယ္"
ပါးျပင္ထက္ တသြင္သြင္ စီးက်လာသည့္ မ်က္ရည္စေတြအား လက္ခုံျဖင့္ ဖိပြတ္ဖယ္ရွားလိုက္ေသာ္ျငား မ်က္ဝန္းေလးျပဴ.းကာ ေမာ့ျကည့္ေနရွာသည့္ ရင္ခြင္ထဲက သားငယ္အား ျမင္ေတာ့ မ်က္ရည္က ထပ္ျပီးက်လာျပန္သည္။
baek//သားရယ္ မာမီဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?
ဟင္? သားေျပာပါဦး!
မ်က္ရည္ေတြျကားမွ သူမေမးေနေသာ္ျငား သားငယ္ကေတာ့ အပူအပင္ကင္းစြာ ျပဴ.းျကည့္လ်က္ပင္…………။
တသိမ့္သိမ့္ရြာေနသည့္ မိုးေရက်သံကလြဲျပီး တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ အိမ္ျကီးက သုသာန္တစျပင္အလား……။
နွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနသည့္ သားငယ္အား ပုတ္သက္ေခ်ာ့သိပ္ကာ ကုတင္ထက္လဲေလ်ာင္းရင္း နာက်င္မွုက အတိုင္းအဆမရွိ……။
"ဘယ္ေလာက္ပဲ က်က္သြားျပီျဖစ္တ့ဲ
အနာျဖစ္ေနပါေစ မေတာ္တဆထိခိုက္မိရင္ေတာ့ အတိုင္းအဆမရွ္ိ နာက်င္ေနရတုန္းပဲ မဟုတ္လားေမာင္!"
"က်ြန္မေမ့ပစ္ခ့ဲပါတယ္ ။ ေမာင့္က္ုိက်ြန္မႏွလုံးသားထဲက ဆြဲထုတ္ဖို့အထိ ျကိဳးစားခ့ဲတယ္။ "
"အ့ဲဒါေတြအားလုံးက ေမာင္ေပ်ာ္ရႊင္ဖို့…။
ေမာင့္ကိူျမင္ေနရယုံန့ဲ ဘယ္လိုအေနအထားမ်ိဴးကို မဆိုBaekေနသားက်ဖို့ ျကိဳးစားေပးခ့ဲတာ"
"အ့ဲေလာက္ထိလုပ္ဖို့ လိုခ့ဲလို့လားေမာင္ရယ္!
အေဝးဆုံးကို ထြက္သြားဖို့အထိေတာင္ လုပ္ဖို့လိုခ့ဲလို့လား???"
