Sonsuz Şehvet'e Uyanış

Yalan

Gözlerimi araladığımda,sanki dünyanın tüm yükü benim omuzlarımdaymış gibi hissediyordum.Yorgunluğun dibini sıyırmıştım.Bembeyaz odanın iri penceresinden vuran güneşse,benim aksime öylesine canlıydı ki.Başımı çevirip,öbür yanıma döndüğümde ise,Ege'nin uyuyan yüzüyle karşılaştım.İşte o an,dün gece aklımdan bir film şeriti gibi geçti.Şaşkınlıkla gözlerimi açıp,yatakta doğrulduğumda ise kalbimin deli gibi çarptığını hissediyordum.Tanrım,biz birlikte olmuştuk.Defalarca.Üstelik sarhoş değildim,aklım mantığım gayet yerindeydi.Mutfakta ona şehvetle verdiğim cevabı ve delicesine inlemelerimi hatırlıyordum.Bu yataktaki kıvranışlarımı,lanet olsun ki hatırlıyordum.Ege bu iğrenç vücudun her metre karesini görmüştü,tüm çıplaklığıyla.Utancımdan kafamı deve kuşu gibi kuma gömmek istiyordum.Yerin yarılıp,içine düşmemi istiyordum.Ellerimle önüme düşen saçlarımı çektim ve hızla yataktan kalkıp,kenarda duran kıyafetlerimi üzerime geçirdim.Yaptıklarımdan,olanlardan pişman değildim.Tek korkum çirkinliğimin bu denli ortaya dökülüp,Ege'nin beni terketmesiydi.Dolan gözlerimde ortalıkta dolaşan kıyafetlerin arasından telefonumu buldum ve saate baktım.Yaklaşık ona geliyordu ve annemlerin çıldırmış olma ihtimali çok yüksekti.Ayakkabılarımı ayağıma geçirdim ve sessizce evden çıktım.Nasıl yapmıştım böyle bir hatayı?Bbir anlık şehvetin kurbanı olup,nasıl düşmüştüm aşkın tuzağına?Ne farkım kalmıştı şimdi diğer kızlardan?Ege beni farklı olduğum için sevmemiş miydi?Şimdi sevgiye tutunacak ne kalmıştı?Apartmandan çıkarken,birinin taksiden indiğini gördüm adımlarımı biraz daha hızlandırdım ve adamın indiği taksiye ben bindim.Annemlere ne diyecektim?Allahım,bunu herkese nasıl açıklayacaktım?Ege'nin yüzüne bir daha nasıl bakacaktım?

Taksi evin önüne yaklaşınca çantamdan çıkardığım parayı taksiciye uzattım ve üstünü almadan aceleyle indim.Babam işe gitmiş olmalıydı,evde büyük ihtimal tek annem vardı ki,durumu ona açıklamak yani yalan söylemek daha kolay olacaktı.Güllerle dolu bahçeyi geçip apartmana girdim ve asansöre binmeye gerek duymadan kasıklarımdaki ağrıyla eve çıktım.Siyah çelik kapının önünde elimde anahtar öylece duruyordum.Gözlerim delicesine yanıyor,yaşlar süzülmek için birbirleriyle yarış yapıyorlardı sanki.Ne diyecektim anneme?Nnasıl bir yalan bulacaktım?Titreyen bacaklarımda anahtarı yuvasına soktum ve çevirdim.Evde büyük bir sessizlik vardı.

-''Dün gece için sana ne kadar kızgın olduğum hakkında bir fikrin var mı?''dedi annem tiz sesiyle.Yüzüne bakamıyordum.Başımı ''hayır'' anlamında salladığımda,terlik seslerinin yaklaştığını duydum.

-''Kızım insan bir haber verir Melis'e gidiyorum diye.Ama nerede öyle düşünceli insan?Melis aramasa,haberimiz yok.''dedi annem tekrar.Ne Melis mi?Ağzım kocaman bir ''o'' şeklini almış,anneme öylece bakıyordum.Melis'te nereden çıkmıştı şimdi?

-''Cevap versene kızım.''dedi annem tekrar.Ne diyeceğimi bilmiyordum,çünkü böyle bir şeyi hiç beklemiyordum.

-''A-a,şey.''dedim elimi saçıma daldırıp düşünüyormuş gibi yaparken.

-''Ben telefonumu Melislerde unuttum,alıp geliyorum.''dedim kapıyı kapatıp çıkarken.Annemin arkamdan bağırmasını duymazdan geldim ve sitenin içindeki yan apartmana girip,Melis'e çıktım.Kapıyı güzel gülümsemesi ve renkli haliyle açmıştı.Ben niye mutsuzdum peki?

-''Bu ne hal?''dedi beni kolumdan çekip odasına sürüklerken.Büyük koridoru geçip,odasına girdiğimde çantamı yere koydum ve gözlerimden yaşların akmasına izin verdim.Melis'in şaşkınlıkla gelip bana sarılışını,ve yatağa oturtuşunu hayal meyal hatırlıyordum.Yyaşadığım duygu yoğunluğu o kadar fazlaydı ki.