Sonsuz Şehvet'e Uyanış

Tanıdık

Kısa ama umarım beğenirsiniz,geçen bölümün voteları gerçekten beni çok mutlu etti,gittikçe büyüyoruz ve bu beni çok mutlu ediyor :) Bu bölümde aynı durumu bekliyorum,yine beni mutlu edin bebekleeeerrrriiiim :* Ve bölüm sonu yorumlarınızı merakla bekliyoruum,biraz şok bir kısım çünkü :) Hadi öptüüm :*

-''Peki neden Ege?''dedi kalın ses.Aylardır durmadan,aynı saatte duyduğum bu ses,huzurun yakınından bile geçmiyordu.Bu ses,bana bir zorunluluğu hatırlatıyordu.Gri eşofmanımı ellerimle sıkıp,gözyaşlarımı tutmaya çalıştım.

-''Beren..''dedi tekrar ses.Gözlerim ortada duran kahverengi sehpa ve üzerine dizilmiş onlarca dergiye odaklanmıştı.Emredici ses,yavaşça adımı söylemişti ama gözümün önünde başka şeyler vardı.Ege'nin beni öpüşü,sarılışı,sözleri...

-''Neden Ege?Ondan vazgeçememenin nedeni nedir?''dedi tekrar.Sinirlerimin saç uçlarımında elektirik misali yayıldığını hissediyordum.Gözlerimi şimşek hızında ona döndürdüğümde,öylece bana baktığını gördüm.Kenarda duran kahvesinden bir yudum aldı ve boğazını sesli bir şekilde temizledi.

-''Çünkü siktiri boktan bir hayatım var tamam mı?O mükemmeldi.Kimsem yoktu.Hiç kimsem.Annemle babam bile,beni bir yalan balonunun içine hapsetmişti.Ama Ege,tamamen gerçekti.Uzansam dokunabilirdim.Beni yalanlarla avutmuyordu.Herkese çirkin olduğumu söylediğimde,öyle olmadığımı söyleyip duruyordu.Ama Ege'nin yanında öyle olduğumu biliyordum.Bir şey söylemesine bile gerek yoktu,bunu hissediyordum.Lanet olsun!''dedim bağırarak.Kenarda duran dergileri elimle devirip ayağa kalktığım bacaklarımın beni taşımadığını hissettim.Kaç kiloydum?30-40?Emredici sese baktım ve sadece beni izliyordu.Çırpınışlarımı,isyaklarımı öylece izliyordu,hiç bir tepki vermeden.

-''Ben,onunla bir hayatımız olsun istedim.İnsanlar,mutlu olmak ister,ben mutlu olmak istemedim.Ben sadece onunla olmak istedim.Lanet mutluluk kimin umurunda ki?Onun nefes alış verişi benim en büyük huzurum zaten.O dudaklarından dökülen her hangi bir kelime..Br basit kelime...''dedim sakinleşircesine ayakta durdum.Ellerimi iki yana uzatıp,yorgun bir bakışla etrafı inceledim.

-''Hayat,beni elinde oyuncak etti doktor.Ondan bana kalan tek parça.Minicik bir bebek,bir bebek.Bizim bebeğimiz.''dedim elimi karnıma sarıp,deri koltuğa otururken.İçimdeki huzursuzluk,bedenime yansımış,sarsıntıyla titrer gibi hissediyordum kendimi.

-''Bunu çok istemiştim.Hamile olduğumu öğrendiğim de,bunun benim armağanım olduğunu düşünmüştüm.Korkmadım,ona sahip çıkabilirdim.Çünkü o tamamen Ege'ye benzeyecekti.Düşünsenize,çok sevdiğiniz birinin kopyası gibi.Onu öyle bir sevecektim ki,kendinden bunalacaktı.Ama olmadı...Lanet olsun,sadece içimde büyüyüp doğacaktı işte.Neden yapamadı bunu?Ben bunu nasıl yaptım?Yemek istedim,yemin ederim o büyüsün diye yemek istedim ama midem,bunu kabul etmedi.Ne yediysem,aynı dakika kustum.Daha çok yedim,daha çok kustum.Sonunda beni bıraktı.Benim minik kurtarıcım hayatıma saçtığı ışıkla beraber öldü.Üstelik o bile bana zarar vermeye çalıştı.Ege'nin genlerinde,bana zarar verme isteği yatıyor işte.Minicik bebeğimiz bile ona benzemişti,beni zehirlemeye çalışmıştı.Hangi çocuk annesini zehirlemek ister ki?''dedim nefes nefese doktora baktığımda.Dağıttığım dergiler,etrafa yayılmış,saçma sapan bir görüntü sunuyordu.Ama bu doktorun umurunda dahi değildi.benim de değildi.Onun o saçma bilim dergileri beni zerre kadar ilgilendirmiyordu.

-''Pekala.Sen Ege'ye kızgın mısın,aşık mı?''dedi tek düze bir sesle.Yüzüme buz dolu bir kova gibi çarptığı sorusu,bende şoklanma etkisi yarattı.Mmimiklerim,gözyaşlarım her şey öylece donup kalmıştı.Dizlerimi kendime çekip,koltukta oturdum ve başımı dizimin üzerine yasladım.