Adım Mira,
Benim sizden farkım yok ama bu evde bir şeyler paylaştığım her insanın büyük bir farkı var.
Ardı arkası kesilmeyen maceralar, anne karnında bedel ödeyen bebekler.
Beni bunlar içinde etkileyen en büyük şey oydu... Kılıç.
Eğer ben ölürse...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Mira)
"O iyi çocuklar, sadece bir süre yalnız kalsa daha iyi olacak ve sanırım o artık okula gitmek istemiyor."
Uraz'ın doktor edası ile konuşması ile birlikte herkeste büyük bir sessizlik oluştu.
Ağlamaktan baygınlık geçirip kendi odasında serum yiyen Bora'ya bakarken gözlerimden içimde tutamadığım yaşlar akıyordu.
"Ben onu koruyamadım, onun tüm hayalleri yeniden yıkıldı, tam toparlandı derken yeniden darbe aldı."
Teoman kollarını bana dolayıp saçımı öptü, "Bu senin suçun değil canım. Seni ağlatanı bulup kendi ellerim ile canını yakacağım."
Gözlerim odanın en uzak köşesinde ellerini göğsünde birleştirip derin düşünceler içerisinde olan Kılıç'a gitti, "Gerek yok." dedim ellerimle yüzümü silerken, "Kılıç onu mahvetti bile."
Teoman iç çekip elini omzuma attı, "Pekala ama bu o çocuğa bir zarar da ben vermeyeceğim anlamına gelmiyor."
Odanın kapısı yavaşça açıldı ve kadife gibi yumuşak bir ses duyuldu, "Ne yapıyorsunuz hepiniz bu odada? Bırakın Bora rahatça uyusun." dedi Lina hepimizi azarlarken, "Hadi hepiniz dışarıya."
Uraz başta olmak üzere herkes odayı terk ettiğinde Lina ile ben tek kaldık. Lina, Bora'nın yatağına oturup, "O güçlü birisi Mira, bunun üstesinden gelecektir."
Titreyen dizimle birlikte sandalye çekip bende oturdum, "Ama ilk defa bu kadar kötü oldu, ilk defa yatağa düşecek kadar kötü oldu Lina. Ben onu kaybetmekten deli gibi korkuyorum."
Lina her şeye rağmen parlak bir gülümseme yolladı yaş akan gözlerime.
"Hiçbir yara ilk günkü kadar acıtmaz Mira." deyip elleriyle elimi tuttu. "O iyi olacak çünkü biz hep onun yanında olacağız."
Lina sanki annemmiş gibi bir hissiyat ile bana sarılıp, "Söz veriyorum Mira. Biz hep burada sizi koruyacağız."
Gözlerimi kapattım ve anneme sarıldığımı hayal ettim. Çünkü Lina'nın şuanda bana yansıttığı his tam olarak buydu ve ben sanki karşımda ki annemmiş gibi kuvvetlice Lina'ya daha sıkı sarıldım.
Gözlerimi açınca karşımda kinin Lina olduğunu görecektim ve bu yüzden gözlerimi açmak istemiyordum onun yerine hayalimde canlandırdığım anneme sonsuza kadar böyle sarılmak istiyordum.
(Teoman)
Telefonuma aldığım mesaj ile birlikte Kılıç'ın evinden çıktım. Kendi evime doğru yürümeye başlarken uzaktan Mira'nın dün tanıştırdığı ve beni görünce anında bayılan Asel'in yaklaştığını gördüm.
Başını önüne eğmiş elleri cebinde hızlı adımları ile yürüyor, rüzgardan dağılan saçlarını umursamadan ilerlerken ağzının içinden kendi kendisine konuşuyordu. Gülümseyerek ona bakarken başını kaldırıp benimle göz göze geldi ve beklemediğim bir şekilde yere yüz üstü düştü.
