Adım Mira,
Benim sizden farkım yok ama bu evde bir şeyler paylaştığım her insanın büyük bir farkı var.
Ardı arkası kesilmeyen maceralar, anne karnında bedel ödeyen bebekler.
Beni bunlar içinde etkileyen en büyük şey oydu... Kılıç.
Eğer ben ölürse...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Mira)
-Üniversite sınavına son üç gün-
1. Gün
Kapının tıklanma sesi ile başımı çözdüğüm test kitabından kaldırdım ve o zaman anladım gözlerimin içinin alev alev yandığını. Kapıyı açan kişiyi bir kaç saniye bulanık görsem de, görüş açım düzelmişti.
"Mira, yeter çok yoruyorsun kendini daha fazla bu halini izleyemem."
Kılıç isyankar bir şekilde yanıma geldi ve test kitabımı kapattı. Kapanan test kitabı ile gözlerim de yavaşça kapanmaya başladı.
"Saat kaç?" diye sordum mayışmış bir şekilde.
"Saat gece 03.05 Mira. Sabah saat on birden beri bu masadan kalkmadığının farkında mısın?"
Başımı masaya koyduğum anda gözüm daha fazla direnemeden kapandı. Sadece iki dakika kapatıp gözümün içinde ki acıyı geçirmeyi planladım ama şimdi gözlerimi açmak çok zorlaşıyordu.
Kendimi havada, Kılıç'ın kucağında hissettiğimde gözlerimi zor bir şekilde araladım. Birbirinden ayrılmayan kirpiklerimi ovuşturarak.
"Ne yapıyorsun?" diye sordum.
"Yatağında yat bayan güzel. Güzel uyu, iyice dinlen daha sonra verdiğin 3 kilonu geri alman için sana yemek hazırlayacağım."
Kılıç beni yatağa bırakıp üstümü örttükten sonra alnıma o güven verici öpücüğünü kondurdu.
****
Yüzüme çarpan güneş ışını ile gözlerimi ovaladım. Alarm çalmış mıydı? Yoksa ben mi duymamıştım... Saçmalama Mira çalsa elbette duyacaksın 11 tane arka arkaya çalan alarm koydum sonuçta. Alarmdan önce uyanıp bu kadar enerjik hissetmem normal miydi?
Gözlerimi açmadan düşüncelerim ile komodinin üzerinde ki telefonumu elimle aradım, telefonum elime çarptığında uyanmama kaç dakika kaldığını merak ediyordum. Telefonu açıp ekrana baktığımda küçük gözlerim büyüdü, büyüdü ve büyüdü... hızla yattığım yerden doğrulup saate baktım öğlen iki ye gelmiş hatta geçiyordu.
Telefon kilidini açıp alarm kısmına girdim ve tüm kurduğum alarmın kapalı olduğunu gördüm. Kılıç!
Öfke ile odamdan çıktım ve Kılıç'ın odasına girdim. Toplu yatağı ve benim odamdan düzenli odası ile burada olmadığı aşikardı. Ama ona alarmı mı kapatıp ders çalışmamı geciktirdiği için bir azar patlatacak idim. Odasından çıkıp aynı sinirim ile salona indim.
Kimse yoktu, garip...
Bahçeye de göz ucu ile baktım ama aynı şekilde burada da kimse yoktu, hepsi evi terk etmiş gibi sessizdi ortalık. Öfkem geçmiş yerini biraz panik aldığında mutfaktan bir ses duydum.
