Herkes gibi doğdum bende kimseyi gerçekten sorgulamadım belli bir yaşa kadar.Ailem için yaşadım onlar mutlu olsun diye uğraştım gururlansınlar benimle diye başları dik gezsinler belki küçük sırlarım oldu ama asla onların beni ardında bırakıp gideceği kadar büyük bir günah işlemedim oysa şimdi bunları yazarken boğazımdaki yumruyu hissediyorumda onlar yok artık Devrim Deniz Aslan.Bu zamana kadar onlar için yaşamışken neden onlar benden alındı kızdım diye mi onlara bazen sesimi yükselttim diye mi komik geliyor gülüyorum ama yanaklarım ıslak tuzlu sıvıyla geriliyor canım yanıyor benim...
Kitaplığımdaki albümün sayfalarını karıştırırken bakıyorum suratlarına hepsi geçip gitti hayatımdan ölüm ya bu ne zaman geleceği belli olmadı.Pembe hayallerin içine edildi ama bir şey öğrendim neye değer vermezsen o hayatına zamk gibi yapışıyor.Bencil olun kendiniz için yaşayın o zaman üzülmüyorsunuz.
Saat sabahın dördüne gelirken hala camın önünde oturmuş elimdeki kristal bardakta DURAN kehribar rengi sıvıya bakıyordum.Güzel şeydi içki korkaklar için bir sığınaktı iki gün, üç gün, dört gün artık ne kadar dayanabilirsen iç uyan tekrar iç böyle yapınca geçmiyordu hiçbir şey ama anlıkta olsa mutluluk veriyordu bana.Boğazımı yakmasını seviyordum kokusunu da.O zaman uzak kalmanın manasıda yoktu.Bardağın dibindeki kalan viskiyi tek yudumda içtikten sonra komodinin üzerinde duran sigara paketimi aldım hep cebimde duran babamın zipposusuyla sigarıyı yakarken odamın boydan boya camla kaplı olan kısımdan balkona geçtim içimden arta kalan duman yavaş yavaş karanlığa karışırken büyük bahçe parlak ışıklarla aydınlandı.Elimdeki sigarayı hemen balkonun korkuluklarına bastırıken izmariti balkondan aşağı fırlattım içeri girip içki bardağını çekmeceye sokarken dışardan korumaların *hoşgedin abi* diyen sesleri geliyordu.Önce büyük kapının açıldığını duydum sonrada merdivenleri çıkan güçlü tok ayak seslerini yatağın üstünde öylece otururken kapı açıldı ve karşımdaydı işte yangınım, felaketim ve her seferinde kollarına geri döndürüldüğüm çıkmaz sokağım.ALİ AKTAN YILDIRIM.Nasıl da güzel sevişiyordu o gözlerde siyahla lacivert. Şuan karaya daha yakın olan gözlerini benden ayırmazken yaklaştı yanıma ne o ne ben bir şey söylemişti uzun kaslı vücudu tehlikeli bir biçimde önümde eğilirken gecenin karanlığını bile korkutan sesiyle fısıldadı yanağı yanağıma sürterken:
-Özledin mi beni?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARA KANAT
Novela JuvenilBana baktın gözlerinle ıssız ufka dek Anılardan yıkanmış gözlerinle Bana baktın saf unutuş olan gözlerinle Bana baktın üzerinden belleğin Başıboş nakaratlar üzerinden Solmuş güller üzerinden Aldanmış mutluluklar üzerinden Yürürlükten kalkmış günler...
