KARA KANAT

BAŞLANGIÇ

Ateş, ateşte kaybettiğimiz şeyler asla geri gelmez, ıslak olanı kurutabilir ,yırtılmış olanı bantlayabilir,kırık parçaları birleştirebilirsiniz.Ama bir kez yandığında elinizdeki şeyler ,külleri asla geri getiremezsiniz.Bir kez yanmayı görün bir daha asla eskisi gibi olmayacaksınız hiç olmadığı kadar fazla iz kalacak.Ruhunuz buz arayacak acıyı azaltmak için ,yerinde duramayacak acıdan.Belki siz kaçabilirsiniz ama benim ateşim öyle güçlü ki hem beni hemde bütün çıkış kapılarını yaktı tek çarem var kül olmak ve beni yeniden tutuşturamayacağını anlayacağı kadar öylece kalmak.Rüzgarın parçalarımı savurmasına izin verip yeniden doğuşum için birikmeyi beklemek...

3 Gün sonra

Hastanede geçirdiğim iki günün ardından bugün taburcu olmuştum hastanenin bilindik kokusu hala burun deliklerimde hissedilirken.Evime gelmemin rahatlığı vardı kolum dışında herşey yolundaydı alçı üç hafta boyunca kolumda kalacaktı.Merve kendi anahtarıyla evin kapısını açarken hala söyleniyordu.

-Ne halt etmeye bana bu kadar geç haber veriyorsun ki?

Ayağımdaki botları topuklarına basarak çıkarırken Merveyi duymazlıktan geliyordum.Ama o tabiki susmuyordu

-Kızım kime diyorum.Nasıl oldu bu! Hastaneden aradığından beri hiçbir şey demedin.Deli etme insanı!

Sıkıntıyla nefes verirken kendimi televizyonun karşısındaki koltuğa bıraktım.

Merve kim mi kuzenim ayrıca ailemden hayatta kalan sayılı kişilerden bunun dışında sırdaş dost diyeceğiniz kefeye giren türden biri.İstanbula okula geldiğimden beri aynı evde yaşıyoruz o ve amcamlar çok önceden buraya yerleşmişti bense annemi ve babamı karanlığa hapsetmeden 6 ay önce.

-Bak Merve daha sonra konuşalım tamam mı şuan kafamın yeterince içine edilmiş durumda.

Bana dik dik baksada halimde üzerine eklenince üstelemedi.Amerikan mutfağımıza doğru ilerlerken 

-Aç mısın? diye sordu.

-Hayır.                                                                                                                                                                                  Açtım evet ama ağzımdan o lokmaların geçmesine izin verebileceğimi sanmıyordum.Sehpanın üzerinde duran sigara paketime uzanırken alçının parmaklarımı tamamen içine almamış olması çok sıkıntı yaratmıyordu.Paketten bir dal alıp kuruyan dudaklarımın arasına yerleştirdim .Kazadan sonra sağlam kalan  eşyalarımı hastanede teslim almıştım.Babamın zipposunu cebimden çıkarıp sigarayı yaktım derin bir nefes alırken ayaklandım salonla odam arasındaki kısa koridoru kat edip odaya girdim 2 gün kapalı kalan oda havasızdı boydan boya cam olan sürgülü kapıyı açıp küçük balkonuma çıktım .Ayaklarım soğuk betonla buluşurken balkonun korkuluklarına dirseklerimi dayadım nisan ayındaydık saat muhtemelen 7 gibiydi havada güneşin son yansımaları varken gökyüzünde iz bırakarak ayrılıyordu ateş havada ateş kırmızısı imzalar vardı.Uzayan külü işaret parmağımla vurarak düşürürken derin bir nefes daha çektim.Kuru boğazımdan aşağı yakıcı bir yol izledi duman ve ciğerlerimi kapladı.Hafif esinti  üç gündür duş görmemiş yağlı saçlarımı uçuruyordu.İçimden garip bir ürperti geçerken çarptığım kızı düşünüyordum ne yapmalıydım şimdi ?Bu işten sıyrılma ihtimalim yoktu.Boka batmıştım gerçekten.Tek istediğim şuan onun o lanet hastane odasından çıkmasıydı.Cesaretim buhar olup uçarken yanına gitme isteğim de siliniyordu ne yapabilirdim ki?Eserimi görmek istemiyordum.Sigaram son demlerini yaşarken  bir nefes daha  çekip balkon demirlerinde yaşamına son verdim. Sokak lambaları yanmaya başlarken duruyordum öylece, boşlukta sallanıyor gibiydim.Sıkıntılı nefesim esen rüzgara karışıyordu.Kaç dakika durdum balkonda bilmiyorum ama hava iyice kararmıştı arka cebime koyduğum telefonun titremesiyle gözlerimi daldığım karanlıktan çektim.Ekrana bilinmeyen numaradan bir mesaj düşmüştü.Mesajı açtığımda ne tepki vereceğimi artık bilemiyordum kurduğum kale duvarları zaten yıkılmış yeterince hasar almışken hala  saldırıya uğruyordum.Ağzımda acı bir tat vardı ya da zehir mi demeliydim. Acıtıyordu bu, ama ne tükürebiliyordum ne de yutabiliyor.Bu tat uzun süre benimle olacak gibiydi mesaja tekrar bakıp kendimi soğuk betona bırakıp sırtımı da duvara dayadım.

Pişman olman yeterli değil.Benden kaçamazsın.   

A.YILDIRIM