KARA KANAT

KARŞI

Bana baktın gözlerinle ıssız ufka dek
Anılardan yıkanmış gözlerinle
Bana baktın saf unutuş olan gözlerinle
Bana baktın üzerinden belleğin
Başıboş nakaratlar üzerinden
Solmuş güller üzerinden
Aldanmış mutluluklar üzerinden
Yürürlükten kalkmış günler üzerinden
Mavi unutuş olan gözlerinle baktın bana
Bir şeycikler anımsamıyorsun olan bitenden
Sevgilim
Anımsamıyorsun insanları görünümleri
Gittin kendi kendinden duman dalgaları gibi..

Gözlerim sonsuz karanlığın kıyılarında huzur bulurken kaybolmuş zihnime o lacivert gözlerin okları saplanmıştı.Hapsolduğum sukutun içinde beni takip ediyordu o gözler.Üstümden bir an olsun çekilmiyordu.Kaç saat geçmişti bilemedim.Sağ mıydım Işık'ın durumu neydi..Bilemedim.Aslında saklandığım bu yerden hiç çıkmak da istemedim.Kolaydı böylece bilinçsiz ,hissiz uzanmak,sorumluluk almamak.Kaçmak.

2,5 saatlik ameliyattan sonra Deniz'den alınan böbrek anında Işık'a nakledilmişti.Deniz normal odaya alınırken Işık bir süre daha gözlem amacıyla yoğun bakımda kalacaktı.Aktan camın arkasında değildi bu defa kardeşinin yanında onu ellerini kendi eldivenli elleriyle kavramış duruyordu.Onun sıcaklığını hissediyordu.Artık hiç şüphesi yoktu o yaşayacaktı.Komik olan onu yaşatanın da öldürenin de aynı kişi olmasıydı.Kızı cehennemin yedi kat altında bile ararken o aklıyla dalga geçer gibi burnunun dibinde bitmiş hem suçlu hemde güçlü olmuştu bir nevi.Siktir etti bunları düşünmek şuan gereksizdi.Hesabını zaten kesecekti.Yapılan hiç bir bok cezasız kalmayacaktı.Sadece şimdi zamanı değildi.

Merve Deniz'in boş bakışlarına odaklandı.Boş bakıyordu Deniz hala uyandığının farkında değil gibiydi.Narkozun artçı etkileri devam ediyordu.Ameliyattan çıkalı neredeyse 6-7 saat olmuştu ara ara uyansada henüz uzun soluklu bir iletişimleri olamamıştı Deniz 'le.Son saatlerde ağzından çıkan kelimeleri tekrarladı Deniz'in gece karası saçlarını okşarken

-Deniz nasılsın birtanem?

Deniz belli belirsiz dudaklarını aralayıp fısıldadı iyiyim diye.Sonra ağır ağır kapandı göz kapakları yine.O uyurken hemşireler gelip bir kaç kontrol yaptılar.Onlar gittikten sonra Merve de saatlerdir ayakta olmanın verdiği yorgunlukla kafası Deniz'in yatağının kenarında öylece uyuya kaldı.

.........

3 GÜN SONRA

Merve hızlı hızlı hastanenin çıkışına yürüyen kuzeninin koluna girdi.Bir yandan da çemkiriryordu

-Deniz manyak mısın bir yavaş ol daha dikiş yerlerin kurumadı be!!

-Merve iyiyim ben .

dedi Deniz sesi sertti ancak suratında uzun zamandan sonra ilk kez görülen bir gülümseme parıldıyordu.Sebebi belliydi. Işık uyanmıştı.Onun gözlerindeki Işık Deniz'i de aydınlatmıştı.Karanlık dalgalarının arasına gün ışığı nüfus etmiş yeniden canlanmıştı Deniz.Hatası bakiydi belki ama geri dönüşü olmayacak bir duruma dönüşmemişti.O kızın uyandığını görmekten başka bir isteği yoktu ve bu istek gerçekleşmişti.Bilinçsizce çoğu zaman varlığını unuttuğu rabbine şükürlerini sundu.Merve hala sızlanıyordu.

-Tamam kızım da dikkat et diyoruz sanki kötülüğüne mi birşey dedik.

-Merve yarım saat önce çabuk hazırlan hemen bu hastaneden çıkalım diyen sendin başlatma şimdi.

-Neyse ne hadi hemen gidelim zaten kaç gündür o adamla aynı hastanedeyiz.Nöbet tuttum kızım resmen adam çat kapı alıp götürecek diye seni.

-Ha Merve'cim bende onu diyorum oyalama hadi taksi bekliyor.

İki kızın arasında başka konuşma olamadan taksinin yanına ulaşmışlardı.Merve elindeki çantayı arka kapıyı açıp içeri koyarken Deniz'e yardım etmek için kafasını kaldırdı ama karşılaştığı manzarayla kapalı dudakları açıldı ve küçük bir ''hihh '' nidası döküldü ağzından.Deniz'in bir eli taksinin kapısının kulpunda öylece kalmıştı.Önce elini tutan güçlü parmaklara sonra da sırtının hafif değdiği heybetli vücudun sahibine çevirdi bakışları.Adamın varlığı etrafını kafes gibi sarmıştı.Kalbi daha hızlı atmaya başlarken dişlerini sıktı.Ateş saçan gözleri adamın buz gibi bakışlarıyla sessiz ama yıkıcı bir savaşa girmişti.Adamın biçimli dudakları aralandı ve sert sesi kızın kulaklarında yankı buldu.

-Hiçbir yere gitmiyorsun!!!