ep7 เขิน//

2.6K 33 10
                                    

เช้า...

ผมลืมตาตื่นด้วยความอ่อนเพลีย ผมมองไปที่คนข้างๆ..คิง มันหลับอยู่พอมองหน้ามันแบบนี้แล้วนึกถึงเรื่องเมื่อคืนเลย..เชี่ย!!นี่กูคิดไรอยู่วะเนี้ย

ไม่ต้องส่องกระจกก็รู้ว่าผมหน้าแดงแค่ไหน

"อึก"

อึกผมสบถออกมาเมื่อแค่ขยับสะโพกเพื่อที่จะลุกไปเจ้าห้องน้ำ มันเจ็บจนแทบขาดใจ เวรเอ้ยยทำไมมันเจ็บงี้วะ

"อืมม"

เสียงคนข้างๆดังขึ้น ผมหันไปมอง
และมันก็มองมาที่ผมเช่นกัน

"ตื่นแล้วเหรอ..เจ็บไหม"

มันลุกขึ้นนั้งและถามผม

"ไม่..."

"ไม่เจ็บเหรอว่ะ"

"ไม่..เจ็บก็เหี้ยละ!!"

"..."

"แม่งง!!มึงคิดว่ากูไม่เจ็บเหรอ!มึงคิดว่าเมื่อคืนที่มึงทำก็จะไม่เจ็บเหรอฮะ!
บอกให้พอ ให้พอ ฮึก มึงก็ไม่พอกระแทกเอากระแทกเอา มึงช่วยสำนึกไว้ด้วนนั้นครั้งเเรกของกู!! แม่ใส่มาไม่ยั่งมึงคิดว่ากูไม่เจ็บเหรอ สัส!! แฮกๆ"

ผมหอยแฮกๆน้ำตาก็ไหงไม่หยุด อดไม่ได้จริงๆครับ พูดแล้วก็ขึ้นเลย แม่งคิดได้ไงมาถามว่าเจ็บไหม มันก็ต้องเจ็บซิ
ว่ะ ครั้งแรกนะโว้ยย ครั้งแรก!!

แม่งเสือกฝังมุกอีก ครั้งแรกก็เจอของหนักเลยกู

"ครับๆ ขอโทษครับ ก็มันช่วยไม่ได้นี่    มึงมันยั่วอะ"

ผมไม่ได้ยั่วนะโว้ยย

"มึงอย่ามาเถียงกู!!กูไม่ได้ยั่วบรรยากาศมันแค่พาไป เออแล้วก็มึงได้กูแล้วมึงต้องรับผิดชอบกูด้วยย ฮืออ"

ผมเถียงอย่างอดไม่ได้ ก็ผมไม่ได้ยั่วนี่
แล้วมันมาทำกะผมอย่างงี้มันต้องรับผิดชอบ!! ผมไม่ยอม ถ้ามันได้ผมแบ้วทิ้งผมไปนะ ผมไม่ยอม!! โอ้ยยคิดแล้วก็อยากร้องไห้

ไม่คิดป่าวผมก็ร้องไห้ดังกว่าเดิม

รู้สึกปวดหัวตุบๆด้วย

"เออๆไม่ได้ยั่ว แล้วก็ถึงมึงไม่บอกกูก็จะรับผิดชอบมึงอยู่แล้ว ^^"

"...//"

ไบ้แดกเลยที่นี้ รู้สึกใจเต้นหน่อยๆเลยแฮะ (ที่จริงมากเลยเเหละ)

"ปวดหัวไหม"

คิงเอามือมาทาบที่หน้าผากของผม แล้วถามด้วยสีหน้าจริงจังและแววตาที่ดูเป็นห่วงนั้นมันอะไรกานนน

"อือ"

ผมตอบตามความจริง

"แต่กูอยากอาบน้ำ"
ผมพูดต่อ

"ไม่ได้!!ไม่สบายอยู่อาบน้ำได้ไง"

คิงดุผม ด้วยความเป็นห่วง
(คิดว่างั้นนะ)

ผมทำถ้าจะลุก และคิงก็ช่วยโอบเอวผมพยุงให้ลุก ความเจ็บปวดที่พร่านเข้าทำให้น้ำตาไหลอย่างช่วยไม่ได้

คิงช่วยเช็ดน้ำตาให้ผม กอดปลอบผมอย่างอ่อนโยน และลูบหัวผมด้วย

ผมช้อนตามองมัน อย่างอ้อนๆ

"นะพาไปห้องน้ำหน่อย นะ นะ"

"..."
มันไม่ตอบผมก็เลยจับเเขนมันไว้แล้วถูไถอย่างอ้อนๆ.

"เฮ้ออ เออก็ได้ แต่กูจะอายด้วย"

(คิงถอดหายใจอย่างเหลืออด มาอ้อนเขาขนาดนั้น จะไม่ยอมได้ไง)

"ห้ะ!"

"กูจะปล่อยให้คนป่วยอย่างมึงไปอาบคนเดียวได้ไง กูบอกแล้วนี่ว่าจะดูแลมึงเอง...ก็มึงเป็นเมียกูนี่^^"

"..00"

ผมเบิกตากว้าง อะไรๆ อยู่ๆเรียกเมีย

และไอน้ำเสียงนุ่มๆนั่น กะไอรอยยิ้มที่อ่อนโยนที่เห็นได้ยากนี่มันอะไรกานนนน!!

คนมันเขินเป็นนะโวยยยย/////

กูรักมึงนะไอแฝดหื่น ( yaoi ) จบแล้วTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang