กูรักมึงนะไอแฝดหื่น ( yaoi ) จบแล้ว

ep8 หมา!! บูมบาส

{บาส}

22:30

"อ่าา อิ่มจัง"

ผมพูดพร้อมเอามือกุมท้องลูบไปมา
ตอนนี้เรากำลังจะกลับบ้าน หลังจากไปกินหมูกระทะแถวๆร.ร.กันมา

"เฮ้ยย!!"
ผมพูดขึ้นด้วยความตกใจ เพราะอยู่ไอบูมก็กระชากมือผม ให้มาหมอบอยู่ใต้พุ่มไม้

"ชู่วว.."
บูมเอานิ้วชี้เเตะที่ปาก ราวกับจะบอกให้เงียบๆ

"ทำไรของมึงเนี้ย"
ผมถาเสียงกระซิบ

"ไอพวกห้อง6..."
บูมเอามือชี้ให้ผมดูไอพวกห้อง6ที่อยู่กันเป็นกลุ่มประมาณ 6-7 คน

"ทำไมวะ"
ผมกระซิบถามอย่างสงสัย

"คู่อริที่กูเคยต่อยหาเรื่อง.."

"ฮะ!!"
ผมสบถเสียงดังอย่างลืมตัว

ที่จริงแล้วไอบูมรับมือไหวอยู่แล้วเเหละแต่ดูเหมือนว่ามันเห็นว่าครั้งนี้มีผมมาด้วยไง มันเลยต้องแอบ เพราะผมไม่ชอบต่อยกะใครอะดิ

ไอพวกห้อง6หันมามองก่อนแล้วชะงักไปแปปก็พูดขึ้นเสียงดัง

"ไอบูม มึง!!"

"วิ่ง!!"
ไอบูมกับมือผมวิ่งอย่างรวดเร็ว ผมก็วิ่งตามอย่างงนงง

จนมาถึงทางแยกผมคิดว่าเราควรไปทางซ้าย ทำไมน่ะเหรออ ก็เพราะขวาร้ายซ้ายดีน่ะสิ!!

"บูม แฮกๆ ไปซ้ายกัน"
ผมพูดพร้อมหอบแฮกเพราะเราวิ่งกันมานานพอสมควร

บูมพยามดึงมือไอบูมให้ไปทางซ้ายแต่ดูเหมือนมันจะไม่ให้ความร่วมมือเลยน่ะสิ!!

"ไอบูม!"
ผมพูดอย่างหัวเสีย

"มึงจะบ้าเหรอ! ทางซ้ายนั้นตึกวิทย์
แฮก ตึกวิทย์ผีดุ!!"

เออจริงของมันตึกวิทมีแต่พวกรูปปั่น
หุ่นอะไรไม่รุ้เยอะแยะ ยิ่งตอนกลางคืนนะยิ่งน่ากลัว

ผมหันไปมองข้างหลังเห็นว่าพวกห้อง6ไม่ตามมาแล้ว เลยหยุดพักหอบแฮกๆกันอยู่สองคน

ตอนนี้เราอยูาที่ถนนซอยเปลี่ยว บรรยากาศค่อนข้างหน้ากลัวแปลกๆ เพราะตอนนี้ที่นี่ไม่มีคนอยู่เลนไงละ!

"อะ ไอบูมดูนั้น"

ผมชี้ไปทางเสาไฟต้นหนึ่ง ที่มีลูกหมาน่ารักยืนกระดิกหากมองมาทางผมตาแป๋ว

ไม่รอช้าผมรีบไปอุ้มหมาตัวนั้น เห็นงี้ผมก็รักสัตว์นะ และหมาตัวนี้ดูสะอาดสะอ้านผมเลยเข้าไปอุ้มลูกหมาให้บูมดู

"น่ารักอะ"

ไอบูมถึงกะตาค้าง มองหมาอย่างตกใจ
ก่อนที่จะพูดบางอย่างออกมา พอมันพูดเท่านั้นแหละบรรยากาศเปลี่ยนเป็นหนาวเย็นจนน่าขนลุก

"แถวนี้ห้ามเลี้ยงหมา!"
ไอบูมดึงผมให้วิ่งตาม จนลูกหมาหล่นจากอ้อมกอด

"ทำไมว่ะ บูมมึงจะวิ่งทำไง"

"มะ เมื่อหลายเดื่อนที่แล้วมีข่าว แฮก มีข่าวว่า มีหมาสีข้าวน้ำตาลหลงเข้ามา และถูกรถชนตายคาที่ ตรง เสาต้นนั้น แฮก!!"

พอได้ยินดั้งนั้นแขนขาผมสั่นทันที หัวใจเต้นระรัว เชี่ยยยย!! ผมกอดผี!! ผะ..ผีหมา ผีเลยนะโว้ยยยย

'บ่อกๆ บูววๆ'

เสียงหมาดังมาตามหลังผม ทำให้ผมวิ่งสุดชีวิตรู้ตัวอีกทีผมก็วิ่งนำ ไอบูมแล้วว

ผมดึงมือไอบูมขึ้น แล้วช่วยกันวิ่งสุดแรงเพื่อที่จะได้กลับบ้านเร็ว ผมมองหน้าไอบูม. ไอบูมมองหน้าผม

เราสองคนพยักหน้าเข้าใจกัน แล้วหันไปมองข้างหลังพร้อมกัน

ใจผมกระตุกวูบบ กับภาพที่เห็นด้านหลัง

ภาพของน้องหมาอาบเลือด ตาถลน ไส้ไหลออกจากท้องจนลากพื้นขยางน่าสยดสยอง ทั้งน้ำหนอง เลือดไหมเต็มตามทาง ที่วิ่งมา

"อ้ากกกกกกกกกกก!!ผีหลอกกก"