ตอนนี้ผมอยู่หน้าหมาลัยของน้องแฝดของผมแล้วครับ บอกเลยว่าตื่นเต้นสุดๆอ่าา
ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว ป้าเจนมาส่งผมที่หน้ามหาลัยของบูม แล้วบอกทางไปตึกวิศวะ
ป้าบอกว่าบูมหน้าจะรับน้องอยู่ แล้วป้าเจนก็มีธุระพอดี ด้วยเหตุนี้ผมจึงต้องอยู่คนเดียว.....โอ้ยยตตื่นเต้นชิบหายเลยยย
โถ่..ป้าเจนนะป้าเจนมาทิ้งกันเฉยเลย ฮือออ
ผมเดินมาหยุดที่ตึกที่มีป้ายเขียนว่า
'ตึกวิศวะ'
"เอ่อ..ขอโทษนะครับ เขารับน้องกันตรงไหนเหรอครับ"
"อ้อ ทางนั้นครับ"
ผมถามเด็กมหาลัยคนหนึ่งที่เดินผ่านมาพอดี
ผมเดินมาเรื่อยๆ บรรยากาศรอบๆดูสดชื่นดี มีตึกอยู่มากมาย อากาศไม่ได้ร้อนเกินไปถือว่าโชคดีจริงๆ
"พี่บูมครับ!!"
อยู่ๆก็มีน้องคนหนึ่งมาทักผม คาดว่าหน้าจะเป็นเด็กปีหนึ่ง และคงจะเข้าใจผิดว่าผมคือบูม และป้ายชื่อที่แขวนอยู่ เขียนว่า 'น้องปอน'
"เอ่อ..พี่ไม่ใช่บูมหรอกครับ แหะๆ"
ผมหัวเราะแห้งๆให้เขาไป
"อย่าบอกนะว่าพี่คือพี่บาส!!"
ปอนทำหน้าตาตื่น
"รู้จักพี่ด้วยเหรอ"
"ครับ..รู้!!" ...."ก็พี่บูมอะชอบเล่าเรื่องพี่ให้ผมฟัง จริงๆแล้วผมเป็นน้องรหัสของพี่บูมครับ มาเข้าเชียร์สายนิดหน่อยเลยให้ผมมาวิ่งเนี้ย ไม่รู้พี่แกไปโกรธใครมา วันนี้ดูอารมณ์เสียสุดๆเลยละครับ"
ปอนร่ายยาวเลยครับ พอพูดถึงโกรธใครมา ผมนี้เสียวสันหลังเลยครับ
"อ้อผมชื่อปอนนะ พี่คงมาหาพี่บูมละซิ ตามผมมาสิ ผมวิ่งเสร็จพอดีเลย ถ้าผมพาพี่ไปพี่บูมอาจจะใจเย็นลงกูได้"
"นี่น้องรู้เหรอ"
"หึหึ พี่กะพี่บูมรักกันใช่ไหมละ พี่บูมเขารักพี่มากนะ เขาถึงกล้าบอกว่าเขามีแฟนแล้ว และกล้าบอกทุกคนว่าเขารักแฝดตัวเอง ตอนแรกผมโครตตกใจ แต่ก็ไม่มีใคนไปว่าพี่บูมได้หรอก พี่เขาโหดจะตาย...."
ESTÁS LEYENDO
กูรักมึงนะไอแฝดหื่น ( yaoi ) จบแล้ว
De Todoเมื่อผมโดนบอกเลิกในวันครบรอบ1ปี เลยไปฉลองให้กับความโสดของผมกับน้องชาย จนเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น
