กูรักมึงนะไอแฝดหื่น ( yaoi ) จบแล้ว

ทะเล~ และสายใยรัก

บาส

ในที่สุดผมก็สอบเสร็จแล้วคราบบ
ตอนนี้โรงเรียนผมก็ปิดเทอมละครับ พวกไอคิงเลยชวนมาทะเลฉลองสอบเสร็จ...และเป็นการอำลาผมไปในตัว...

อีกไม่กี่อาทิตย์ผมก็ต้องไปแล้ว พอคิดแล้วก็หน้าใจหาย....ไม่ ไม่ มาเที่ยวทั้งทีผมจะไม่คิดเรื่องพวกนี้ให้ปวดหัวหรอกครับ...ผมอยากให้นี่เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดและหน้าจดจำที่สุด  ผมต้องไปเรียนที่อเมริกาตั้ง2ปี เฮ้ออออ ถึงจะบอกว่าจะไม่คิดแต่ก็อดคิดไม่ได้จริงๆ

"บาส"

น้ำเสียงอันคุ้นเคบมาตั้งแต่ไหนแต่ไรดังขึ้นเรียกให้ผมหลุดจากภวังค์

"หืม"

มันมานั้งข้างผม ผมยิ้มบางๆให้กับคนที่ผมรักที่สุด

ตอนนี้ก็เย็นแล้ว พระอาทิตย์ทีากำลังตกดินสะท้อนกับน้ำทะเล ช่างเป็นภาพที่สวยงามจริงๆ

บรรยากาศรอบก็เงียบเชียบ ลมโชยมาอ่อนๆกำลังดี ผมสูดหายใจเก็บบรรยากาศแบบนี้ไว้ ก่อนที่จะไม่ได้เห็นบรรยากาศแบบนี้อีกตั้ง2ปี

บูมจับมือผมไปแนบแก้ม แหมมไอน้องชายทำตัวงี้ก็เป็นด้วย

"รักนะครับ"

อะไร อะไร ๆๆๆ//// อยู่ๆทำไมมาบอกรักกันอย่างนี้

"อะไรเนี้ยอยู่ๆก็....!!"

คำพูดของผมถูกกลืนไปกับจูบอันแสนอ่อนหวานและคุ้นเคย....

บูมดูดเม้มริมฝีปากของผมอย่างโหยหา เป็นจูบที่ดูหน่วงๆไงไม่รู้...

บูมผละออกอย่างแผวเบา

"บูม...."

ผมเรียกชื่อคนรักด้วยความเจ็บปวด....เพราะมันร้องไห้... ให้ตายตั้งแต่โตมาไม่เคยเห็นมันร้องไห้ซักครั้ง ไม่คิดว่าจะเป็นผมที่ทำให้มันร้องไห้....

แต่ผมไม่รู้สึกดีใจเลยซักนิด บูมไม่ได้ร้องไห้แบบสะอึกซะอื้น แต่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาตามความรู้สึก

"ถ้าพี่ไปผมจะอยู่ยังไง.."

เสียงของมันแหบพร่า..

บูมกอดร่างของผมไว้แน่น เอาซุกลงที่อกผม ตัวของบูมสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัดมันไม่เคยเป็นแบบนี้เลย...

"อืม...พี่เหมือนกัน.."

ความรู้สึกอัดอั้นของผมต้องพังทลายลงเพราะอ้อมกอดของคนที่ผมรัก ผมพยามเข้มเเข็งบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร แค่2ปีเองเดี๋ยวก็ได้เจอกัน.....ผม..บอกตัวเองว่าต้องไม่เป็นไร ไม่เป็นไร

แต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่ากำแพงที่ผมสร้างขึ้นมา ความเข้มแข็งที่ผมหลอกตัวเองว่าผมไม่ได้เป็นอะไร ไม่ได้รู้สึกเสียใจ ผมไม่ได้กลัว ถ้าบูมจะเลิกรักผม....  เริ่มพัง พังทลายลงมาพร้อมกับหยาดน้ำตา ที่ระเบิดออกว่าความรู้สึกอึดอัดค่อยๆไหลลงไปพร้อมน้ำตาและอ้อมกอดที่เเสนอบอุ้นนี้..

"ฮืออ..บูม กูรักมึง..รักมึงมากๆ รักที่สุดในชีวิต ถ้าไม่มีมึงกูก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน อึก...สัญญาว่าจะติดต่อมาบ่อยๆเลย ฮือออ บูม.. มึงอย่าลืมกูนะ อย่าเลิกรักกู เข้าใจไหม! ฮือออ"

บูมตกใจเล็กน้อย ก่อนที่จะผละร่างของผมออกเบาๆ

"ไม่มีทาง ไม่มีทางหรอกที่ผมจะเลิกรักพี่ ผมจะรอ...รอวันที่พี่กลับมานะ"

บูมยิ้มอ่อนโยน และใช้มือเช็ดน้ำตาให้ผมเบาๆ
"สัญญานะ"

"อืม...สัญญาเลย.."

บูมยกมือมาเกี่ยวก้อยกับผม

"พี่เลิกร้องเถอะนะ เดี๋ยวจะปวดตาเอา"

บูมลูมหัวเบาด้วยความเอ็นดูปนกับเป็นห่วง

"มึงก็เหมือนกันละน่า หึ"

ผมยกมือเช็ดแก้มมันแผ่วเบา ก่อนที่ยื่นตัวไปหอมแก้มมันแรง

ฟอดดดด

"หึ"

บูมเค้นเสียงหัวเราะก่อนที่จะหอมแก้มผมเช่นกัน

ฟอดดดด

"หายกันแล้วนะครับพี่ชาย~ หึหึ"

หึหึ....ผมควรเชื่อใจมันสินะ  ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะเชื่อใจมัน เพราะเราสองคน
เป็นฝาแฝดที่รักกันสุดๆเลยนี่...ทั้งมันทั้งผมต่างก็รักกัน...ด้วยสายใยที่เชื่อมกันมาแต่เด็กยังไงก็ตัดไม่ขาดหรอก......

                            - บูม-
     
  .......................จบตอน...................