เย็น
"เหี้ยมึงไปเตะบอลกัน"
ไอคิงชวนผม
"เออๆ เดี๋ยวไปเดี๋ยวกูไปบอกน้องก่อนนะ"
ลืมบอกไปว่าผมกับบูมอยู่คนละห้องกัน
มันอยู่ห้อง1 ส่วนผมอยู่ห้อง3
น่าน้อยใจที่มันเก่งกว่าผมเกือบทุกอย่าง
ห้อง1
"บูมกูไปจะเตะบอลกับเพื่อนมึงกับไปก่อนเลย"
ผมยังไม่ทันเข้าห้องมันก็เดินออกมาพอดี
"อือ"
บูมตอบสั้นๆได้ใจความ เอาจริงๆผมเขินมากเวลาจ้องตามันนานๆ แบบนึกถึงตอนนั้นมันแบบว่า...คิดอะไรของกูวะเนี้ย
สนามฟุตบอล
"เห้ย บาสส่งมา"
ไอคิงพูด
พลักก!
"โอ้ยย เจ็บโว้ยย!"
ไอ้เหี้ยเบสสกัดขาผม ถึงมันจะไม่ตั้งใจก็เหอะ
"เฮ้ยกูขอโทษ"
เชี่ยทำยังกะกุหายเจ็บ เพื่อนๆเริ่มมุงดูผมด้วยความเป็นห่วง
"มะ เดี๋ยวกูพาไปห้องพยาบาล"
คิวเพื่อนที่ตัวใหญ่ที่สุดพูด น้ำเสียงเป็น
ห่วง มันประคองผม
"เออ กูว่าไอคิวไม่ต้องแล้วแหละ"
ไอคิงพูด สายตาออกแววหลอกล้อ
"ทำไม"
คิวขมวดคิ้ว มองเพื่อนด้วยความสงสัย และในเวลาต่อมา คิวก็เข้าใจความหมายของเพื่อนทันที
"ผัวมันมาโน้นนและ"
ไอคิงไอ้เพื่อนเลว!!
ผมหันไปทางด้านหลัง แล้วจะลุกขึ้นยืนแต่ก่อเจ็บที่ข้อเท่าแปล๊บๆ จนผมจะหงายหลัง แต่ก็ได้มือหนาๆมาช่วยดันหลังไปข้างหน้า ผมหันไปหาร่างสูง
ไอบูม....
"ขี่หลังกู"
ไอบูมพูดหน้านิ่ง เสียงเรียบ ราวกับนั่นไม่ใช่คำถามแต่คือคำสั่ง
"จะดีเหรอ"
ผมพูดบ้าง คือผมก็ไม่ใช่เบาๆไง ถึงมันจะอุ้มผมตัวปลิวเลยก็ตาม
แถมเพื่อนก็อยู่กันเยอะแยะ เขินสัส
"มึงนี่ก็ลีล่าเนอะ ไปกะผัว เอ้ย! น้องมึงนั้นแหละ. ยังไงก็ต้องกลับด้วยกัน"
ไอ้เหี้ยคิงมึงนี่มัน...
"..."
ผมเถียงไม่ออกเพราะสภานผมตอนนี้คงดินเองไม่ได้จริงๆ แล้วยอมขึ้นหลังไอบูมดีๆ
ผมซุกหน้ากับไหลหนา เพื่อซ่อนหน้าที่เริ่มร้อนผ่าว
"ขึ้นแต่แรกก็จบ"
ไอบูมพูดเสียงเรียบ แล้วก้าวเดินออกจากสนามบอล โรงเรียนไม่ไกลจากบ้านมาก
จึงไม่ไกลนักที่จะเดินกลับเอง
ก็แหมจะให้ขี่รถมาทั้งๆที่บ้านใกล้โรงเรียนขนาดนี้ มันเปลือกทรัพยากรน่ะครับ
"ไม่หนักเหรอ"
ผมพูด เพราะเดินมานานแล้วก็น่าจะล้ากันบ้างแหละ
"หนัก"
เอ๊อะ! พออีกฝ่ายพูดตรงๆขึ้นมาจริง ก็มีเอ๊อะกันบ้างแหละ มันว่าผมอ้วนอยู่รึป่าววะ!!
"งั้นก็ปล่อยกูแซ่!"
ขึ้นเลยครับ กูหนักก็ไม่ต้องมาอุ้มกู เหอะ!!
"หึ"
มันยิ้มมุมปาก แล้วเอี้ยวตัวหันมาหวังจะสบตากับผม แหมม ยิ้มแบบนี้แล้วหล่อชิบหาย.... เอ้ยย แล้วกุจะมาเคล้มทำไมวะ
"ขำไรวะ"
ผมถามทั้งๆที่หน้าร้อนผ่าว
ใกล้ ใกล้ เกินไปแล้วว!! มันทำให้ผมนึกถึงตอน......จูบ
"กูล้อเล่น"
สายตาระยิบระยับนั่นหมายความว่ายังไง!!
กริบ..
"..."
"ถึงกับไบ้เลยเหรอพี่ชาย"
ไม่ตอบครับเขินอยู่
บ้าน
"โอ้ยย เจ็บ"
ตอนแรกไม่เจ็บเท่าไหร่แต่ตอนนี้โครตปวด
"อยู่นิ่งๆ"
ตอนแรกจะปฎิเสธนะแต่มันทำหน้าดุ จนผมกลัว เลยอยู่นิ่งๆให้มันทำ
"เชี่ย เบาๆหน่อยดิวะ"
มันพยักหน้ารับ เวลาผ่านไปจนผมทำเสร็จ
ความเจ็บก็เริ่มทุเลาลง ด้วยความเย็นของเจลและเพราะอีกฝ่ายทำแผลของผมอย่างดี
"มึงกูอยากอาบน้ำ"
ผมพูด
มันพยักหน้าแล้วอุ้มผมท่าเจ้าหญิง ไม่ว่ากี่ครั้ง ไอการที่มันอุ้มผมแบบนีผมไม่เคยชินเลยครับ
ก็ปกติอุ้มผมแบบนี้ที่ไหนกันล่ะ
"อุ้มอย่างงี้เลยเหรอ"
บูมหันมาสบตากับผม ด้วยใบหน้าเรียบนิ่งแต่ผมสังเกตสายตามึงได้โว้ยยยยย อะไรมันจะระยิบระยับขนาดน๊านนนน
นี่มันคงกำลังแกล้งอะไรผมสินะ!!
"ที่จริงกะจะอุ้มท่านี้ตั้งแต่ที่ร.ร.แต่กลัวมึงไม่ชอบให้คนมองว่าเรารักกันแค่ไหน"
มันพูดและเริ่มอมยิ้มมุมปาก
แล้วมองกันด้วยสายตาอ่อนโยน
ชิปหายหน้าร้อนเลยกู มันหยอดผม!?
"มึงต้องหน้าแดงขนานนั้นมะ"
ตาเถร มันแซวผม
"มึงแม่ง..."
أنت تقرأ
กูรักมึงนะไอแฝดหื่น ( yaoi ) จบแล้ว
عشوائيเมื่อผมโดนบอกเลิกในวันครบรอบ1ปี เลยไปฉลองให้กับความโสดของผมกับน้องชาย จนเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น
