Off-screen Romance: JuliElmo Love Story (COMPLETED)

Chapter 37: The Last Happiest Day (After A Year)

AFTER A YEAR.

<Ina’s POV>

“Ay jusko, sila nanaman ang laman ng mga social networking sites! Araw-Araw na lang ata!”

 “Ano bang bago? Eh hot item na talaga sila ateng”

“Oo nga noh, James. Hindi na talaga katulad nung dati na nakakalabas-labas pa tayo kasama sila. Ibang-iba na talaga.”

 

Isang taon na din pala. Hindi, 2 years na din pala. Sinong nag-eexpect na sisikat siya nang ganito? Last year, nakakalabas-labas pa kami kahit papaano pero ngayon, mahigpit na. Masaya din pala manood kung ‘yong kaibigan mo, nagiging successful na.Siyempre, kami todo suporta.PPero ang mas maganda eh, alam ko na safe siya nasa harap man siya ng camera ko kasi alam ko na may nag-aalaga sa kanya. Magandang panooding si Julie na kumakanta mag-isa, pero nung tumagal,mas maganda pala na panoodin sya kapag kasama niya ‘yong tao na gusto niya noh? Bagay talaga sila. Lalo na, kapag kumakanta silang dalawa ni Elmo.

Ibinaba na namin ‘yong mga hawak namin na newspaper at dumiretso sa isang closed room. May isang epic event kasi na mangyayari mamayang gabi dito. Chineck namin kung ok na lahat. Iyong stage, iyong mga equipments at ‘yong buong venue.

“Ok na ho ba?"

“Ok na. Nag-rehearse ba kayo kahapon?” Si James. Kausap niya ‘yong isang staff doon sa venue.

“Ah, opo.Nung isang araw, ‘yong mga guest naman po ang nagpunta. Kahapon, si ma’am lang pero may kasama siya”

“As usual, magkasama sila” Sinabi ko habang andoon ako sa gilid nila.

“Anyway, thank you po. Tatawagan na lang po namin kayo kung may mga iba pa siyang request mamaya”

“Sige ho.”

Lumabas kami ni James at pumunta outside the venue. May mga tao na, na nakapila kahit medyo maaga-aga pa.

“Ateng, puntahan na natin siya”

“Tara na?”

“Para matulungan na natin sya sa preparations”

“Ok. Tara na”

 Babalik kami sa studio para tignan kung ready na si Julie. First concert niya at excited kaming lahat.

--

<Julie’s POV>

I went straight at my dressing room after the final rehearsals. All I can do, is to wait for the concert later.

I leaned my head towards the chair at saka pumikit. It’s really my first concert.

“Hmmm?”

Naramdaman ko na may malamig na can, na dumikit sa pisngi ko. I opened my eyes then I smiled.

“Good morning, princess. Let’s have breakfast”