Litanya Ng Nasaktan

Break Up Story Entry 3

"Can we talk?" I was stopped on walking at the hallway when Dominic appeared in front of me. I don't know what to say or what to react upon seeing him flesh to flesh. It's been a week since he ended what's going on between us. Then he wants to talk now.

"Ano gusto mong pag-usapan natin?" I hugged tighter the 5 books on my hands. This is breaking me. Nand'on padin kasi 'yong sakit. Ramdan ko parin yong pait ng pang-iiwan niya sakin.

"I just want closure. Hindi ko ata kayang gawing normal uli ang buhay ko kung hindi ko ito makukuha." I bit my lip to stop from crying. Ang sakit parin. "Kung hindi mo naman pala kayang maging ganito tayo ba't ka bumitaw?"

My legs trembled. Gustong-gusto ko ng umiyak. Kaya nang marinig ko ang mga katagang sunod niyang sinabi ay doon na ako sumabog. "Sorry. Do you still cry about our break up?" Isang simpleng tanong na nangangailangan ng oo o hinding sagot pero hikbi ang ibinigay.

"Oo, umiiyak parin ako. I always cry myself to sleep at night. Sa katunayan, umattend akong misa kahapon. Habang nagsesermon 'yong pari eh umiiyak ako. Sobrang sakit, Dominic." Sa sobrang sakit hindi ko na alam kung kailan matatapos.

"Gusto kitang yakapin at sabihang magiging okay din ang lahat pero alam kong wala na akong karapatan."

"May karapatan ka sana ngayon kung hindi ka bumitaw. Bigla mo nalang naisipan na itigil ang meron sa'ting dalawa." Sana naman inihanda muna niya ako. Hindi 'yong bigla-bigla nalang siyang bibitaw.

"Akala ko kasi pag sinabi kong ayoko na hahabulin mo'ko. I thought you'll stop me from leaving you completely. Kasi kahit pagod na ako, isang higit mo lang babalik naman agad ako sayo." I was crying really hard right now. Ano 'tong mga naririnig ko mula sakanya? Totoo ba 'to lahat?

"I still love you, Frances..." Nahigit ko ang hininga sa narinig. "This break up is hurting me." Nabitawan ko ang mga librong hawak.

Gustong-gusto ko parin siya, oo. Masakit parin dahil alam kong minahal ko siya. Pero..."Ayoko na."