Selam canlarım! Yeni bölümle karşınızdayım. Uzun yazmaya çalıştım ama bu kadar oldu. Okuyan herkese çok teşekkürler. Beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum. Multimedia temsili ZeyKer.
İyi Okumlar :)
Zeynep'in Ağzından
Dün eve gelmedi Kerem. Umarım bugün gelir.
Onun bu evde yaşamasına alışmışım.
Onu özledim.
Yaşadıklarımı şöyle bir düşününce çok saçma gelebilir ama ben ona gerçekten aşık oldum.
Bu kadar kısa sürede,kötü bir zamanda-yani kaçırıldığım için- nasıl oldu bilmiyorum ama oldu.
Bugüne kadar çıktığım az sayıda insan oldu ama onlara karşı böyle bir şey hissetmemiştim.
Öyle ki onları sevmediğim,onlara aşık olmağım için onlarla öpüşmemiştim bile.
İlk öpücüğümü sevdiğim adamdan almak istemiştim ve bu gerçekleşti.
Bizim kızları da merak ediyorum. Ne yapıyorlar acaba?
Bana ulaşmaya çalışmıyorlar mı hiç?
Yoksa Kerem onu da mı ayarladı?!
Ne kadar onları merak etsem ve özlesem de,Kerem'den ayrılamam ben bundan sonra.
Gideli bir gün olmasına rağmen onsuz nefes alamadığımı hissediyorum.
Akşama doğru evin kapısı açıldı.
Hizmetçilerden biridir diye aldırış etmemiştim ama ardından odamın da kapısı açıldı ve Kerem içeri girdi.
Hızla ayağı kalkıp ona sarılmak için bir adım atmıştım ki kendini geri çekti.
Şaşkın bir ifadeyle suratına baktım.
Z-Kerem! İyi ki geldin. Evde çok sıkılmıştım zaten. Nereye gitmiştin sen? Bir an çok korktum notu okuyunca, hani demiştin ya-
K-Zeynep sus!
Şaşırdım. Yine ne olmuştu?
Z-Ne oldu Kerem? Ben mi bir şey yaptım? Özür dilerim!
Acı çeker gibi bir ifadesi vardı.
K-Hayır! Allah kahretsin ki hayır! Sen hiç bir şey yapmadın! Her şeyi ben yaptım. Ya da ailelerimiz yaptı bilmiyorum. Tek bildiğim şey ben pislik herifin tekiyim.
Ne olduğunu anlamıyordum.
Ama endişeleniyordum.
Çıldırmış gibiydi. Gözü öfkeden başka bir şey görmüyordu.
Z-Tamam. Gel sakin ol. Anlat bana?
Merak ediyordum.
K- Ne anlatayım sana ha? Ne anlatayım? Seni suçsuz yere kaçırdığımı mı? Vicdan azabından öldüğümü mü? Seni burda tutarak mutsuz ettiğimi mi? Sırf bunun için benden nefret ettiğini mi? Ailelerimiz yüzünden bizim acı çekmemizi mi? Senin babanın benim babamı öldürmesini mi, yoksa benim babamın da senin anneni öldürmesini mi? Bakma öyle! Çok karışık değil mi? Bence de. Ama öyle! Allah kahretsin ki öyle. Ben bir katilin oğluyum. Katilin anladın mı beni?
Çok fazla bağırıyodu.
Sinirden eşyaları tekmeliyordu ve büyük ihtimalle sinir olduğu şeylerin başında kendi geliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rehine [ZeyKer]
Fanfiction-Git! -Gitmeyeceğim. -Sana git dedim! -Ben de sana gitmeyeceğini söyledim. -Neden? -Seni seviyorum. Ardından beni kendisine çekti ve dudaklarımızı birleştirdi.