Lance's POV
"I love you more."
"I love you most."
Ito ang naging huling pag-uusap namin ni Lexi. Pinagmasdan ko pa siyang mabuti at hindi ko pinakawalan ang tingin ko na nakatuon lamang sa kanya. Matapos ito ay bigla na lang dumating ang nurse at sinabing kailangan na daw naming dumalik sa loob ng ospital at medyo gumagabi na rin. Naglakad kami pabalik sa ospital. Ang sabi naman ng nurse ay kailangan kong mag wheelchair dahil baka mapagod ako. Pero ang sabi ko, kakayanin ko. Nginitian lang ako ni Lexi nang sinabi ko ito. Umakbay ako kay Lexi para hindi ako agad mapagod. Nauna na ang nurse na tumawag sa amin nang humigit kumulang na one feet away siguro. Sa bagal ko kasi kumilos, hindi kami masyadong mabilis ni Lexi. Kahit hatakin pa ako ni Lexi ay hindi pa rin kami bibilis since pasan niya ang bigat ko sa balikat niya.
Naglalakad na kami ngayon sa pedestrian lane. Ang hospital playground kasi at ang mismong building ng hospital ay magkahiwalay ng street kaya kailangan pa namin i-cross ang street bago makarating sa actual na building ng ospital. At siyempre, gaya ng sinabi ko kanina, mabagal ang progress ng paglalakad namin dito dahil sa bigat ko na nakapasan kay Lexi. Hindi umano ay may narinig kaming pumepreno hanggang sa
BINABASA MO ANG
I'm Your New Stalker
Подростковая литератураPaglipat mo sa bagong eskwelahan, matatawag kang "new student". Pero paano kung maging "new stalker" ka na din?
