Özlemde yere çöker. Muzafferin yüzüne dokunur.
Özlem: Muzaffer bana bak.
Muzaffer: git Özlem. Git. Beni yalnız bırak. Muzaffer ağlayarak söyler.
Özlem: Muzaffer iyi değilsin. Bırak kalayım yanında. Özlemde ağlayarak söyler.
Muzaffer:yalnız kalmak istiyorum. Kızımla onun anılarıyla yalnız kalmak istiyorum. Muzaffer bağırır.
Özlem ayağa kalkar. Muzaffere bakarak salondan çıkar. Önce tereddüt etsede gitmek zorundaydı. Muzafferin bu hali onun yüzündendi. Onun dikkatsizliyi yüzündendi.
Özlem gider. Nefise mutfaktaydı. Cansuyla konuşuyordu.
Cansu:Nefise Muzaffer bey daha yemek yemez. Sen masayı topla.
Nefise: ta tamam. Nefise Muzafferin gittiğini sanar.
Salona gelir.
Muzaffer koltukta oturmuştu. Kutu karşıdakı sehpanın üzerindeydi. Kiyafetlerde bazıları koltukta bazıları Muzafferin kucağındaydı. Parmak uçalarıyla kiyafetlere dokunarak konuşuyordu.
Nefise üzülür. Masaya yaklaşır. Masayı toplamak ister. Ama aklı Muzafferdeydi. Ne kadar umursamamak istesede yapamaz. Muzafferin yanına gider.
Nefise:Muzaffer bey. Muzaffer onu duymaz. Kendi kendine kiyafetlere bakıyor dokunuyordu. Ara ara kızım kelimesini kullanıyordu.
Nefise Muzafferin omzuna dokunur.
Nefise: Muzaffer bey birşey istermisiniz. Su su getireyim. Nefise korkarak sorar.
Muzaffer: o otur. Muzaffer zorlukla söyler.
Nefise önce tereddüt etsede sonra oturur. Muzaffer ona belliki birşeyler anlatacaktı.
Muzaffer kucağındakı elbiseyi gösterir.
Muzaffer: bak bunu kız olucağını öğrendiğimde aldım. Hayatımın en mutlu haberini almıştım. Kızım olucaktı. Hayalimdi. Kız babası olmak istiyordum.
Kızım. Kızım olucaktı. Muzaffer gözleri yaşlı gülümseyerek söyler.
Muzaffer: Bak so sonra bu var.
Muzaffer koltuğun diğer tarafındakı elbiseyi alır.
Onuda koklar.
Muzaffer: bunu 5 ayı olduğunda aldım. Artık az kalmıştı. Sadece 4 ay. 4 ay sonra kucağımda olucaktı. Baba olucaktım. Muzaffer ağlıyordu. Göz yaşlarını umursamadn yanında etrafındakı insanları umursamadan ağlıyordu. Konuşup anlatmak istiyordu. Ne zamandır sakladığı bu acıyı kimseyle paylaşmadı. Kendi içinde yaşadı. Bu yükü yalnız kendi taşıdı.
Nefise Muzafferin bu haline üzülür.
Nefise:Muzaffer bey. Nefise elini Muzafferin koluna koyar.
Nefise:yapmayın böyle.
Muzaffer: so sonra bu vardı. Muzaffer diğer elbiseyi gösterir.
Muzaffer:bu bunu 8 aylıkken aldım. Sadece 1 ay. 1 ay kalmıştı. 1 ay sonra bana ait olucaktı. Karamaner olucaktı kızım. Ismi ismide vardı. Ela. Ela Karamaner. Muzaffer yüzünü Nefiseye döner. Az önce ona bakmadan konuşuyordusa şimdi gözlerine bakar.
Muzaffer:ama ben onu koruyamadım.
8 aylıkken doğdu. Doktorlar dayanamaz dedi. Ama ben direndim. Yaşadığı iki gün ömrüme ömür kattı. Yaşar dedim. Bırakmaz dedim. Kızım onu seven babasını bırakmaz dedim. Hiss eder. Sevgimi ona olan sevgimi hiss.. Muzaffer durur. Sanki konuşamaz. Artık kalbi dayanmaz. Yaşadıklarını hatırladıkca kalbi dayanmıyordu sanki.
