Nefise:oğlum ne zaman çıktın dersten ?
Nefise birşeyler bulmaya çalışır.
Mert: 5 dakika oldu anne. Ama bak Muzaffer abi burda.
Mert Muzaffere bakar.
Muzaffer ayağa kalkar Nefiseye bakar. Birşey demiyordu demesine gerek yoktu istediği gibi Nefise ondan onun buraya gelmesinden korkmuştu.
Mert: anne gidelimmi ? Mert başını kaldırıp Nefiseye bakar.
Nefise: Mert sen arabaya git. Ben geliyorum. Mert gider. Nefise Mertin gitmesine tam emin olduktan sonra Muzafferin yakasına yapışır. Muzaffer gülümseyerek Nefiseyi izliyordu.
Muzaffer:şşş sakin ol. Okulun önündeyiz. Istersen akşam eve gel. Muzaffer güler.
Nefise:sen nasıl bir manyaksın. Ne istiyorsun ne ? Nefise bağırır.
Muzaffer hafif Nefiseye yaklaşır.
Muzaffer:ne istediğimi iyi biliyorsun. Söylememe gerek yok. Muzaffer Nefisenin dudaklarına dokunur. Nefise anında geri çekilir.
Nefise:Merte yaklaşma. Ona zarar vermene izin vermem. Nefise endişe korku ve sinirle söyler.
Muzaffer ellerini cebine koyar.
Muzaffer:ona zarar vermek. Senin çoçuğuna asla zarar vermem. Ama bana alışması gerek.
Nefise: sen kimsinki ? Sana alışacak. Bir daha onun karşısına Nefise lafını bitiremez. Muzaffer Nefiseye yaklaşır.
Muzaffer: ben kimim ? Ben kimmiyim söyliyimmi ? Mertin kardeşinin babası. Muzaffer Nefiseye bakar.
Nefise sinirden napacağını bilmez. Ne söyleyeceğini bilmez.
Muzaffer:bana geleceksin. Benim olucaksın. Çoçuğumun annesi olucaksın. Muzaffer başıyla onaylarak söyler.
Nefise: asla. O dediğin asla olmayacak.
Muzaffer Nefiseye bakar.
Muzaffer: beklicem. Seni. Muzaffer bunu söyleyip gider. Nefise öylece bakar.
Nefise:vazgeçmiyor. Vazgeçmiyecekte. Napıcam ben. Allahım sen bana yardım et. Nefise ellerini başına götürür.
~Aradan 1 ay geçer. ~
~~Nefise ev~~
Nefise: Azime abla herşey için sağol. Bugüne kadar yanımızda oldun. Ama bu şekilde burda çalışamazsın. Maaşını veremiyorum. Seninde evin ailen var.
Nefise üzgün şekilde söyler. Çünki Azimeye alışmıştı. Merti yalnız ona emanet ede biliyordu. Şimdi Azime olmasa Merti kimin yanında bırakıp işe gidecekti? Hiç işte bulamamıştı.
Azime: kızım biliyorsun. Senide Mertide severim. Ama benim de eve para götürmem gerek. Evde benden başka çalışan olsa kabul ederdim. Ama ne zaman istersen bize bıraka bilirsin Merti. Teyzem zaten bizde. Onunda yanında birinin olması gerek. Azime yarı üzgünlükle yarı gülümseyerek söyler.
Nefise:tabi. Şimdi değil. Iş bulduğumda Mert evde yalnız kalamaz. Nefisede gülümser.
Azime Nefise ve Mertle vedalaşıp gider.
Nefise ve Mert salonda koltukta sarılıp oturmuştular.
Mert:anne.
Nefise:efendim oğlum.
Mert:Azime teyze bir daha gelmeyecekmi ? Mert üzülerek sorar Nefiseye.
Nefise Mertin saçlarını okşar.
Nefise: gelecek. Ama misafir olarak. Nefise hafif tebessüm eder.
Nefise:ve şimdi baş başa kaldık. Yemeği kendimiz yapalıyız Mert bey. Hadi mutfağa. Nefise ayağa kalktı Mertle birlikte mutfağa geçerler.
