Nefise hastanedeydi. Merti ameliyyata almıştırlar.
Nefise ağlamıyordu. Öylece ameliyyathanenin karşı tarafında olan duvara yaslanıp oturmuştu.
Yeşim Nefisenin önünde diz çökmüş yüzünü avuçları içine alıp birşeyler söylüyordu.
Yeşim: Nefise. Bana bak. Bak bana . Iyi olucak. Mert iyi olucak. Tamammı?
Yeşim Nefisenin yüzünü okşayarak söyler.
Nefise birşey demiyordu.
Sonunda doktor ameliyyattan çıkar.
Nefise hemen ayağa kalkar.
Nefise: oğlum. Oğlum nasıl?
Nefise zorlukla konuşuyordu. Sanki takati kalmamıştı ayakta durmaya. Kayb etmek. Kayb etmekten korkuyordu. Kalbi atmayı bırakmıştı. Nabzı çok yavaş vuruyordu. Sanki doktoru duymayacak gibi hiss ediyordu.
Yeşim: doktor bey. Mert nasıl?
Doktor Nefiseye bakar.
Doktor:ameliyyat çok zor bir ameliyyattı. Şuan için durum kritik.
Nefise:iyileşicek dimi? Iyileşip ayağa kalkacak oğlum. Nefise ağlayarak doktora yaklaşır.
Nefise elini doktorun koluna koyar.
Nefise:nolursunuz bana cevap verin. O benim bu hayatta tek evladım. Be benim ondan başka kimsem yok. Nefisenin her defasında ses tonu daha da düşer.
Sanki doktorun kolundan tutmasa ayakta duramayacaktı.
Doktor: şuan için söylemek erken. Ama.
Nefise:ama?
Doktor: Mert uyandığında yürümeye bilir.
Nefise duyduklarıyla daha fazla ayakta duramaz. Yere çöker.
Nefise:Me Mert. Ha hayır. Ha hayır. Hayır. Nefise doktorun ayağına vurur.
Yeşim sonrada doktor eğilir.
Yeşim:Nefise yapma. Iyileşme ihtimali var. Yaşıyor. Mert yaşıyor. Şükr etmeliyiz buna. Yeşim ağlayarak konuşur.
Aradan 5 saat geçer.
Nefise ve Yeşim yoğum bakımın önündeydi.
Nefise sessizce ağlıyordu. Parmaklarını cama koyar.
Nefise:oğlum. Yakışıklı oğlum. Hadi uyan annem. Uyan bitanem. Aç. Aç gözlerini.
Nefise durur. Göz yaşlarını siler. Ne fayda? Yine ağlıyordu. Yine göz yaşları yüzünü ıslatıyordu.
Nefise:Mert. Biliyorum üşüyorsun. Kalk kalk evimize gidelim. Mert. Nefise yalvararak konuşuyordu.
Yeşim Nefisenin omzundan tutar.
Yeşim: Nefise. Gel gel otur şurda. Kaç saattir ayaktasın. Yeşim Nefiseyi oturması için sandalyeye taraf götürmek ister. Ama Nefise gitmez.
Nefisr:Yeşim. O soğuğu sevmez. Üşüyor.
Üzeri. Üzerine birşey örtelim.
Nefise yoğum bakım kapısına doğru gider.
Yeşim Nefisenin kolumdan tutar.
Yeşim:Nefise yapma. Nefise üzerinde örtü var. Üşümez.
Nefise:benim onu görmem gerek Yeşim. Ona dokunmam. Onu koklamam gerek. Sesimi duysun. Sesimi duysa uyanır oğlum. Kokumu hiss etse uyanır. Saçlarına dokunduğumda bile uyanıyordu. Yeşim. Onu görmem gerek. Nefise ağlayarak yalvarırcasına Yeşime bakar. Sanki Yeşim izin verse gire bilecekti oğlunu göre bilicek onu koklaya bilicekti.
Ona dokunup saçlarını okşayacaktı.
