~Nefise hastane~
Nefise camdan Merte bakıyordu. Oğlu kurtulacaktı. Canı, canından bir parça olan oğlu kurtulacaktı. Ama Nefise bunun için Muzafferin dediğini yapmalıydı. Bu akşam tamamen ona ait olucaktı. Şuan Muzaffere karşı olan hisslerini düşünmemeye çalışıyordu. Yalnızca oğlunu düşünüyordu.
Yeşim gelir.
Yeşim: al çay iç. Zaten birşey yemiyorsun. Yeşim elindeki çayı Nefiseye uzatır.
Nefise: canım istemiyor. Nefise parmaklarını camın üzerinde gezdirerek söyler.
Nefise:o iyileşsin. Başka birşey istemiyorum. Iyileşip ayağa kalksın. Oğlum yeniden koşup oynasın okuluna gitsin. Başka birşey istemiyorum. Nefise Merte bakarak söyler.
Yeşim:bulucaz. Inan bana o parayı bulucaz. Ve Mert iyileşicek. Yine eskisi gibi olucak.
Nefise:inşallah. Inşallah. Nefise umutla Merte bakar.
Akşam olmuştur.
~Muzaffer ev. ~
Muzaffer koltukta oturmuş bir noktaya bakıyordu.
Nefise gelicekmiydi? Ne zaman gelecekti? Ya vazgeçmiştise? Ya vazgeçerdise gelmekten. Bunları düşünüyordu. Bir yandan vaz geçmek istese de diğer yandan Nefisenin onu redd etmesi gözlerine bakarak Erdeme olan sevgisini söylemesini Erdemin göğüsünde ağlamasını düşünür. Ve düşündükce öfkelenir. Kalbi yine acır. Yine dayanamıyordu bu acıya. Nefisenin de canı yanacaktı o da acı çekecekti. Sevmediği bir adam ona dokunacaktı. Sevdiği adama çoçuğunun babasına ihanet edecekdi. Bu gece herşey değişecekti.
Muzaffer sehpanın üzerindeki içki şişesini eline alır. Bardağa doldurur. Sadece bir yudum alır. Ve kapı çalar. Muzaffer elindeki bardağı sehpaya bırakıp ayağa kalkar. Kapıya doğru gider. Her adamında emin olsa da Nefisenin gelmesine yinede tedirgindi. Ya gelmeseydi? Kapıyı açar. Evet gelmişti. Nefise ona gelmişti. Nefise oğlu için Muzafferle birlikte olmaya gelmişti. Muzafferin olmaya gelmişti.
Muzaffer kenara çekilir.
Muzaffer: geç.
Nefise yavaş adımlarla eve girer. Yaptığı şeyi sanki algılayamıyordu. Burada ne yaşiyacağını bilmiyordu. Tek bildiği şey oğlu için gelmesiydi.
Muzaffer kapıyı kapatıp Nefiseye bakar sonra yavaş adımlarla Nefiseye yaklaşır. Tam arkasında durmuştu. Hafif boynuna taraf eğilir. Kokusunu içine çeker.
Nefise bunu hiss eder. Boynunda Muzafferin nefesini hiss etmesi sanki ona herşeyi anlatır. Nefise gözlerini kapatır. Yutkunur. Bu adama ait olucaktı. Bugün bu adamın olucaktı. Herşey değişecekti. Kalbindeki o sevgide bugün değişicekti.
Muzaffer biraz daha yaklaşır Nefiseye. Yüzü Nefisenin boynuna değiyordu.
Nefise napıcağını bilmez. Biranda elindeki çantanın elinden alınmasıyla kendine gelir.
Muzaffer çantayı Nefisenin elinden çekip alır. Koltuğa bırakır.
Kendi koltuğun arka kısmına yaslanır. Ellerini göğüsünde birleştirip Nefiseye bakar. Nefise Muzaffere bakmıyordu. Toparlanmaya çalışıyordu. Nefisenin ona bakmaması Muzafferi çıldırtıyordu.
Muzaffer: bana bak. Muzaffer sert şekilde söyler.
Nefise Muzaffere bakamaz.
Muzaffer Nefiseye yaklaşır. Karşısında durur. Öfkeliydi. Belki şuan karşısında sevdiği adam olsa gözlerine bakardı Nefise. Muzaffer bunu düşünür.
