Muzaffer: şimdi toplantım var. Odada bekle. Toplantıdan sonra konuşalım. Muzaffer Nefiseye bakarak söyler.
Nefise: ta tamam. Nefise Muzaffere bakıp söyler. Sonra bakışlarını kaçırır. Muzaffer Nefisenin yanından geçip gider. Nefise de Muzafferin odasına doğru gider.
Aradan 1 saat geçer. Muzaffer odaya gelir.
Nefise kapının açılmasıyla ayağa kalkar.
Muzaffer kapıyı kapatıp içeri geçer.
Muzaffer:otur. Muzaffer masaya yaklaşır. Oturur. Nefisede oturur.
Muzaffer:burda devam edersen eskiden nasıl çalışıyordunsa hiç bir farkı olmayacak. Muzaffer Nefiseye bakarak söyler.
Nefise:si sizin için sorun
Nefise lafını bitiremez.
Muzaffer: ben seni seviyorum evet. Muzaffer ayağa kalkar. Ellerini cebine koyup cama yaklaşır. Nefise Muzaffere bakar.
Muzaffer: sana olan sevgim burda çalışmana engel değil. Sana birşey yapacak değilim.
Nefise:ya yani hep bir arada olmak si sizin içinde zor olucak. Nefisenin bu işe ihtiyacı vardı. Ama Muzafferi üzmeye hep onun gözünün önünde olup ona umit verip sonra hisslerine karşılık vermemeye hakkı yoktu.
Muzaffer:sen beni düşünme. Çoçuğunu düşün. Onun için çalışıyorsun. Muzaffer zorlukla bunu söyler. Oda biliyordu her gün Nefiseyi burda görmek zor olucaktı. Unutamayacaktı Nefiseyi. Nefisenin gözleri gözlerine bakarken kokusu tüm odayı sarmışken nasıl unuta bilirdi ki ? Sanki aklı unutsa kalbide unutacaktı. Kalbinin Nefiseden vazgeçmesi için durması gerekiyordu. O kalp yalnız durursa o zaman o aşkta biterdi.
Muzafferin başka çaresi yoktu. Ne zamana kadar böyle kötü davranacaktı Nefiseye. Ne zamana kadar ona çalışmasına engel olucaktı. Iyiki Nefise bu şehirden gitmemişti. Bu şehirden giderdise Muzaffer tüm umudunu kayb ederdi. Onun için hala bir şans vardı. Belki Nefise ona alışır ve bu sevgiye karşılık verirdi.
Nefise: sizin için sorun yoksa o zaman yarından itibaren işime devam etmek istiyorum. Nefise tereddütle söyler.
Muzaffer: yarın gel devam et işine. Muzaffer zorlukla gülümser. Şuan kalbi öyle acıyordu ki tarif edilemezdi. O kalbi yerinden çıkarmak istiyordu. Atmasın ona bu acıyı yaşatmasın istiyordu. Ama yapamıyordu.
Nefise ayağa kalkar. Kapıya doğru gider.
Muzaffer:bekle birlikte çıkalım. Muzaffer Nefisenin yanına gider. Nefise redd edene kadar. Muzaffer kapıyı açıp Nefiseye çıkması için işaret eder.
Nefise daha birşey söylemez. Birlikte odadan çıkarlar. Muzaffer sekretere talimatlarını verir. Nefiseyle birlikte şirketten çıkarlar. Muzafferin arabasını getirirler.
Muzaffer:nereye gidiyorsun? Muzaffer merakla Nefiseye sorar.
Nefise:Merti okuldan alıcam. Nefise taksiyi bekler.
Muzaffer: gel. Ben bırakırım seni.
Muzaffer Nefiseden ne kadar uzak durmak onunla bir araya gelmek istemesede sürekli onun yanında buluyordu kendini.
Nefise:yok. Siz gidin. Ben taksiyle. giderim. Nefise de olanların farkındaydı. Muzaffer ne kadar uzak durmak istesede uzak duramıyordu. Ama Nefise Muzafferin ona bu kadar yakın davranmasını bağlanmasını istemiyordu.
Muzaffer: Nefise hadi bin arabaya. Sadece okula bırakıcam seni. Muzafferse kafasına koymuştu. Nefiseyi okula bırakacaktı. Bu bir kaç saatlik zamanda Nefise onun yanında olucaktı.
Nefise Muzafferin ısarırını görünce daha birşey diyemez. Hem daha yeni barışmış sayılırdılar. Arkadaş olarak. 😉
Muzaffer kendi tarafına Nefisede Muzafferin yanına oturur.
