Muzaffer: geldik. Muzaffer arabayı Nefisenin evinin önünde durdurur. Muzaffer Nefiseye bakıyordu. Birşey söylemesini bekliyordu. Arabadan inip gitmeden Muzafferin gözlerine baksın bir kelimede olsa birşey söylesin. Muzafferin içini rahatlatsın. Nefise Muzaffere bakmaz. Hala onun kendini haklı saydığını biliyordu. O adamı kıskanmıştı. Ve arkadaşları dahil herkesle arasına mesafe koymasını geçiriyordu içinden. Dilinde bunu söyleyemese şimdi ilişkilerinin ileri boyutunda bunu dile getiricekti. Nefiseyi kendine bağladıktan vazgeçilmeyecek anda bunu söyleyecekti. Nefise çaresiz kalacaktı. Kabul edecekti. Ama şuan düşüne biliyordu. Anlıyordu Muzafferin düşüncelerini. Karşı koysa onun planlarını hayata geçirmeye mani olsa şimdi yapa bilirdi bunu. Sonradan sadece kabullenmek kalıyordu ona.
Muzaffer: konuşmicakmısın benle? Muzaffer üzülerek sorar. Nefise Muzaffere bakmaz. Hatasının cezasını çekmeliydi. Sonradan aynı hataları yapmamak için. Muzaffer Nefisenin çenesinden tutar. Kendine doğru çevirir ona bakmasını sağlar.
Nefise Muzaffere bakar. Gözlerini gördüğünde içi parçalanır. Gözleri dolmuştu Muzafferin. Konuşamıyordu. Aklından geçirdiği her düşünceyi kelimelere dökemiyordu. Içinde tutuyordu. Bazende konuştuğunda öyle konuşuyordu ki mahv ediyordu herşeyi. Nefise artık Muzafferi tanıyordu.
Nefise: Muzaffer.
Muzaffer: bana yüz çevirme. Muzaffer baş parmağıyla Nefisenin çenesini okşar.
Muzaffer: gözlerini gözlerimden kaçırma dayanamam. Benden gidersen yaşayamam ben. Muzaffer biraz yaklaşır Nefiseye. Yüzünü avuçları içine alır.
Muzaffer: ben bilmiyorum. Napıcağımı bilmiyorum. Senden uzakken o kadar senli hayaller kurdum ki. Her anım her hayalim senleydi. Şimdi yanımdasın. Muzaffer başıyla onaylarak konuşur.
Muzaffer: seviyorsun beni. Bir zamanlar karşılıksız severken seni. Bu aşkı yalnız kalbimde taşırken. Şimdi sende bana aşıksın. Sende beni seviyorsun. Muzaffer Nefisenin yüzünü okşayarak konuşur.
Muzaffer: hayallerimi hayata geçiricem derken sen yanımdasın düşünürken benden uzaklaşıyorsun. Beni severek uzaklaşıyorsun. Benden gidiyorsun. Muzaffer alnını Nefisenin alnına yaslar.
Muzaffer: kıskandım. Seni deli gibi kıskandım. Muzaffer Nefisenin yüzünden öper. Yüzünü elleri arasında sımsıkı tutar.
Muzaffer: yanımda olmadığın zamanda da kıskandım. Benim yanımda değildin. Ama seni kıskanıyordum. Yanımda ol. Gitme. Muzaffer yeniden alnını Nefisenin alnına yaslar.
Muzaffer: yanımda kal. Ama bana izin ver. Varlığına alışmam için. Benim olduğunu kabullenmem için. Korkuyorum. Her an korkuyorum. Her dakika kayb etmekten korkuyorum. Gidersin diye ödüm kopuyor. Beni bırakırsın diye çıldırıyorum. Anla beni. Yalvarırım anla. Beni sensizliğe mahkum etme. Beni sensiz bırakma. Muzaffer hafif geri çekilir. Nefiseye bakar. Nefise kapalı olan gözlerini açar. Muzaffere bakar.
Nefise: tamam. Nefise zaten uzak duramayacaktı biliyordu. O uzak dursa Muzaffer uzak durmazdı ki. Hep yanına gelecekti.
Nefise: çabuk kabullen bu durumu. Nefisede Muzafferin yüzüne dokunur. Muzaffer sıcak yanağını Nefisenin soğuk eline daha çok bastırıp bu huzurda kayb olur. Nefise Muzafferin yüzünü okşar. Yavaş yavaş Muzaffere yaklaşır. Muzaffer Nefisenin nefesinin ona yaklaştığını hiss edip gözlerini kapatır. Heyecandan kalbi deli gibi atmaya başlamıştı. Nefise Muzafferin dudağının kenarından öper. Muzaffer azda olsa hayalkırıklığı yaşar. Nefisenin onu öpüceğini öpüşeceklerini sanmıştı. Yeniden o dudaklara sahip olucaktı. Ama Muzaffer daha farklı davranır. Nefisenin çok geri çekilmesine izin vermez. Boynun arkasından tutup kendine çeker. Nefisenin bunu bilerek yaptığının farkındaydı oda kendi yöntemiyle cevap verir.
