Nefise odasında hazırlanıyordu. Makyajını yapıp odadan çıkar.
Mertin odasına gider. Mertte kalkmış hazırlanmıştır.
Nefise:Mert. Kalktınmı?
Mert: evet anne. Mert ayakkabılarını giyinip yataktan kalkar.
Nefise Merte yaklaşır.
Nefise: aferin benim oğluma.
Nefise Mertin yüzünden öper.
Nefise :hadi gel gidip kahvaltımızı yapalım.
Mert ve Nefise odadan çıkar.
Azime kahvaltıyı hazırlamıştı.
Nefise ve Mert salona gelir.
Nefise:günaydın. 😊 Nefise Azimeden önce davranır.
Azime: günaydın Nefise hanım.
Nefise ve Mert masaya geçer.
Azime çayı getirir.
Nefise ve Mert kahvaltıya başlar.
Mert:anne.
Nefise: efendim oğlum.
Mert: bugün sinemaya gidelemmi ?
Nefise Merte bakar.
Nefise:annecim biliyorsun çalışıyorum. Pazar gitsek.
Mert bozulur.
Mert:hep çalışıyorsun. Benle vakit geçirmiyorsun. 😒
Nefise: bak söz veriyorum. Pazar gidicez.
Mert:sözmü ?
Nefise: söz.
Mert gülümser. Kahvaltılarına devam ederler. Kahvaltılarını bitirip masadan kalkarlar. Evden çıkarlar. Nefise Merti okula bırakır.
Şirkete gider. Karamaner holdingde çalışıyor. 😉
Nefise arabadan iner. Muzafferde gelir. Oda arabayı durdur. Arabadan iner.
Muzaffer Nefiseye yakın davranıyordu.
Muzaffer: Nefise. Muzaffer arabasının kapısını kapatır. Nefisenin yanına gelir.
Nefise: Muzaffer bey. Nefise hafif tebessüm eder. Muzaffer Nefiseyi görünce kalbi yerinden çıkıcak gibi atar. Hele o gülüşünü görünce içi içine sığmıyordu Muzafferin.
Muzaffer: merhaba.
Nefise: merhaba Muzaffer bey.
Muzaffer: na nasılsın ? Muzaffer patron gibi değil sanki arkadaşı gibi davranıyordu Nefiseye. Ona yakın olmak yaralarını sarmak istiyordu. Ama Nefiseye yaklaşamıyordu.
Konuşarak içeri girerler. Asansöre taraf giderler. Asansör beklerler. Muzaffer ara ara Nefiseye bakıyordu. Asansör gelir binerler. Muzaffer ne konuşacağını bilmiyordu. Nefisenin yanında heyecandan ismini bile unutuyordu. Kendini toparlar.
Muzaffer:tamam o zaman odamda bekliyorum seni. Yeni sunum için.
Nefise:tabi Muzaffer bey. Muzaffer aşkla Nefiseye bakar. Asansörün kapısı açılır. Inerler. Nefise odasına gider. Muzaffer elleri cebinde arkasınca bakar.
Muzaffer:ne zaman söylicem sana ? Ne zaman o cesrati vereceksin bana Nefise ?
Muzaffer kendi kendine konuşur.
Onur:abi.
Onur Muzafferin yanına gelir.
Muzaffer:Onur.
Onur:abi napıyorsun burda ? Onur Muzaffer bakan tarafa bakar.
Muzaffer:hi hiç. Muzaffer ciddileşir.
Muzaffer:odama gidiyorum.
Muzaffer arkasını döner. Odasına doğru gider. Keyfi yerindeydi. Odaya girip yerine oturur.
Dosyalara bakar. Aradan biraz zaman geçer. Kapı çalar.
Muzaffer:gel. Nefise içeri girer.
Muzaffer:gel Nefise gel.
Nefise Muzafferin masasına yaklaşır.
Muzaffer Nefise ona yaklaştıkca kokusunu hiss eder. Anlık gözlerini kapatır.
Bu koku ona huzur veriyordu.
Muzaffer gözlerini açar. Nefise bir sorun olduğunu anlar. Elini Muzafferin omzuna koyar.
Nefise:Muzaffer bey iyimisiniz ?
Muzaffer: haa iyi. Iyiyim.
Nefise:ba başınızmı ağrıyor ? Nefise Muzafferin ona olan hisslerinin farkında değildi. Bu hayatta yegane varlığı oğlu Mertti. Ondan başka birşey düşünmüyordu. Aşk sevgi onun için yoktu sanki. Muzafferi sadece patron olarak görüyordu. Zaten aralarındakı aşılmaz sınırlar Muzafferin Nefiseye yaklaşmasına engeldi.
Muzaffer:yo yok.
Nefise:ta tamam o zaman. Nefise dosyayı masaya bırakır. Ordan uzaklaşır. Geçip Muzafferin karşısına oturur. Muzaffer dosyaya bakar.
Ama aklı Nefisedeydi.
Dosyayı inceleyemiyordu. Sanki kalbi artık dayanmıyordu. Kalkıp herşeyi itiraf etmek istiyordu. Ama korkuyordu. Ya Nefise kabul etmeseydi. Ya bir daha görüşmeseydiler. O zaman napardı Muzaffer.
Muzaffer:be ben buna baktım. İ iyi. Kalsın. Sunumu yaparsın.
Nefise: siz iyimisiniz ?
Muzaffer kafa sallar.
Muzaffer: iyiyim.
Nefise daha birşey demez. Odadan çıkar.
Nefise:noldu bu adama şimdi. Niye öyle oldu ki ? 😶
Muzaffer Nefise gittikten sonra ayağa kalkar. Kıravatını gevşetir. Derinden nefes alır.
Muzaffer:olmuyor böyle. Ona uzak davranamıyor. Birşey yapmam gerek. Birşeyler bulmam gerek.
Akşam olmuştur.
Nefise odasında hazırlanıyordu.
Mert odaya gelir.
Mert:anne.
Nefise:canım.
Mert: nereye gidiyorsun ? 😞
Nefise: bitanem iş yemeği var.
Mert üzülür.
Mert:bugün sensizmi uyuyucam ? 😔
Nefise sandalyeden kalkar.
Nefise:bitanem. Ama yapma böyle.
Bak erken gelmeye çalışıcam.
Sen uyurken yanında olucam. Nefise Meryin önünde diz çöker. Yüzünü avuçları içine alır.
Mert: ben sana sarılıp uyumak istiyorum. Mert kollarını göğüsünde birleştirir.
Nefise: ama yapma böyle. Aklım sende kalıcak.
Mert:o zaman yarın işe gitmeyeceksin.
Nefise birşey diyemez.
Nefise: iyi tamam. Izin alırım Muzaffer beyden.
Mert gülümser.
Nefise Mertin yüzünden öpüp odadan çıkar.
Muzaffer gelmiş aşağıda bekliyordu.
Muzaffer: söylesemmi ? Yok yada zaten görücek. Muzaffer yakasını düzeltir.
Nefise evden çıkar. Muzaffer heyecanlanır. Nefise Muzafferi görüp şaşırır.
Nefise: Muzaffer bey.
Muzaffer:Nefise. Muzaffer Nefiseye bakar.
Muzaffer: çok güzel olmuşsun. 😍😍😍
Nefise: teşekkür ederimde. Siz.
Muzaffer: evet. Seni almaya geldim. Zaten bende oraya gideceğim. Yalnız gitmemiş olurum.
Nefise:şey ben aslında. Nefie akşam vakti Muzafferle yalnız gitmek istemez. Yalnız kadının bu saatte biriyle gitmesi doğru değildi. Zaten bu saatte dışarı çıkmasıda ona göre doğru değildi. Ama mecburdu işi için.
Muzaffer:Nefise lütfen bak buraya kadar geldim. Muzaffer etrafa bakar.
Muzaffer: hem nolucak.
Nefise: Muzaffer bey.
Muzaffer: Nefise. Benden korkma ben sana birşey yapamam. Güven bana.
Nefise:sizden korkmuyorum. Sadece.
Muzaffer: o zaman gidiyoruz. Muzaffer ısar eder. Nefise daha birşey yapmaz. Hem bir kere gideceklerdi. Oda iş yemeği için gidiyordular.
Nefise: iyi tamam. Nefise her zamanki gibi tebessüm eder. Olacaklardan haberi yoktu.
Muzaffer arabanın kapısını açar.
Muzaffer:bu buyur. Nefise arabaya biner.
Yolboyunca kimse konuşmaz. Muzaffer sessizliği bozar.
Muzaffer:Mert nasıl ?
Nefise:iyi. Teşekkür ederim. Nefise hafif tebessümle söyler.
Muzaffer bir restoranın önünde durur. Arabadan iner. Gelip Nefisenin kapısını açar.
Muzaffer: gel. Muzaffer elini uzatır.
Nefise önce tereddût eder. Sonra Muzafferin elinden tutup arabadan iner.
Restorana girerler.
Masaya yaklaşırlar.
Nefise: kimse gelmemiş galiba.
Muzaffer:e evet. Muzaffer etrafa bakar.
Masaya geçerler. Ikiside oturur. Muzaffer Nefiseye bakıyordu. Nefise artık bu bakışlardan rahatsız oluyordu.
Muzaffer gözlerini Nefiseden ayrırır. Sipariş verir.
Nefise:Muzaffer bey. Nefise artık ne olduğunu anlıyordu. Buraya niye geldiklerini. Ve onlardan başka hiçkimsenin gelmeyeceğini biliyordu.
Muzaffer: Nefise.
Nefise: diğer arkadaşlar gelecekmi ? Nefise yinede sorar. Ya yanılıyorsa.
Muzaffer ileri gelir.
Muzaffer: hayır. Sadece ikimiz olucaz.
Nefise tedirgin olur.
Nefise:niye böyle birşey yaptınız ?
Muzaffer: Nefise ben. Ben seni ilk gördüğüm günden sana aşığım. Muzaffer elini Nefisenin eli üzerine koyar.
Nefise eline bakar. Gözlerini kapatır. Pişmandı. Buraya gelmesine bu yaşananlar için pişmandı. Ne zaman oluşmuştu bu duygular ? Nefise bilmiyordu. Engel olmalıydı Muzaffere duygularına.
Nefise:bakın Muzaffer bey.
Muzaffer: Nefise. Biliyorum. Erken. Senin için erken. Ama ben. Benim için değil. Ben artık sensiz bir hayat istemiyorum.
Nefise şaşkınlıkla Muzaffere bakar. Bu adam ne diyordu. 😳 Nefise düşünüyordu. Düşüncelerinden Muzafferin ona teklifiyle ayrılır. Muzaffer karşısında diz çökmüş ona evlenme teklif ediyordu. ( 😂😂😂)
Muzaffer: Nefise benimle evlenirmisin ?
Nefise birşey diyemez öylece kalır.
~~~ Nasıl olduğu hakkınta hiç bir fikrim yok. Garip birşey oldu. 😶😶😶 umarım beğenirsiniz.... 😊😊😊 ~~~~
