~ Yeşim ev. ~
Nefise salonun ortasında dönüp duruyordu.
Nefise:anlamıyorum. Yeşim anlamıyorum. Erdem nasıl bu kadar ileri gide bilir ? Nefise durur Yeşime bakar.
Nefise: Nasıl evi sata bilir? Gelip kapıda kaldık. Oğlum. Ona ne söyleyeceğim ? Nasıl söyleyeceğim babasının böyle birşey yaptığını. Nefise kötü olmuştu. Belki bu bir kaç günde Erdeme olan duyguları netleşmiştise. Ona karşı hiç birşey hiss etmiyordusa. Ama yinede Erdeme güveniyordu. Belki Erdem ona dese bir yolunu bulurdular. Ama Erdemin böyle ondan habersiz evini satması ve Nefiseyi çoçukla bir başına sokakta bırakması Erdeme olan güvenini tamamen kayb ettirmişti.
Yeşim: alan kişiyle konuşsan anlatsan durumu. Anlar belki. Yani evi satan kişi senden habersiz satmış evi söylesen. Yeşim de Erdemden bu kadarını beklemiyordu. Erdem evliyken hep karısını oğlunu düşünen biriydi. Hatta Nefiseyi el üstünde tutuyordu. Bir dediğini ikiletmiyordu. Ama değişmişti. Para onu da değişmişti. Paraya olan ihtiyacı yüzünden hiç birşey düşünmeden ailesini sokakta bırakmıştı.
Nefise: konuştum. Adam ailesiyle gelmiş. Ordan çıkıp nerde kalacaklar ? Olan kalan parasını da o eve vermiş. Nefise sonda koltukta oturur.
Yeşim: birşeyler yapalıyız. Ya yani elimiz kolumuz bağlımı oturucaz. Polise söylesek. Bulmazlarmı Erdemi ? Yeşim tereddütle söyler.
Nefise:bulsalar ne değişicek. Ev onun adına. Senetlerde onun adı geçiyor. Nefisenin lafı yarıda kalır. Mert koşarak salona gelir.
Mert:anne. Mert Nefisenin yanında oturur.
Nefise:efendim kuzum ? Nefise Mertin saçlarını okşayarak söyler.
Mer:ben acıktım. Mert yalnız Nefisenin duyduğu şekilde söyler. Ama yinede Yeşimde duymuştur.
Yeşim:Mert hadi gel benle. Yeşim ayağa kalkar.
Mert Nefiseye bakar. Nefise hafif tebessüm eder.
Mert ayağa kalkar. Yeşimin yanına gider. Birlikte mutfağa geçerler. Nefise de salonda oturur. Olanları düşünür. Hala inanmıyordu. Hala olanlara inanmıyordu.
~Gece olmuştur.~
Muzaffer arabanın camına başını yaslamıştı gözleri kapalıydı. Arabayı Onur kullanıyordu.
Onur: ee nasıl geçti davet ? Onur gülümseyerek Muzaffere bakar.
Muzaffer hafif gözlerini aralar.
Muzaffer: iyi. Muzaffer başını camdan çekip Onura döner. Gözlerini zorlukla açıyordu.
Onyr:Metin abi yaptı dimi? Seni bu kadar içiren o. Onu gördüğünde herşeyi unutup takılıyorsun ona.
Muzaffer:Metin. Muzaffer güler.
Muzaffer:Metin öyledir. Muzaffer konuşmakta zorlanıyordu. Cümlenin başını söylüyordusa sonunu unutuyordu. Başını arkaya yaslar. Gözlerini kapatır.
Aradan yarım saat geçer.
Onur Muzafferi odasına çıkarmış ayakkabı ve ceketini çıkarıp yatağa yatırmıştır.
Onur odadan çıkar.
Muzaffer yatakta döner. Şuan aklı başında değildi. Ne düşünüyordu ne hayal ediyordu bilmiyordu.
Muzaffer:Nefise. Gitme. Gel. Ge gel. Muzaffer durur.
Muzaffer: Nefise. Be ben. Muzaffer yatakta diğer tarafa döner yüzünü. Elini diğer yastığa koyup uykuya dalar.
~~Sabah olmuştur.~~
