Nefise yatakta uzanmıştı. Duş almıştır. Yüzünü yastığa yaslamış balkon kapısına taraf bakıyordu.
Muzafferle denizdeki halleri aklından bir türlü gitmiyordu. Muzafferin onu öpmesi. Dudakları nefesinin sıcaklığı Nefise geri çekilmesin diye yüzünden tutması. Muzaffer Nefisenin kalbini feth ediyordu.
Nefise yüzündeki gülümsemeyle olanları düşünüyordu.
Muzaffer duş alıyordu. Ellerini duvara yaslayıp yüzüne doğru akan suya aldırmadan düşüncelerde kayb olmuştu. Nefiseyi öpmesini Nefisenin heyecandan onu itmemesini düşünüyordu. Ve bu yüzündeki gülümseye sebep oluyordu.
Nefise yatakta doğrulur. Ne düşündüğünü yeni fark ediyordu. Muzafferi onunla öpüşmesini düşünüyordu. Orda onu itip tokat atmak yerine onu itememiş öylece durmuştu. Hatta en son küçük bir karşılıkta vermişti Muzaffere.
Muzaffer yatakta uzanmıştı. Bir eliyle yüzünü okşuyordu. Nefise az önce yüzüne dokunmuştu öpüşürken. Diğer eli başının altındaydı.
Nefise ayakta durmuş düşünüyordu. Nasıl bu kadar ileri gitmişti Nefise? O adam ona para karşılığında sahip olan biriydi. Ama sonra o gecede de Muzaffer yalnız değildi o geceyi isterken. Nefise ne kadar para karşılığında da olsa Muzafferi istemişti. Öpüşlerine karşılık vermişti. Aynı onun gibi o tenin sıcaklığı o nefes onu etkilerken kalbi deli gibi çarpmıştı o adam için.
Nefise öylece kalır. Duygularını yönlendirmek ister. Hatta başardığını düşünür. Ama ne kadar sınır koyarsa koysun Muzafferin o sınırı geçeceğini yine Nefiseye yaklaşacağını biliyordu. Çünki güvendiği ve yenilmeyeceğini bildiği birşey vardı. Aşk. Aralarındakı aşk. Doya doya yaşayamadıkları ama hep yaşamak için can attıkları bir yakınlaşmada yeniden alevlenen bir birilerine engel olamadıkları duyguları vardı. Nefise burda ne kadar kendini cümleler kurarak kelimeler sarf ederek doldurursa doldursun. Yine bu adama teslim olucaktı biliyordu. Aynı bugünki gibi. Kıskandığı belli olmuştu. Bu aklına gelince Nefise Özlemle Muzafferi düşünür. Dünki halleri gözünün önünden gitmez.
Öyle sarılıp otele gitmeleri. Geceyi birlikte geçirmiştiler. Muzaffer ne kadar kendini ıspatlamaya çalışsa da dese de aralarında birşey olmamıştı Nefise yine de inanmıyordu Muzaffere.
Nefise bu düşüncelerden çıkar. Yatağa uzanır. Merti kendine çekip sarılır. Gözlerini kapatır. Uyumaya çalışır. Dakikalar sonra kendini uykunun kollarına bırakır.
Aradan biraz zaman geçer. Nefiseler otelin restoranına inmiştiler. Kahvaltı ediyordular.
Nefise bir yandan kendi yerken diğer yandan da Merti yediriyordu. Ama tabi ona mani olan sürekli onu takip eden Muzafferin bakışları vardı. Muzaffer artık hiç birşeyden çekinmeden rahatca Nefiseyi izliyordu. Tam karşılarında oturmuştu.
Nefise ne kadar bskmamaya çalışsa da yine gözleri o aşkla bakan gözlere denk geliyordu.
Muzaffer masadakı hiç birşeyden yememişti. Sadece gelenden Nefiseyi izliyordu. Ve geldiğinde burdakı tüm masalar doluydu. Tabi bu masada. Ama tanıdığı biri olduğu için ilk yanında oturmuştu. Sonra ise o gittikten sonra rahatlıkla Nefiseyi izlemesine devam etmiştir.
Mert:anne. Mert meyve suyundan içerek konuşur.
Nefise: efendim canım. Nefise kendisi kahvaltısını yapmaya çalışıyordu. Ama Muzafferin bakışları altında bu mümkün değildi.
Mert: anne denize gidelim.
Nefise:gidicez bitanem. Ama önce kahvaltını yap. Nefise başını kaldırıp Merte bakar. Sonra bakışları ister istemez Muzaffere yönelir. Muzaffer arkaya yaslanmış yüzünde gülümsemeyle Nefiseyi izliyordu.
Nefise yeniden başını aşağı salar. Kahvaltısına devam eder.
Yeşim:siz konuştunuzmu? Yeşim merakla sorar.
