Aradan 5 gün geçer.
Nefise yeni işine gidip geliyordu. Bu beş günde Muzaffer ne Nefiseyi aramış ne de yanına gelmiştir. Nefise odasında hazırlanıyordu. Mert kapıyı çalmadan açar.
Nefise: Mert. Nefise aynadan Merti görür arkaya dönüp Merte bakar.
Mert: anne bu gün beni okula sen bıraksan olurmu? Mert Nefiseye bakar. Kaç gündür Yeşim bırakıyordu Merti okula. Ve bugün annesiyle gitmek ister.
Nefise Mertin yanına gelir. Eğilir. Yüzünden öper.
Nefise: tabi annecim. Bırakırım. Hadi aşağıya inip kahvaltımızı yapalım sonra çıkalım derse geçikme. Nefise Mertin elinden tutar. Birlikte odadan çıkarlar.
Muzaffer şirket.
Muzaffer erkenden gelmiş çalışıyordu. Kaç gündür hiç birşey düşünmemeye çalışıyordu. Ama ne kadar düşünmek istemese de boş kaldığı o çok kısa anda bile Nefisenin gözleri Nefisenin kokusu aklına geliyordu. Unutamayacağı o gece aklına geliyordu. Muzaffer masadakı dosyalara bakar. Sekreteri aramak ister. Ama kapı çalar. Telefonu yerine koyar.
Muzaffer: gel. Muzaffer yorgun ve sert ses tonuyla söyler. Yorulmuştu. Yalnız çalışmak değil. Yaşadıkları da onu yormuştu. Yaşayamadıklarının peşinden koşmak onu yormuştu. Kalbi yorulmuştu. Sanki bu kalp yaşananları kaldırmıyordu. Bu yaşananların altında eziliyordu. Muzafferse artık pes etmişti. Kendini işe adayıp herşeyi unutmaya çalışıyordu. Unuta biliyormuydu ? Hayır.
Onur odaya girer.
Onur: abi. Onur ileri gelerek söyler.
Onur: nasılsın? Onur Muzafferin iyi olmadığının farkındaydı. Yorgunluğu her halinden belli oluyordu. Gözleri kapanıyordu. Kaç gündür doğru dürüst uymuyordu bile.
Muzaffer: iyiyim Onur. Bir sorunmu var ? Muzaffer Onura bakar.
Onur: abi iyi değilsin. Sen iyi değilsin. Onur sinirle söyler. Muzafferin yine Nefise yüzünden bu halde olduğununu biliyordu Onur. Bu aşkın Muzaffere bu kadar acı çektireceğini bilmiyordu.
Muzaffer: Onur yorgunum. Ne söyliceksen söyle ve git. Çalışmam gerek. Muzaffer arkaya yaslanır.
Onur: yeter abi. Yeter. O kadın yüzünden geldiğin hale bak. Yetmedimi kendine bu yaptıkların. Istemiyor seni anla artık. Anla. Onurun lafı yarıda kalır.
Muzaffer hızla ayağa kalkar. Sinirliydi. Oda sinirliydi.
Muzaffer: beni bu hale o getirmedi. Hayır. Onur hayır. Ben kendim yaptım. Ben naptımsa kendim yaptım. Muzaffer sinirle bağırarak söyler. Sanki ihtiyacı vardı. Böyle bağırarak hiss ettiklerini onun canını yakan şeyleri söylemeye anlatmaya ihtiyacı vardı.
Onur: abi o olmasaydı. Onurda ayağa kalkar. Muzafferin kendini suçlamasına dayanamıyordu. Ama Muzafferin yaptıklarını da bilmiyordu.
Muzaffer olanları düşünür. Kaç gündür düşünmek istemese de Talatla Nefiseyi gördükten sonra düşünmek istemese de yine aklına gelir. Nefisenin aşkını söylemesi aklına gelir. O gece yaşanırken Nefise ona aşıktı. Ve bugün yaşananların Nefisenin Talatın yanında çalışmasının tek suçlusu Muzafferdi. Nefisenin gitmesinin tek suçlusu Muzafferdi.
Muzaffer: ben yaptım. Onur. Ben yaptım. Muzafferin gözleri dolar.
Muzaffer: Aşıktı. Oda bana aşıktı. Muzaffer hayal kırıklığı ile söyler. Istemiyordu. Nefisenin onu sevmesini istemiyordu.
