DİLEK 2 :AFFET BENİ

1.3K 101 45
                                    


Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan
Boşlukta iki yalnız yıldız gibi
Acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz
Bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağız yalnızca
Kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız
Ne kalacak bizden?
bir mektup, bir kart, birkaç satır ve benim su kırık dökük şiirim
Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasında
Ne kalacak geriye savrulmuş günlerimizden
Bizden diyorum, ikimizden
Ne kalacak?

**************

Yavuz gitmişti ...

Beni bırakıp gitmişti onun için gittmek bu kadar kolaymıydı .

Gözyaşlarım usul usul akarken kasığma giren kramplar ile acı acı inledim

"Ahhhh yapma bunu anneciğim dayan " diye mırıldandım fakat bacaklarımın arasında hissettiğim ıslaklık ile yanımdaki duvara tutundum beyaz pijamama değen kanı görünce bütün bedenimi buz kesti .

"Dayan anneciğim lütfen "

Kanamam vardı eğer bir an önce hastahaneye gittmezsem bebeğimi kaybedebilirdim . Derin bir nefes alarak hareket etmeye çalıştım fakat kararan gözlerim buna izin vermedi ve kendimi aniden yerde buldum . Vücudum yerin soğukluğu ile irkilirken göz kapaklarım ağırlaştı .

Hayır bahar kapma gözlerini çocuğunun sana ihtiyaçı var kalk onu kurtar kendimi cesaretlendiriken yerden destek alarak ayağıya kalkmaya çalıştım tekrar başarısız olunca acı içinde çığlık attım .

"Allahım lütfen yardım ett" elerimi karnıma götürerek derin derin nefesler aldım . Kramplar daha çok artmaya başlamıştı ve bu bana çok acı veriyordu sanki karınıma bıçak sallayıp tekrar çıkarıyorlardı artık bütün gücümü kaybettiğimi hissetmiştim göz kapaklarıma yenik düşmek üzereyken yükselen telefon sesiyle kafamın yanında bulunan çantama uzandım zorlukla . Kim olduğuna bakmadan telefonu açtım şurumu kayebetme az kalmıştı .

"Bahar "

"Eylem yardım et ben ...

Ben evdeyim anahtar paspasın altında " diyebildim bütün gücümle ve artık yorgun olan gözlerimi kapadım .

******

"Bahar bahar kendine gel bahar lütfen " yüzüme deyen soğuk ellerle gözlerimi araladım .

"Eylem hastahane yee git-mem gerek "

"Merak etme ambulansı aradım birazdan gelir Ben şimdi yavuzuda arıyorum sen sakin ol "

BELİRSİZ |TAMAMLANDI Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin