LOVE FAILS (BOYxBOY)

CHAPTER 20

i cant imagine the day i am with oscar. now that we are in the same living. same house, same room and same bed. yun nga lang, i keep on wondering. kailan kaya kami ganito? kailan kaya kami magtatago sa pananaw ng mama ko. cant we just live like normal lovers. holding hands while walking, kissing on the street when saying goodbyes, playing and chasing on the beach. i want to have freedom, i want to live with oscar with no rivals and heindrances. nabaling ang aking attensiyon nang maramdaman ko ang pagtapat ng mga palad ni oscar saking bewang at pinulupot ito ng kay higpit.

"ano ba iniisip ng mahal ko? ang aga aga nakatunganga sa langit" hindi ko nagawang rumespondi sa mga wika niya dahil dinadamdam ko muna ang kanyang pagkakayakap sakin. pinaharap niya ako sa kanya upang matingnan ako ng masinsinan. napabuntong hininga ako habang kaharap ko ang mahal kong namomoblema sa situation namin ngayon. "jay? huwag kang masyadong mag isip sa situation natin ngayon, hayaan mo ako ang gumawa ng lahat dahil ako naman ang nagdala sayo dito." he comforts me with his thought and hugs habang habang nakatayo kami sa terrace at nakasaad ang aming tingin sa langit. dinamdam ko muna ang pagkakayakap sakin ni oscar dahil maya mayay aalis na yan patungong trabaho sa resort niya.

--OSCAR'S POV--

humalik muna ako sa mahal ko bago man ako umalis sa bahay. kahit marami kaming pinagdadaanang problema ay maligaya parin ako, di ko mawari na kasama ko sa pamamahay ang munting prinsepe ko na dati ko pa pinangarap. sana doon nalang siya sa bahay lage at ako naman ang nag aalaga sa kanya. pagdating na pagdating ko sa opisina ay sumalubong agad ang pagmumukha ng aking assistant an hindi ko malaman ang kanyang binibigay na expression sakin.

"anong problema mo ?" pagtatanong ko habang naglalakad patungo sa silid ko. "ahm. sir. kasi.. ano... ahhh.. kasi.." pautal utal na talak sakin. huminto ako saglit at hinawakan siya sa magkabilang braso. "relax. chill. breath in.. breath out. ano yun mister?" mahinahon kong wika sa kanya at "sir? may problema po tayo." paglalahad na niya ng wika at nagpatuloy na kami sa paglalakad patungong silid ko. "ano nga yun?". "magsisialisan ang tatlong stock holders sa companya." and there! nahulog ang isip ko bigla sa pagsangyaw niya ng balita. napakunot na ako ng noo habangnakatingin sa kanya.

"ano? hindi naman pwedi ata yan. ni hindi ko nga alam kung anong problema nila. call an urgent meeting now for all the stock holders of the company" pagcocomand ko ngayon sa kanya at agad naman niyang ginawa. pagdating ko sa opisina ay agad akong tumawag kay mama at binalita ang natanggap kong balita. "i need you here mom. i cant do this alone. hindi ko nga alam kung bakit sila aalis sa kompanya natin.mom please be here as soon as possible." pag aalala kong tugon kay mama.

"okay son. ill be there just give me an hour, i love you" yawit sakin ng mama ko't binabaan na ako ng telepono. hindi ako mapakali sa opisina ko, upo. tayo at lakad sabay libot libot sa silid na ito. nakakailang libot na ako at hindi parin mapakali. ano namang panibagong problema ang ipapasan ko?  bakit ba nagsidatingan pa sila? ngayon pa na ang dami ko pang inaalala. napahinto ako at nabaling ang atensyon sa pagtawag ng aking assistant.

"sir? diyan na po lahat ng stock holders kayo nalang po ang kulang." ngumiti parin ako sa kabila ng aking pag aalala "okay. pakisabi nalang na susunod na ako in a minute. thank you" sa pagkasabi ko noon ay mas lalo akong kinabahan. lalo pa na wala pa mommy ko. asan na ba siya? ilang minuto lang ang lumipas at nandito na ang mama ko't sinilip ako sa pinto. "tara na anak!" mahinahon parin niyang wika patungo sakin. bakit ba parang sobrang lamig ng boses ng mama ko, diba dapat by now ay matataranta na siya sa balita na inihain ko sa kanya.

pagdating namin sa conference room ay halatang sa amin lahat ng mga mata ng stock holders namin."good morning gentlemen. sorry we are late for about a minute at di na ako magpaligoy ligoy pa. anong nangyayari?" mahinahon na talak ni mama samin. tingin lang ako sa expression na inihahain samin ni mama na tila ay walang makikitang bakas ng pag aalala. "gentlemen? anyone?" pagtatanong ulit ni mama habang nakatingin sa kanila. ni isa ay walang planong magsalita. hindi ko rin naman alam kung sino ang aalis. "whats the purpose of this meeting anyway?" pagtatanong noong isang kasamahan namin. ni hindi nga rin nila alamkung ano ang nagyayari.