LOVE FAILS (BOYxBOY)

CHAPTER 1

Loving someone constantly isnt easy. Ika nga nila. The only constant in this world is CHANGE. Meaning? Kahit ang pag-ibig o ang pagmamahal ng isang tao ay magbabago.&nbsp; Magbabago sa isang kisap mata. <br>
<br>
But Love conquers everything. Love conquers all. Kaya nga ang pag-ibig ang nagpapalakas satin.<br>
<br>
"Mahal kita. Mahal mo ba ako?" napabuntong hininga ako ng sobrang lalim.
<br>
"Mahal na mahal kita. Peace na tayo. Please" pagmamakaawa ko.<br>
<br>
"Ako parin ba? O siya na?" Pagtatanong kot pagmamakaawa. Pagmamakaawa kaharap ang reflection ko sa salamin. <br>
<br>
Tangna. Di ako mapakali kaharap ang salamin. Ganito na ba ako kabaliw para pagpraktisan at pagnanasaan ko ang sarili sa salamin. Para akong baliw kung tutuusin. <br>
<br>
Napangiti nalang ako sabay punas saking dumaragsang luha. Sobrang pinaplastic ko ang sarili ko. <br>
<br>
Ganito na ba ang epekto ng paghihiwalay ng boyfriend ko? O di ko lang matanggap na may iba na sya? Na may kinagigiliwan na siyang iba..<br>
<br>
"Tang ina. !!!" Pabulong kong wika na tila pinipigilang sumigaw sa loob ng kwarto. Sikip na sikip ang dibdib ko, mag iisang linggo na akong iyak ng iyak, di makatrabaho ng maayos, walang gana at tilay galit sa mundo. <br>
<br>
Hindi pa nga kami nag iisang linggong hiwalay nakahanap na siya agad ng kapalit sakin. Kahapon sana ang anniversarry namin pero nakakita na siya agad agad. Ganun lang ba ako kadali at kabilis palitan??<br>
<br>
Napatingin ako ulit sa salamin at pinagmasdan ang sarili.<br>

[Day before break up slash anniversary]

Todo kayud ako sa pagtatrabaho para magkapera.Isa akong telemarketer o isang agent ng bangko. Sa dahil wala pa akong sahud nakihiram ako sa isang kaibigan ko, sa pinsan ko at mga aunties. <br>

"Ante 200 lang ok na. Babayaran ko nalang sa sahud ko" pagmamakaawa ko sabay pa cute para epekteb. At ayun nadala naman.<br>

"Fine" wika niya at dumukot sa loob ng bag niyat kinulikot ang laman ng pitaka.<br>

"Ito ohh, bayaran mo ahh? " Paninigurado niya. Napayakap nalang akot namaalam rin maya maya. <br>

Pangiti ngiti pa ako habang naglalakad sa loob ng mall sabay bilang sa nahiram na pera. <br>

"Yes!!" Napasigaw ako sa tuwa ni hindi ko man lang naisip na hindi lang ako ang mag isa sa mall na ito kaya in no doubt sakin ang mga mata ng mga tao. Nyeettaa.. umabot ng 2500 ang perang hiniram ko.<br>

Sa walang pag alinlangan humanap na ako ng maireregalo sa boyfriend ko. Kahit hiwalay na kami ng limang araw. Naniniwala parin akong maayos pa namin ito bukas. Bukas ang isang taon naming pag iibigan.<br>

Nakita ko ang isang teddy bear na malaki pero hindi sobrang laki. Kaya tiningnan ko ang price and unfortunately sobrang mahal niya. Kaya humanap ako ng iba. Halos nilibot ko na ang loob ng mall at halos lahat sila ang mamahal ng presyo.<br>

Hindi ba uso sa kanila ang sale?? O wrong timing lang talaga ako. Nag ikot pa ako ng nag ikot hanggang sa matagpuan ko ang isang simpleng teddy bear. Puti, mga 4 inches ang taas at naka wide smile.<br>

Tiningnan ko agad ang presyo and yes. 1ooo lang.. hinablot ko ito agad at binili. Pagkatapos ng teddy bear ay napagpsyahan kong bumili ng chocolates yung mumurahin lang at nagpareserve ako ng isang boquet na bulaklak at sinali ko narin ang cake ng red ribbon.<br>

And all is set for our anniversary tommorrow. Napatingin nalang ako bigla sa perang natira ko. Only 200 pesos nalang. :(<br>

Kinabukasan. 5 am palang gising na ako.&nbsp; Naligo akot hinanda ang sarili for our anniversary. Anniversary na ako lang yata ang nakakaalam. Lungkot diba? <br>

My determination wont lean onto the failure of my broken heart; Im still hoping that this day, i will fix everything.That we are going to be okay and great.

2pm.Nakuha ko na lahat. Ang cake,; ang boquet sabay bitbit ko ang puting teddy bear na may kasamang chocolate.

Kahit hirap ako sa pagbibitbit ng mga itoy kinaya ko.Sa dahil hindi kami magkaparihas ng city ay kailangan ko pang sumakay ng bus and it takes 4 hours to be there.

Expect by 6 pm, nakarating na ako sa paroroonan. And ofcourse alam ko kung saan sya nagtatrabaho at naninirahan.

Kaya medyo madilim na ang paligid at mga ilaw nalang sa daan ang nagsisilbing liwanag.
Hindi mawala wala ang kaba ko habang akoy papalapit sa nirerentahang apartment niya. Sa di kalayuan may nakita akong nakatayong dalwang lalaki tapat sa bahay ni ryan at sa dahil medyo madilim ang paligid. Di ko mamukhaan kung sino.

They look so sweet. Siguroy magkasintahan sila At halatang kagaya ko rin. Homosexual. Sa unti unting paglapit ko sa magkasintahan ay unti unti ring luminaw ang itsura ng mga ito.

Sa hindi ko alam na kadahilanan. Lumakas ang pitik ng puso ko. Inisip ko nalang na dala na rin ito sa excitement at kaba.

Naglakad pa ako ng ilang haakbang para marating ko na ang bahay ni ryan at makita ang pagmumukha ng mga magkasintahan na ubod ng kasweetan.

When im about to take one more step closer to them ay biglang nanlaki ang aking mga mata sabay sa pagkahulog ng aking luha. Ang init sa mata. Ang init sa mata na ang minamasdan mong parang magkasintahan kanina ay ang kasintahan mong ngayoy nakahalik sa labi ng iba.

Nawala ang eenerhiya ko natila hinigop ng sanglibutan that will cause me to drop all the things ive got.

"Ja---jaay??" Rinig kong anyaya niya. Napatulala nalang akot minamasdan siyang patungo sa kinaruruonan ko.

"What are you doing here?" Tanong pa niya sabay hawak sa kaliwang braso ko. Wala akong maipakitang expression maliban sa nasasaktan ako. Oo. Napaluha ako sa harapan niya and its unusual for me to cry publicly. Just this time.

"Anong ginagawa mo dito ? Ano tong mga to ?" Naplingon lingon pa sya sa mga nalaglag kong mga dala. Hindi ba niya alam na anniversary namin ngayon? Na itong araw kami nag iibigan? Sabi na nga ba eeh. Ako lang ang nakakaalam sa celebration na nagaganap ngayon.

In no doubt. I slap him not once but twice. "Sino sya?"...

Ilang segundo pa siya bago nakasagot. .

"Boyfriend ko."

And there. Mas laalong dumaragsa ang luha ko. Pilit na binabagsakan ng langit at lupa sa sakit.

I thought i can fix the problem. I thought everything will be fine. I thought everything will be fix. And just a thought. An optimistic thought. Now ? Im dump..

"Happy 1st anniversary naalang satin.. Pulutin mo nalang ang mga dala ko para sayo."

Agad akong tumakbo palayo sa kanya. Yung takbong singbilis pa sa cheeta. Takbo na may dalang hinanakit. Sumakay ako agad ng tricycle pabalik sa terminal ng bus na kahit hirap akong magsalita dahil sa hikbi ko.

Sumakay ako ng bus kahit hikbi ako ng hikbi. Wala akong pakialam kung may makakita man o makapansin. .. nasasaktan ako ngayon pero hindi ko man lang malabas labas ang sakit.

Sa dami dami ba naman ng taong pweding masaktan. Bakit ako pa? Fuck!!

[End of flashback]

Ganito na ba ako kapangit ? Pangit ba ako? Ano bang kulang sakin? Ang pag ibig nga naman walang pinipili. Kaya kang paibigin at kaya karing saktan kahit anong oras.

I convince myself to move on.
"I will be fine soon" pagsasalita ko sa harap ng salamin. . .

To be continued. . . .