Winter (Book 2) [ON-HOLD]

Winter - Chapter 1

Angel's POV

It's been 11 years that my old self died. I don't regret it, I swear. I always make my real family to be safe, thanks to Heather because she was the one who helped us and of course.. she's in charge of keeping my real family safe.

I heard from her that my siblings were fraternal twins. Masaya naman ako dahil sinunod ng mga magulang ko ang gusto kong pangalan nila.

10 years old na sila ngayon at namumuhay lang sila ng normal na bata lang unlike me.. Para na akong matanda noon.

Naka-display yung family picture nila sa harapan ko but edited lang si dad. Dalaga na rin si Nikki and she's very beautiful. Ang saya nila siguro..

"You changed a lot, dad. Ang dami nang nabago ata sayo.." I whispered. Nakaupo lang naman ako sa swivel chair ko. Ga-graduate na rin ako ng sekondarya and doon ako sa Pilipinas mag-college.

Today is Sunday at wala akong ganang magsimba. Makasalanang tao naman ako eh pero sana mapatawad ako ni Lord para hindi sa hell ang bagsak ko.

Tinatamad din akong magtrabaho dahil I'm stressed and pressured because of those sh*ts who are trying to kill me because of my money and those other sh*ts are because of my position as a mafia lord.

I am alone in my mini office which is in our house at the same time. "Kamusta na kaya si Nigel? Tsk! Baka hinaharot na naman siya ni Blue." I chuckled.

Every month kasing nagre-report si Nigel sa amin at natatawa ako dahil walang tigil sa paglalandi itong si Blue basta kasi gwapo ay hinaharot niya.

I feel sorry for Nigel dahil sa mga kalokohan ni Blue. Muntik na rin kaming matiklo dahil pumunta pala sa company si dad six years ago. Pati rin si mom 11 years ago.

Buti na lang at naka mask si Nigel. We let our life in the business industry to be a mystery. No one knows what we really look like except for our friends and family.

"Ate Angel!!!" they opened the door at nag-uunahan sila papunta sa akin. "Hey, don't run." sita ko sa mga ito.

Hinalikan nila ako sa pisngi at niyakap nila ako. Ang hirap pala kapag triplets ang kapatid mo. Triplets ang anak nila mama at papa. I didn't know, shooter pala si papa! *chuckle*

"Did the three of you have fun?" tanong ko at tumango naman sila tsaka nagtungo sa mahabang sofa. "Pero ang unfair ni papa." naka-pout na sabi ni bunso. Natawa na lang ako, alam ko na ang rason eh.

Jan Zachary Valmonte ang panganay sa triplets but I prefer to call him Achy at Jewel Zafirah Valmonte naman ang pangalawa sa triplets and I always call her Zaf at si Jio Zachariah Valmonte naman ang bunso. Super cute nila at ang likot-likot. 5 years old pa lang sila ehh.

Mangha nga ako sa mga names nila, pinaghandaan din eh. Puro J and then Z. Alam naman na nila na ampon ako nila mama at papa but hindi sila nagbago they still love me as their ate.
"Hindi ako binilhan ni papa ng food! I want to give it to you, ate, but itong dalawa hindi ako tinulungan." sumbong ni Jio sa akin. "Malay ba namin na para kay ate pala ang food na iyon?" dipensa naman ni Zaf.

"Huwag na nga kayong mag-away. Papagalitan na naman tayo ni mama niyan eh." kunot noong sinabi ni Achy. "Come here, Jio." tawag ko at lumapit naman siya agad.

Binuhat ko siya at pinaupo sa lap ko. "Okay lang kahit na wala akong na-receive na food and I appreciate what you did." ani ko at hinalikan ang noo niya.

"Ang unfair ni ate! What about us?" reklamo ni Achy at Zaf. Natawa ako sa dalawang ito, maliit na bagay lang naman ang nagawa ko kay Jio eh!

Wala na akong choice.. Hindi ko naman kayang tanggihan ang mga triplets. They love me and so am I. Lumapit sila sa akin at nag-group hug kami. Hinalikan ko rin sa noo ang dalawa.