Lise hayatımın ilk günü kendi grubumdaki insanlara bakıyorum. Herkes birbirleriyle konuşup anlaşırken O elindeki kitabı sessizce okuyordu yüzünde tatlı bir gülümseme vardı. Buradaki herkesten bağımsız gibiydi, farklıydı buna emindim...
Belki de Yeşi...
Benden sürekli kan alıp duruyorlardı ve bir haftadır bana beslenmem için kan vermiyorlardı kendimi berbat hissediyordum. Hareket etmeye gücüm dahi yoktu Ji Woo'yu deli gibi özlemiştim umarım başına kötü bir şey gelmemiştir diye düşündüm çocuklar ona iyi bakmışlardır değil mi? Diye düşünürken bir hemşire daha girmişti içeri artık alışmıştım
"Hala bulamadınız mı şu lanet ilacı hani bütün vampirleri benim gibi yapacak olan?"kız sadece gözlerime baktı ve hiç bir şey söylemedi zihnine girmeye çalıştım ama yapamadım daha güçlerimi geliştirmemiştim bile Hoseok'un zihnine birkaç kez girmeye çalışmama rağmen başarılı olamamıştım. Kız yanımdan çıkınca odamın camından dışarı bakmaya başlamıştım aklıma gelen fikirle gülümsedim ve kalan gücümle zorla ayağa kalkıp camın önünde durdum ve karşı taraftaki ağaçlarla iletişime geçmeye başladım. Nerede olduğum hakkında ona bilgi verip bunları bizim çocuklara iletmesini istedim. Yatağıma dönüp çok dikkat çekmemeye çalıştım
***
Ji Woo perişan olmuştu eğer Jungkook'a o akşam onları söylemeseydi Jungkook hala yanında olacaktı ama o aptallık yaparak onu umursamamış ve Jungkook'da bahçedeyken kaçırılmıştı pencereden dışarıyı izliyordu gözleri ağlamaktan şişmiş ve morarmış haldeydi muhtemelen Jungkook onu bu haliyle görse tanımazdı birden ağaçların yaprakları sallanmaya ve yüzüne serinlik vurmaya başlamıştı gözlerini kapatıp bebeğini ve Jungkook'u hissetmeye çalıştı kulaklarını dolduran o tanıdık sesle hemen oturduğu yerden kalktı ve çocukların yanına gitti
"Çocuklar Jungkook'un nerede olduğunu biliyorum." Namjoon yediği yemeği yarıda bırakıp ayağa kalktı
"Nasıl buldun?"
"Bana bitkilerle haber göndermiş."
"Nerede peki?"
"Seoul'de bir hastanede."
"İyi hadi Jungkook'u kurtarmaya gidelim." Jimin Namjoon'u durdurmuştu,
"Biraz sakin ol önce hazırlık yapmalıyız Jungkook zaten onların elinden kaçabilirdi ama başka bir şey yapıp Junghkook'u etkisiz hale getirmiş olabilirler. Babam bir kaç ay önce güçleri azaltma ile ilgili bir mekanizma hakkında biriyle telefonda konuşup duruyordu." Taehyung konuşmaya katılmaya karar vermişti
"Peki bu mekanizma hakkında ne kadar bilgimiz var?"
"Mekanizma sanırım zihininize gönderdikleri manyetik dalgalar sayesinde sizi esir alıyor ve biz bu manyetik dalgaları vücudumuza alamamak için kulaklarımızı kapatmalıyız." Yoongi yeni yeni iyileşmeye başlamasına rağmen Jungkook'u kurtarmak istiyordu
"Ben yapabilirim."
🔱 Ji Woo 🔱
"Yani şimdi siz duyma duyunuz olmadan mı Jungkook'u kurtaracaksınız?" Jimin kafasıyla onaylayıp bilgisayarı açtı ve bir kaç şey yaptıktan sonra karşımıza Bay Park'ın bilgisayar ekranı çıktı
"Babamın bilgisayarına eriştim ama eğer küçükken babamın bilgisayarına attığım programlar olmasadaydı bunu başaramazdım bunu yapmak dün akşam aklıma geldi." hepimiz şaşkınlıkla Jimin'e bakıyorduk Young Mi Jimin'in boynuna atlayıp sıkıca sarıldı
"İşte benim zeki sevgilim." üzgünce gülümsedim ve bir kere daha Jungkook'a öyle davrandığım için kendimden nefret ettim
🔱 Jungkook 🔱
Kız tekrar gelip benden kan almıştı bu günde on on beş kez oluyordu git gide halsizliğim artıyordu. Kapım açılınca bakışlarım o tarafa kaymıştı Bay Park gülümseyerek yanıma geldi
"Jungkook bana kızdığını biliyorum ama kızma çünkü bunu neslimiz için yapıyorum."
"Beni siz alakadar etmezsiniz, ben melez soyundanım ve sizin gibi acınası değilim." kalın sesiyle kahkaha atınca içimde bir ürperti oluşmuştu
"Sende diğer melezler gibisin bencilin tekisin sana yıllarca evimi açtım ve baktım."
"Evini açmanın nedeni beni oğlun gibi görmek ve babama verdiğin sözü tutmak olsaydı inan bende bencil olmazdım ama sen sikim bir deney için canımı yakmaktan başka hiç bir şey yapmıyorsun."
"Baban da seni bu deneyde kullanmam için onay verdi bana Jungkook." duyduklarım gözlerimin sızlamasına neden olmuştu
"Ama o zaman ben küçüktüm seçimlerim babam tarafından yapılıyordu şimdi ise büyüdüm ve bu deneyi istemiyorum." gülmesi odayı doldurmuştu tekrar
"Bunu sana sormadım Jungkook şuan elimdesin." derken kapı büyük bir gürültüyle kırılmıştı ve biri Bay Park'ı alıp duvara yapıştırmıştı. Yüzündeki maskeyi çıkarınca bunu Jimin olduğunu anladım
"Merhaba baba, sende bize ait biri var diye duydum." Bay Park'ı alıp hızlıca yatağımın olduğu taraftaki duvara fırlattı ve koşarak yanıma geldi
"Jimin tek başına mısın?" bana cevap vermedi daha sonra kulağındaki tıkaçları görünce bunu bilerek yaptığını fark ettim. Beni ayağa kalkırıp kapıdan çıkarttı hızlıca koridora ilerlerken beynimde oluşan acıyla olduğum yere çöktüm. Jimin beni yerden kaldırmaya çalışıyordu ama koridorun başında çoktan güvenlik görevlileri belirmişti
"Sen, çabuk tutsağımızı bırak ve teslim ol." Jimin onları duymuyordu beni kaldırıp adamları etkisiz hale getirmek için üzerlerine saldırdı sadece iki saniyesini almıştı yavaşça gülümsedim bu hayatta bana ihanet etmeyecek tek kişi Jimin'di belki de. Bina dan çıkınca biraz ilerdeki ormana dalmıştık içeride bir araba vardı beni hızlıca ona bindirdi ve kendi de yanıma bindi. Herkes arabadaydı. Jimin kulaklarındaki tıkaçları çıkarttı
"Ah dostum! Bu harikaydı." Jin Hyung hızlıca arabayı sürüyordu. Ji Woo ve Taehyung burada yoktu
"Ji Woo nerede başına bir şey gelmedi değil mi?"Jimin elini omzuma koydu
"Merak etme, Taehyung ile bizi bekliyor." yan tarafımdaki Hoseok'a döndüm neredeyse iyileşmek üzereydi
"Hoseok artık konuşabiliyor musun?"
"Hemde hiç susmuyorum." Jin ani bir u dönüşüyle merkeze doğru ilerlemeye başladı
"Nereye gidiyoruz?" Jin omzunun üzerinden yavaşça bana baktı
"Bu işi bitirmeye."
Lütfen vote ve yorum atmayı unutayın.. Aslında daha önce paylaşacaktım ama wattpad hikayemi silip durdu umarım beni affedersiniz...
Bir de diğer bölüm final canlarım ❤❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
