Classroom Billionaire

Chapter 22: Cheer Up

Ianah

Maaga pa ay nakatanggap ako ng isang phone call galing sa isang unknown number.  Nagdalawang isip akong sagutin at nang nag-akma na akong pindutin ang answer button ay bigla itong nag end call.  Nabitawan ko rin ang hinahawakan kong phone dahil muntik ko nang makalimutan ang niluluto kong agahan kaya agad akong napatakbo papunta sa maliit na kusina ng kwarto ko.

Matapos kong inilagay sa plato ang niluluto kong itlog at bacon ay narinig ko na naman na nagriring ang phone ko mula sa higaan. 

Pumunta ako sa higaan ko at kinuha ito. Tumatawag na naman ang tumawag kanina. 

Pinindot ko ang answer button. "Hello?"

Matagal akong nakatanggap ng sagot mula sa kabilang linya. "Hello? Ianah? Si Sig 'to! How are you?" Nang marinig kong sinabi niya 'yon ay nakaramdam ako ng pagkainis. Hindi ako mapakali sa kinatatayuan ko.

But I need to be calm in a situation like this. Kahit na gusto ko siyang sigawan o awayin pero hindi ko magawa. Naisip ko rin na ano namang mangyayari kung gagawin ko 'yon?

But I can't help it. My voice is starting to shake.
"S-Sig, I'm sorry. I-I... Can't talk right now. M-May pasok pa k-kami." I lied.

"Ianah listen to me very carefully okay? I'm sorry. Hindi ko alam na--"

"Na niloko mo pala ako?! Sig naman! Hindi mo na lang sana ginawa 'yon kung lolokohin mo lang naman pala ako!" My tears are starting to fall and my voice is shaking. Hindi ko maiwasang masigawan siya.

"Ianah I know it hurts but please! I need you to listen to me. Kahit ngayon lang." His voice is more serious. My conscience is saying I hope his sincere. 

"Just once. Please listen to me." Nagmamakaawa siya. 

"Ok. Sabihin mo lahat." Pinunasan ko ang mga luhang nasa pisngi ko at hinikayat ang sarili na tumigil na sa pag-iyak. 

Ianah. Please calm down.

"About Yanna's family and mine. While I'm in the competition napagkasunduan na pala nila na ipapakasal kaming dalawa sa tamang edad.  I wasn't aware about their decision because I'm not around. Ipapakilala na sana kita--"

"Tama na Sig. I understand now. Thank you." Mahinahong tugon ko sa kanya at pinipigilan ang mga luhang pilit na lumalabas. 

"I love you, Ianah!"

"Say that to your fiancee."

At tinapos ko na ang tawag. Nabitawan ko ang aking cellphone at hinayaan ko na lang itong mahulog sa sahig.  Hindi lang ang cellphone ko ang nahulog. Pati ang sarili ko. I found myself lying in the concrete floor and I let out my tears to flow.

I think this is the right choice. To let go and move forward. It's hard to forget about it but I have nothing to do with those memories. They'll stay as memories but it'll never happen again. It'll just lurk into your mind wounding you many times because of the pain. But the pain will give you lessons.

--

Matapos kong mag agahan ay nagbihis ako saka lumabas ng kwarto.  Nagulat ako dahil maraming mga estudyante ang nagkalat sa labas.  May mga nagpapicture pa sa 'kin.  Hindi ko maiwasang mapangiti dahil sa kanila.  Hindi ko inakalang marami pa lang nakakakilala sa 'min dahil sa kompetisyon.

Narating ko rin ang gymnasium kung saan kami magtitipon-tipon.  Pumasok ako at bumungad sa 'kin ang mga nakahilerang mga damit na galing siguro sa isang boutique at inilipat dito.