Beautiful Pain [Completed]

နာကျင်ခြင်း JEON

(Unicode)

နာကျင်ခြင်းဂျွန်

ဦးလေးဂျွန်သည် မိုးလင်းလုစကတည်းက အခန်းထဲမှာ
ထိုင်နေခဲ့သည်။ ကန်နူးလ်မရှိတော့ဘူးဆိုသည့်
သတင်းကိုကြားပြီးကတည်းက ငိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ကန်နူးလ်၏မိခင်ကတော့ မြေလူးမတတ်ငိုနေရှာ၏။

ဆုံးသွားသည်မှာ လွန်ခဲ့တဲ့ရက်သတ္တပတ်ခန့်လောက်က
ဖြစ်၍ကြာပြီဆိုသော်လည်း၊ သတင်းကတော့
အခုမှသာပြန့်သွားခြင်းဖြစ်သည်။

ဦးလေးဂျွန်ကတော့ "နေစမ်းပါဦးမိန်းမရာ။
ငါစဉ်းစားပါရစေဦး"ဟုသာပြောပြီး မျိုးနွယ်စုရွာမှ
စခန်းအထိခြေလျင်လာခဲ့သည်။ အမှန်မှာမူ၊
ဦးလေးဂျွန် မယုံကြည်နိုင်ဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။
သူ့သား၊ ကန်နူးလ်မသေသေးဘူးဟု စိတ်သွင်း
ထားသောကြောင့် မျက်ရည်လည်းမကျ၊
ဒေါသလည်းမပြဘဲ တွေဝေနေခဲ့သည်။ သို့သော်
အချိန်တွေက အမှန်တရားများကို တစ်ဆင့်ချင်း
ယူဆောင်ပေးလာသည်။ အလုံးစုံကို လက်ခံလိုက်ချိန်၌
ဦးလေးဂျွန်ရင်ထဲ ဆောက်တည်ရာမရတော့။

ဒေါသထွက်စရာ၊ ခံပြင်းကြောင်းပြသစရာ
သူ့တွင်မရှိ။ ဂျုံးဂုက အနောက်လျှိုဖောက်လမ်းကို
စတင်အသုံးပြုပြီး ဂျီဆောင်သို့ ထွက်ခွာသွားပြီ
ဖြစ်သည်။

" ကန်နူးလ် ငါ့သား မင်း စောက်သုံးမကျလိုက်တာကွာ "

အော်ဟစ်ပစ်လိုက်သော ဦးလေးဂျွန်၏အသံတွင်
ဝမ်းနည်းကြေကွဲခြင်းတို့က သိသာထင်ရှားနေခဲ့သည်။
ခီနူးလ် ဆုံးသွားတုန်းကတောင်၊ ဦးလေးဂျွန်
သည်လောက် မခံစားရ။ ကန်နူးလ်ဆိုသည်မှာ
ငယ်ငယ်ကတည်းက အဖေ့မျက်နှာတကြည့်ကြည့်နဲ့၊
အဖေခိုင်းတာမှန်သမျှ မငြီးမငြူလုပ်ပေးခဲ့တဲ့သား။
သားလို့လည်း တစ်ခါမှမခေါ်ခဲ့ဖူးပါဘဲ၊ မိမိလိုချင်တာ
ရှိမှသာခေါ်ခိုင်းပြီး၊ မျက်ကွယ်ပြုခဲ့မိသည်များကို
တနုံ့နုံ့တွေးရင်း ဦးလေးဂျွန်ခံစားရခက်လာခဲ့သည်။
တကယ်တော့ သားအမိနှစ်ယောက်လုံးကို အကောင်းဆုံး
ထားပေးနိုင်ဖို့ကြိုးစားခဲ့တာပါပဲ။ ဂျွန်အကြီးအကဲ
နေရာကိုတောင်လုယူပြီး ကန်နူးလ် ဆက်ခံနိုင်စေဖို့
ရှိသမျှ သွေးချွေးတွေရင်းခဲ့ရတာပါပဲ။ ကြိုးစား
ခဲ့သမျှသည် နှုတ်ခမ်းဝရောက်မှ ပုတ်ထုတ်ခံလိုက်
ရတဲ့ ထမင်းတစ်လုတ်လိုသဲအလူးလူးဖြစ်သွားခဲ့ပြီ။
ဥာဏ်စွမ်းဥာဏ်စရှိသော်လည်း တချို့သော
ကံတရားတွေကတော့ မျက်လှည့်ဆန်လွန်းလှသည်။