9.Bölüm

111 13 24
                                    

Ahmet: Benim ailem yok.

İlkem: Ne!?

Ahmet: Ben çok küçükken babam vefat etmiş annemi de hayal meyal hatırlıyorum. Ben 3 yaşındayken o da gitti. Yurtta kaldım yıllarca. Şimdi 18'ime basınca çıkardılar yurttan.

İlkem: Ama annem dualarını eksik etmemiştir dedin.

Ahmet: Evet eksik etmemiştir dualarını tepeden bizi izliyordun.

Gözlerim dolmuştu...

Ahmet: Hadi ama yapma! Böyle ağlama Ne olur? Ben kendi halimden memnunum. İzmir'de Tıp okuycam nasıl olsa orda yurtta kalma ihtimalim var.

İlkem: Ben den Teyzemde kalırım büyük ihtimalle. Eniştem anlayışlı bir insan Teyzem de öyle olur umarım. Onların da bir kızı var benimle yaşıt.

Ahmet: İyi o zaman. Ama neredeler?

İlkem: Okuyacağım okula yakın. Yani İzmir'de. Ama ben tıp falan kazanamadım haberin olsun.

Ahmet: Ne güzel Umutun yokluğunu senin için dolduramam ama onun yerine bir arkadaş olabilirim sana.

İlkem: Olur. Umut zaten mirası toplayıp kendi de Yaşar o kadar dükkan,sergi falan ona kaldı.

Akşam herkes uyurken Umutcan'ın gözleri açılır.

Umutcan: İlkem kalk kız bak uçaktayız!

İlkem: Çok iyi ama nasıl bu şekilde gidemeyiz ki otobüs uçakta biz içindeyiz?

Umut: Teknoloji gelişiyor her halde.

Anons: Uçak İzmir hava limanına inecektir.

İlkem: Burda inebilir miyiz acaba?

Umutcan: Hayır.

Öğretmen: 198 Umutcan önüne dön arka koltuğa dönme!

Umutcan: Tamam hocam!

İstanbul'da inerler İlkem eve gider. Evleri basit bir apartman dairesidir ama anıları aklına gelince değerini fark eder. Telefon gelir.

Y.N: İlkemin teyzesi Meryem, eniştesi Sadık, kuzeni Gizem.

İlkem: Alo?

Sadık: İlkem? Kızım sen misin?

İlkem: Evet Sadık abi.

Sadık: Kötü haberi aldık gerçekten üzgünüz. Merak etme Gizemin odasında senin için bir yer yatağı açtık. Aniden olduğu için yatak alamadık ama e-

İlkem: Gerek yok. Gerçekten ben yer yataklarını çok severim ve gerçekten çok teşekkür ederim. Size minnettarım. Çok sağolun nasıl teşekkür edebileceğimi bilmiyorum.

Sadık: Kızım senin bir şey yapmana gerek yokken olursa olsun biz seni alırdık sen bize yük değilsin bir şey değilsin! Hem annenin son vasiyeti sana bakmamızmış.

İlkem'in eniştesi maaşı 10.000 TL ye yakın bir işte çalışıyordu tabii İlkem onlara yük olamazdı istesede yapamazdı zaten.

O gün İlkem herşeyini hazırladı işlemler tamamlandı evin tapusunu ancak 25 yaşında alabileceği söylendi annesi öyle istemiş. Kazadan sonra yarım saat yaşayabilmiş ve bu süre zarfında bilinci açıkken bunları söylemiş.

İlkem akşam otobüs terminaline gitmiş.

İlkem: Merhaba ben İzmire otobüs bileti istiyorum ama.

Görevli: K**** K** otobüslerini tercih ettiğiniz için teşekkür ederiz ama ne yazık ki tek bilet yarım saat sonra gelecek otobüste erkek yanı. Eğer isterseniz verebiliriz ama ço-

KORKU GEZİSİ (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin