Ο δολοφόνος μου

Για σένα..

.

Φτάνω στο σπίτι αλλά δεν βλέπω πουθενά φως ...τι στο ???
Πηγαίνω στην πόρτα.. βγάζω το κλειδι και ανοίγω... το σπίτι είναι νεκρό... τρέχω σαν τον τρελό επάνω και ανοίγω τη πόρτα της κρεβατοκάμαρας...

Κρύος ιδρώτας λούζει το κορμί μου όταν συνειδητοποιώ πως δεν υπάρχει κανένας εδώ.. πλησιάζω τρέμοντας στο κρεβάτι.. χάνω ένα χτυπο όταν ενά λευκό χαρτί ειναι πεταμένο επάνω στο κρεβάτι ..
Το πεινάω στα χέρια μου και το διαβάζω

" Είμαστε στο ιατρείο.. τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά... έλα να μας βρεις εκεί..." τσαλακωνω το χαρτί και φεύγω γρήγορα...κατεβαίνω και μπαίνω στο αμάξι... Πριν βάλω μπρος ανοίγω το ντουλαπάκι ...βγάζω από μέσα ένα πακέτο τσιγάρα..παίρνω ένα και το βάζω στο στόμα μου... κάνω να το ανάψω και εικόνες γεμίζουν το μυαλό μου.....

Carina :"Μην τολμήσεις και το ανάψεις!!!"

Gabriel :"Κάνε δουλειά σου ψιψινα .."

Carina:"Άκου να δεις αγοράκι μου ... Δεν είμαι ψιψινα και προ πάντων η δικια σου ψιψινα ... οπότε άκου πως έχουν τα πράγματα... Όσο καιρό θα είμαστε μαζί σε αυτή την ιστορία Κάνε την δουλειά σου και μόνο... δίπλα μου δεν θα καπνίζεις.. Όπως δεν θέλω να με ξαναγγιξεις κατάλαβες??γιατι αν με ακουμπήσεις ξανά.... αυτα τα χέρια... Θα στα κόψω!! Ξηγηθηκαμε?? Και στο φιναλε εγω ειμαι το γαμημενο αφεντικο εδω μεσα "

Γελάω σιγάνα στην θυμηση εκεινης της μερας....θα την έπνιγα άνετα...απορω και με τον εαυτό μου ώρες ώρες... .... βάζω το τσιγάρο μέσα στο πακέτο και το πεταω πάλι στο ντουλαπάκι...

Πιάνω το τιμόνι βάζω μπρος και κατευθύνομαι στο ιατρείο.. παρκάρω σβήνω τη μηχανή... Θέλω τόσο πολύ να ανέβω όμως φοβάμαι μην έχει γίνει κάτι σοβαρό...

"Ανάσες ρε μαλακά...ολόκληρος Άντρας είσαι!!!" Λέω στον εαυτό μου και χτυπάω το τιμόνι...

Ανοίγω την πόρτα και κατεβαίνω... προχωράω στο κτήριο και σπρώχνω την πόρτα, ανεβαίνω έναν όροφο πάνω ,φτάνω έξω από το γραφείο του και χτυπάω... Η πόρτα ανοίγει και τον βλέπω να με κοιτάει περίεργα..

Leo :"περνά μέσα...κοιμάται"λεει και μου δείχνει την εσωτερική πόρτα που οδηγεί στο δωμάτιο ανάγκης.. Έχω μπει κι εγώ εκεί μέσα...

Προχωράω και κάθομαι στην καρέκλα..

Gabriel:"πως είναι?"

Leo:"από που να αρχίσω ειλικρινά..Είσαι έτοιμος??"