Ο δολοφόνος μου

Χωρίς επιλογή

.

Έχουν περάσει 2 ώρες..καθόμαστε στο αεροπλάνο με προορισμό την Ιταλία..Φυσικά και είμαστε οι δυο μας μόνο...κάθομαι στα πόδια του ,Ενώ κουρνιαζω το κεφάλι μου στο λαιμό του...με κρατάει από τη μέση και χαϊδεύει τα μαλλιά μου...

Carina :"φοβάμαι...φοβάμαι ότι θα φτάσουμε και θα σε πάρουν μακριά μου..Δεν θέλω να σε χάσω..Δεν θέλω να παντρευτώ αυτόν το μαλακα .. Κάτι συμβαίνει... Δεν μπορεί να ήρθε να με πάρει εν γνώση του πατέρα μου ..."

Gabriel:"έχω σπάσει το κεφάλι  μου ρε ψιψινα ..Δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα... Ίσως αν τον δούμε να μας λυθούν οι απορίες.. το μόνο σίγουρο είναι πως ότι και να γίνει εγώ αυτόν τον μπάσταρδο θα τον καθαρίσω πριν προλάβει να σε ακουμπισει..."

Carina :"έχεις δίκιο... έλα.. Έχουμε ώρες μπροστά μας ας κοιμηθούμε λίγο.."

Gabriel:"μισό να ανοίξω το κάθισμα..Θέλω να κοιμηθούμε μαζί..."

Carina:"Δεν είχα σκοπό να φύγω ξέρεις..." του λέω ειρωνικά και τον τσιμπάω στο στομάχι..

Gabriel:"με έχεις τρελάνει από το πρωί... Αυτή η συμπεριφορά σου δεν θα μας βγει σε καλό... Στους άλλους δηλαδή γιατί σε μένα...καταλαβαίνεις..." λέει και μου δείχνει το.... γκχμ....

Οκ .. ώρα για νάνι!!!!

Αφού άνοιξε το κάθισμα και έγινε σαν ένα μόνο μεγάλουτσικο όμως κρεβάτι ξάπλωσαμε μαζί αγκαλιά.. μπροστά μας είχαμε μεγάλη μάχη.. Και χρειαζόμασταν ξεκούραση...άσε που με τον άλλο τον βλάκα πυροβολημένο στα πόδια σίγουρα θα είχαμε θέματα..Όχι ότι με νοιάζει.. Και λίγα έκανε..ήμουν σίγουρη πως θα του έδινε καμία μπουνιά..Αλλά να τον πυροβολήσει?? Με βρήκε απροετοίμαστη...

2 ώρες μετά ακούω τον πιλότο από τα μεγάφωνα του ιδιωτικού αεροπλάνου να μας λέει ότι προσγειωνομαστε σε λίγο... εκείνος κοιμάται..τόσο γλυκά και όμορφα... του χαϊδεύω λιγάκι τη μύτη και ανοίγει τα μάτια...

Gabriel:"φτάσαμε ψιψινα ??"

Carina :"ΣΕ δέκα λεπτά λέει ο πιλότος... Έχω τόσο άγχος.."

Gabriel:"όλα θα πάνε καλά μωρό μου " λέει και με σφίγγει πάνω του ..

Σηκώνομαι και καθομαι στο κάθισμα μου .. εκείνος φτιάχνει το κάθισμα του και βάζουμε ζώνες... σε δέκα λεπτά ο χαρακτηριστικός κραδασμός που κάνουν οι ρόδες με το έδαφος ενισχύει το άγχος μου ...

Εκείνος με κοιτάζει...

Gabriel:"τι σου είπα??χαλάρωσε.."Μου λέει και νιώθω κάπως να ηρεμώ..