Η αφήγηση θα γίνει σε τρίτο πρόσωπο για αρχή... απολαύστε αγάπες!!!Ανοίξε τα μάτια της και ήταν ακόμα εκεί..
Μόνη μέσα σε ένα κρύο δωμάτιο.. Ο πυρετός της υψηλός..Δεν ήξερε καν τι ώρα και τι μέρα ήταν... ήξερε μόνο πως από την ώρα που έφυγε ο Luke είχε κοιμηθεί δύο φορές και δεν την ενόχλησε κάνεις...Φαγητό ανύπαρκτο.. διψούσε...τίποτα.. το κορμί της έτρεμε και πονούσε παντού αλλά εκείνη βαθειά μέσα της ένιωθε πως ίσως έτσι είναι ο θάνατος.. Ίσως πλέον ηρεμήσει
Χαμογέλασε για λίγο στην σκέψη του ..
"Θα έρθω μωρό μου...το νιώθω λίγο εμείνε... "Παραμιλουσε πλέον μόνη της μέχρι που βήματα στην πόρτα αφύπνισης τις αισθήσεις της ... Η πόρτα άνοιξε και τρεις άντρες μπήκαν μέσα... στα χερια τους κρατούσαν ξύλινες ράβδους... Ο ένας την πλησίασε την σήκωσε.. εκείνη γελούσε όμως..
Carina:"μην με λυπηθειτε .. απλά σκοτώστε με ..."είπε αλλά εκείνοι είχαν αλλη γνώμη... οι εντολές ήταν απλές... Την χτυπάτε μέχρι να λιποθυμήσει..Έτσι και εγινε ...
Ο ένας την έσπρωξε όρθια στο τοίχο... της τράβηξε το πουκάμισο και το πέταξε... έμεινε εντελώς γυμνή... τα χέρια της στον τοίχο... Δεν έκανε καμία προσπάθεια να φύγει ήξερε πως απλά θα καθυστερούσε το θάνατο της ... Η πρώτη βουρδουλια έπεσε... έσφιξε τα δόντια της .... ακολούθησαν αρκετές...Η πλάτη της πλέον ματωμένη... εκείνοι την μαστιγωναν αλύπητα ... τα δάκρυα της έτρεχαν αλλά εκείνη δεν έβγαζε μίλια... Ο πατέρας της νεκρός... Ο Άντρας που αγάπησε και αγαπούσε νεκρός... Δεν είχε τίποτα να την κρατάει πλέον στη ζωή...
Οι πληγές στην πλάτη της ανοιχτές..αίμα έτρεχε από παντού...
....:"δεν Θα ουρλιάξεις??" Την ρωτάει ένας αλλά εκείνη δεν απαντάει... αμέσως οι άλλοι δύο την χτυπάνε μαζί πιο δυνατά... εκείνη γονατίζει... τα χέρια της καρφωμένα ακόμα στον τοίχο... το σωμα της δεν αντέχει άλλο... αίματα υπάρχουν παντού σε όλο το δωμάτιο... στηρίζει το κεφάλι της στον τοίχο...
Νιώθει ένα χέρι να πιάνεται στα μαλλιά της .. αισθάνεται το κεφάλι της ελαφρύ και κλείνει τα μάτια...
Το κεφάλι της συγκρούεται βίαια με τον τοίχο... το αίμα κυλάει από το κούτελο της πάνω στα μάτια της και καταληγει στα χείλη της...
Σκοτάδι.... Δεν βλέπει και δεν ακούει... πέφτει απαλά προς τα πίσω...Η πλάτη της συγκρούεται με το κρύο πάτωμα και οι πληγές της τσουζουν ... εκείνη απλά περιμένει...
KAMU SEDANG MEMBACA
Ο δολοφόνος μου
PertualanganΕκείνη γεμάτη ζωή ..παθιάζεται με τα πάντα ,πανέμορφη σαν αγγελος αλλά θανατηφόρα σαν οχιά..Κόρη του μεγαλύτερου ιταλού μαφιόζου που αποφάσισε για το καλό της να την στείλει μακριά.. Εκείνος είναι γεννημένος δολοφονος..Σκληρος και ψυχρός σαν πάγος...