Ο δολοφόνος μου

Εκεινος..

Gabriel:"Νόμιζες πως θα κρύβεσαι για πάντα καθίκι???" Ρώτησα ενώ εκείνος ακόμα σερνόταν με το ζόρι στο πάτωμα για να ξεφύγει... Ο Ηλιθιος !!

Leo:"σε παρακαλώ.. μη με σκοτώσεις Εγ......"

ΜΠΑΜ!!! Ο ήχος που κάνει το όπλο όταν πυροβολαει με τρελαίνει.. Όλοι παρακαλάνε..Για να τους βρήκα όμως εγώ πάει να πει πως δεν παρακάλεσαν αρκετά.. Πώς κάτι έχουν κάνει λάθος... Πώς δεν πρέπει να ζούνε.. εντάξει το παραδέχομαι..Λατρεύω τη δουλειά μου !!!! Πολλοί με θεωρούν ένα γαμημένο ψυχακια ... άλλοι με φοβονται και άλλοι με θαυμάζουν.. πραγματικά δε με νοιάζει... το μόνο που με ενδιαφέρει είναι ένα..

Όνομα θύματος... τα άλλα δεν με απασχολούν... τιναζω τα αίματα από πάνω μου .. Κάθε φορά το ίδιο.. Κάθε φορά λέω να πάω πιο μακριά αλλά η αίσθηση του να βλέπεις κατάματα από κοντά το θύμα σου είναι άλλο πράγμα... Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν... ας πούμε βίαιος.. Δεν σήκωνα μύγα στο σπαθί μου και ... Και δεν μου άρεσε να μου λένε "Όχι " σε τίποτα... γι αυτό άλλωστε και παίρνω πάντα αυτό που θέλω. .. Δεν ανήκω σε κανένα και πουθενά.. εκτελώ εντολές πάντα με την καλύτερη πληρωμή φυσικά... συνήθως σε 3 με 4 μέρες το πολύ η δουλειά τελειώνει.. Και περιμένω μέχρι το επόμενο τηλεφώνημα... ακούω το όνομα και τέλος..

Ειλικρινά δεν θυμάμαι πως έγινα γνωστός.. απλά έκανα μια δουλειά για έναν..Και μετά άλλον έναν..Και μετά δεν σταμάτησε να χτυπάει το  τηλέφωνο μου .. πολλοί μαλακές με φωνάζουν Shadow ... έναν άνθρωπο σκιά..Χωρίς δικά του αισθήματα.. Χωρίς ενοχές..χωρις τυψεις ... Σαν μια άψυχη σκιά... έρχεται και φεύγει χωρίς να της δίνεις σημασία... Μόνο που όταν φεύγει..Είσαι ήδη νεκρός...

Φτάνω στο αμάξι και ανοίγω την πόρτα... βάζω το όπλο μου στο κάθισμα του συνοδηγου και βγάζω το σιγαστηρα .. το τοποθετώ όμορφα στη θήκη του και το βαζω πίσω...  το όπλο μου είναι ο καλύτερος μου φίλος... κυριολεκτικά ούτε για τσιγάρα πάω χωρίς αυτό... Και τώρα που είπα τσιγάρα...

Βγάζω το πακέτο και βάζω ένα από αυτά τα αναθεματισμενα στα χείλη μου.. Ένα ακόμα πράγμα που λατρεύω αλλά και καταριεμαι μαζί είναι το κάπνισμα.. μ'αρέσει.. απλά.. με ηρεμεί..

Ξεκινάω .. Έχω να κάνω δύο ώρες απόσταση μέχρι το σπίτι.. ανάθεμα τον ηλίθιο που ήταν μακριά.. Στα μισα της διαδρομής ακούω το κινητό μου να χτυπάει.. το πιάνω και το σηκώνω..

Gabriel :"Ποιος ?" Ρωτάω απλά και κοφτά δεν γουστάρω να ανοίγω κουβέντα με το κάθε μαλακά.. το μόνο που με νοιάζει είναι το πόσο..Και.. Ένα όνομα φυσικά..