Ο δολοφόνος μου

Εκείνη...

Κάθομαι ακόμα μια φορά στο γραφείο και περιμένω τον πατέρα μου... πάλι κάτι θέλει αλλά ποτέ δεν μου λέει για να έχω μια ιδέα...

Βαρέθηκα...  απορώ πως κατάντησα έτσι.. Τον τελευταίο χρόνο με έχει τραβήξει από όλα... κλεισμένη σε ένα σπίτι όλη μέρα με 20 μαλακές να με προστατεύουν... Ακόμα και νερό να πιω κάποιος θα είναι στη κουζίνα... ειλικρινά τρομακτικό ...

Δεν ήταν πάντα έτσι η ζωή μου ..είχα τους φίλους μου και πηγαίνα στο Πανεπιστήμιο..έβγαινα διασκέδαζα.. πάντα θα υπήρχε διακριτική συνοδεία αλλά από μακριά..Πότε δεν τραβούσαν τα βλέμματα... Μέχρι εκείνη την νύχτα..Την νύχτα που με οδήγησε σε αυτή τη κατάσταση... με εντόπισαν από μια αντίπαλη μαφια...

ΩΩΩΩ ΝΑΙ.... Ο πατέρας μου είναι ο Νίκο Σαλβατορε αρχηγός της μεγαλύτερης μαφίας στην Ιταλία... Δεν με ένοιαζε και ιδιαίτερα όταν ήμουν μικρή.. μεγαλώνοντας όμως μου κατέστρεψε τη ζωή..  εχασα τα πάντα και κυριότερο την ελευθερία μου...

Εκείνη τη νύχτα κόντεψα πραγματικά να πεθάνω... Όχι όχι..Φυσικά και δεν με θέλουν τίποτα..απλά με θέλουν νεκρή...θέλουν να καταστρέψουν τον πατέρα μου ... Παλιά ο πατέρας μου κρατούσε την ύπαρξη μου μυστική... προσπαθούσε δηλαδή αλλά κάπως διέρρευσε το πράγμα και από τότε που έγινε απόπειρα δολοφονίας εναντίων μου τα πράγματα έχουν αλλάξει... Έχω γίνει κάτι σαν ... Στόχος!!! Αρκετοί προσπάθησαν αλλά κανένας δεν τα κατάφερε... Η Ασφάλεια στο σπίτι είναι τόσο μεγάλη που δεν περνάει τίποτα..

Έχω μέσα μου τόση ενέργεια και πραγματικά μετά από τόσο καιρό σπίτι δεν ξέρω τι να κάνω... να βγω έξω από το σπίτι?? Ούτε για αστείο... Στον κήπο και πολύ... άσε που εχω και τους ηλίθιους πίσω μου να με κοιτάνε σαν κοράκια... απορώ που τους βρίσκει...υποτίθεται τους περνάει και από τεστ.... Πότε δεν έμαθα τι ακριβώς είναι το τεστ αλλά... δε με νοιάζει κιόλας  εξάλλου όλοι μοιάζουν σαν να βγήκανε από το τρελάδικο... Ο ένας πιο ψυχακιας από τον άλλο...Δεν μιλάνε σχεδόν ποτέ..Δεν γελάνε...απορώ αν κουνανε και τα μάτια αν και πισω απο τα μαυρα γυαλια τους δυσκολα θα το καταλαβαινα ...Δεν λέω η βασική του ομάδα είναι ένας κι ένας αλλά εδώ στο σπίτι?? Πίστευε πως αν βάλει να με προσέχουν άτομα περίπου ίδιας ηλικίας με μενα θα έχω να λέω και κάτι??..ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΔΗΛΑΔΉ ΜΕ 20 ΚΟΡΆΚΙΑ ΣΕ ΈΝΑ ΣΠΙΤΙ??? Πφφφ

Πέρασε ήδη μια ώρα κι εκείνος ακόμα.. Ίσως με ξέχασε.. ξαφνικά ακούω βήματα... Επιτέλους!!!!

Η μεγάλη πόρτα ανοίγει και ο πατέρας μου μαζί με τον Raf τον πιο έμπιστο για χρόνια φίλο και προστάτη μπαίνουν μέσα.. Για να μπαίνουν μαζι τα πράγματα είναι πιο σοβαρά από ότι νόμιζα.. Την τελευταία φορά που τους είδα δεν με άφηναν ούτε στο κήπο να βγω ...