CEHENNET aşkın iki dünya hali

1.bolum

Bana yazılan yazıya razıyım.Kaderimde olacaklara razıyım.Senden gelecek her şeye razıyım.Sen de benden razı ol Rabbim.Huzuruna günahımın ağırlığıyla değil affedici ve bağışlayıcı kudretinle geleyim.
Amin...

Rabbim bugün de secdene varmamı sağlayarak beni huzuruna bağışladığın için sana şükürler olsun.Sen en yüceler yücesi,sen merhametli ve bağışlayan olansın.Beni ve tüm müslümanları affeyle.Diğer insanların da bu mucizelerini görmelerini sağla. Bana imtihanlarımdan geçecek gücü ve imanı bahşeyle..Senden gelene razıyım.Sen de benden razı ol Rabbim.

Bugün de en sevgiliyle sohbetimi bitirmiştim.Onun yanındayken ne dünya umrumdaydı ne de insanlar.Onun yanındayken huzuru,mutluluğu buluyordum.Insanların da dünya aşklarina kapilarak kendilerini perişan etmelerine bir anlam veremiyordum.Ondan daha yüce yoktu.Nasıl olur da ondan çok severlerdi yarlerini,dunyaliklarini...

Her zor anımda onun yanındayken buluyordum kendimi.Derdimi onunla paylaşırken bir anda derdimin ne kadar boş olduğunu anlayıp hemen eski halime dönüyordum.Bambaşkaydım rabbimin yanında.Kimse beni rahatsız edemezdi onunla sohbet ederken.

Her sorumun yanıtını fazla fazla alırken şükür gözyaşları döküyordum bir anda.En son dünyalık için göz yaşi döktügumde seccademe,en çok sevdiğimi;babamı kaybedişimin bıraktığı boşluğu anlatıyordum.

Yüreğimde ki yarama yine rabbim iyi gelirken babamsız geçen hergün yeni bir zorluğu daha getiriyordu peşinde.

Babamı bir cinayet olayı almıştı aramızdan.Babam o kadar çok dünyalık düsünmezken bir anda kendini bir günahın içinde bulmuştu.
Kötü arkadaş babamı kumara sürüklerken yanında getirdiği bir çok günahtan haberimiz yoktu.Babam bize en güzel şeyleri sunmaya çalışırken aslında kendi sonunu getirdiğinin farkında bile değildi.

Annem sabırla birgun vazgeçecegi günü beklerken babam vazgeçmemiş aksine daha da batmıştı.Bunun hıncını annemden çıkarırken biz sessiz sessiz babam için dua ediyorduk.Daha küçücüktük.Ne sözümüz dinlenir ne de ne düşündüğümüzün bir önemi olurdu büyüklerin etkisinde.
Biliyorduk babam bunları isteyerek yapmıyordu.Her zaman içinde bir pişmanlık bulunduruyordu.Eski günlerimizi o da bizim gibi çok özlüyordu.Annem iyice içine kapanmış ne babamla ne de etraftaki insanlarla konuşuyordu.Babamdan yana olan tüm umutları tek tek kırılıyordu.

Annem ve babam severek evlenmişlerdi.Babamin ailesi annemi istemedikleri için babamı reddetmişler, tüm mal varlığını ellerinden almışlardi.Babam evlenmeden önce zengin olduğu için annemle kurduklari hayata hiç alışamamışti.Bunun için birçok işe girip çıkmış en sonunda da kumar belasına dadanmisti.

Babamın zenginlikte degildi gözü.Tek istediği babasının sözünü geri almasını istemesiydi.Çünkü dedem babama çıkarken:

"SEN O HAYATA AİT DEĞILSIN.HIÇBIR ZAMAN MUTLU OLAMAYACAKSIN.NE O KADINLA NE DE ÇOCUKLARINLA"

Babam yanımızdakyen biz mutluyduk.Onunda mutlu olduğu her halinden belliydi.Annem mutluydu.Babam mutluydu.Biz mutluyduk.Ama babam bunu göremiyordu.O mutlulugun bir kac deste parayla olacağını düsünüyordu.

Dedemin bu sözleri onu bu kadar etkilerken onun yüzümü görmeden öleceği aklının ucundan gecmiyordu eminim ki.Ablamın günlüğünü okuduktan sonra aslında babamın nasıl biri olduğunu ve neden öldüğünü daha iyi anlayabilmiştim.Ablam o günden sonra derin bir sessizlige adımını atmış.İçine kapanıklığı herkesi korkuturken,annemin birgün odasına girip çıkmasıyla eski haline gelebilmiş.Şuan düsünüyorum da benim şen şakrak ablam konuşmadan yapamaz.Ben de o konuşmadan dayanamam zaten.Babamın acısını tıpkı babamın bedeni gibi derin bir çukura gömebilmiş.