CEHENNET aşkın iki dünya hali

16.Bölüm

Sırlarla dolu bir insan...

Media ya fon müziğini koyarım diye düşünüyorum ama yine de ismini söylüyorum.Bu bölümüm müziği;dar geçit.Lütfen dinleyerek okuyun....IYI OKUMALAR...

ZEYNEPTEN...

Kulağima gelen sesle gözlerimi açtım.Bu bir ağlama sesiydi.Bir erkek ağlıyordu.Yatağin içinde nereden geldiğini anlamaya çalıştıktan sonra sehbanın üzerinde ki ışıği açtım.Ayaklarımı yataktan uzatarak saçlarımı toplamaya başladım.Normalde açmam saçlarımı ama o gelmez diye açtım.O kadar ağır söze karşı gelmez diye düşünüyorum.Ama o zalimin teki.Ne olacağı belli olmaz onun.Odaya göz gezdirdiğimde gardırobun köşesinde duran karaltıya baktım.Başta çok korktum.Kim diye bulmaya çalıştım.Hızla ayağa kalkıp büyük lambayı açtım.Açar açmaz köşede başını kollarının arasına almış bir adam olduğunu gördüm.Saçlarıma aldığım eşarpla ona yaklaştım.

"Kimsin?Bar aan se senmisin?"
"Benim geç yat"

Bu oydu.Ilgilenmiyordum ağlamasına.Dediğini yapacaktım.Geçip yatacaktım.Esarbı açılmaması için sıkıca bağladım.Ve lambayı söndürdüm.Yatağa oturduğumda sonradan farkettim ki keskin bir koku var odada.Bunun ne olduğunu farketmem uzun sürmedi.Çünkü dolabın kenarında parlayan şey bir şişeydi.Içmiş olmalıydı.Ilk defa içen birini görüyordum ve inanılmaz pis bir kokuydu bu.Tam uzanacaktım ki bir hıckırık sesi duydum.Baran ağlıyordu.Umursamayacagim desem bile içim el vermiyordu.Bana yaptıklarını asla unutmayacağım,babama ettiği hakaretler kulaklarımdan silinmeyecek.Ailemle tehtid etmesi ona olan nefretimi dizginleyecek.Ama şuan içim el vermiyor orada ağlamasına.Ne olduğunu sormam gerekli.

Ayağa kalkıp yanına gittim.Hâla aynı pozisyondaydı.Ondan 1,2 adım uzakta oturdum yere.Ve karanlıkta ona bakmaya başladım.Bir şey olmalıydı.

-Baran?Baran?
-Sa sana uyu demiştim.Git de yat.Rahat bırak beni.
-Neyin var baran?
-Sanane bundan.Neden soruyorsun?
-Merak ediyorum çünkü
-Etme.Merak etme.Uzak dur benden.Ne yapsanda gidemezsin.
-Sana bunu gitmek için sormuyorum.Neyin var?
-Git başımdan.Seninle uğraşamam.
-Neyin olduğunu öğrenmeden 1 adım atmam şurdan şuraya.

Sarhoştu.Konuşmasının ağladığından mı yoksa içtiğinden mi değiştigini anlayamasamda bu kadar üstelememe sebeb olan o ses tonu,acı çektiginin habercisiydi.Sesi o kadar belli ediyordu ki kendini.Filmlerden görmüş tüm sarhoş insana ne sorarsan sor yalan söylemeden cevap veriyordu belki bende ona merak ettiklerini sorabilirdim.Ondan midem bulanıyor ve nefret ediyordum.Bunu kimse değiştiremezdi ama sanki şuna karşımda baran değil bir başkası oturuyordu.üzerine giderek öğrenecektim.

-Beni rahat bırak zeynep
-Hayır gitmiyorum.Neden ağladığını söyleyeceksin.

Biraz durduktan sonra yavaşca kaldırdı başını.Düz uzun saçları yüzüne gelmişti.Eliyle onu arkaya attı ve başını duvara yasladı.Bana baktığını farkedebiliyordum.Ama karanlık olduğu için göremiyordum.Bacaklarını uzattı ve konuşmaya başladı.

-Neden konuşmak istiyorsun benimle.Sana o kadar yaptığım şeyden sonra neden istiyorsun?

-Ben de bilmiyorum.Ama merak ediyorum.

-Peki.Sen kaşındın o zaman.Öglen dediklerin,canımı sıktı.Oldu mu?

Öglen dediklerim.Evet tahmin ettiğim gibi.Ama neden geldi ki.Neden gelip burada ağladı.Baska odalarda vardı.Veya başka bir evde de kalabilirdi.Bir dakika.Kapıyı kinitlemiştim.Onu da açıp girmişti.Ahh allah'ım ben ne saçmalıyorum yine.

-Peki neden gidip başka yerde kalmadın?Gelip burada ağlıyorsun?

Sarhos olduğu için ne konuştuğunu anlayamıyordu.Farkedemiyordu.Bu da benim işime geliyordu.