CEHENNET aşkın iki dünya hali

32.Bölüm

..

Ne kötüdür insanın aklıyla yüreği arasında çaresiz kalması

Ne kötüdür ân kadar yakın
Bir asır kadar uzak olması

Ve bilirmisin?
Ne acıdır insanın bildiğini anlatamaması;

"Ben" deyip susması, "Sen" deyip ağlamaklı kalması...

....

Içim yanıyor.Oyle bir yanıyor ki sanki birini kaybetmişim gibi.Gibi si fazla kaybettim. Saçma bir halin içindeyim.Hafızam benim değil,kalbim benim değil.Ben kimim sorusuna verecek bir yanıtım yok.Adım zeynepmiş.Bir kocam varmış.Eskiden yaşadığım benim olan bir hikayem varmış.Sonra kaçırılmışım.Sırf bir kızın kalbini aldım diye onun hayatını yaşamaya zorlamıslar .Başkasının hayatını devam etmemi istediler.Çok güzel bir yalandı.Bitti.

Beyaz atlı prensi geride bırakıp çıktım uzun bir yola.Yanımda beni sevdiğini bildiğim ama daha tanımadığım bir adamla.Belki de hayırlısı budur.

Gözlerinde gördüğüm sevgi de yeter belki yüreğime.Ileri de bende sevebilirim belki.Zaman gösterecek bunu.

"Durdur arabayı" bu ses onundu.Taksiciye seslenmişti.Anlamaz gözlerle ona bakarken araba durdu.Basıni çevirip bana yorgun gözlerle baktı.

"Biraz konuşalım zeynep! Hadi in."

İkimizde indik arabadan.Burası onu ilk gördüğüm yerdi.Banka doğru yürümeye başladığım anda

"Oraya değil , şuraya" dedi.

Gösterdiği yere bakınca küçük bir cafe tarzında bir yer gördüm.Oraya doğru yürüdük.Bir masaya oturduk sonra.Ben denizi izliyordum.Sonra aklıma o geldi.Istemsizce gözlerim doldu.En son onu ağlarken bırakmıştım.

Barana babası hakkında dediklerini duymuştum.Onunsa babasını ve o sözleri duyunca nasıl yıkıldığını görmüştüm.O kadar çok sinirlenmiştim ki barana seslenip devam etmemesi için durdurdum.O bana bakıp onu dövmeyi durdurdu.

Alinin yanına gittim.Yüzü gözü kan olmuştu.Ve bana öyle bir bakmıştı ki ben ilk defa gözlerinde bu kadar yoğun bir sevgi görmüştüm.Ama çok geçti her şey için.

"Ö-ömr"

Tam ömrüm diyecekken durdurdum onu.

"Ben ömür değilim.Ben zeynebim.Artık bitti ali.Bitti.Seninle olan hayallerim,hayatım; her ne kadar benim olmasada herşeyi silip süpürdün.Bitirdiniz beni.Başkasının hayatını yaşamak zorunda bıraktınız.Kalbini aldım ve ona benzediğim için benim hislerimle oynadın.Senin yaptığını düşmanım bile yapmazdı.Seni sevmiştim.Seni çok sevmiştim ama tükettin.2 günde tüm sevgini bitirdin.Bundan sonra karşıma çıkma.Senin gibi haysiyetsiz birini tekrar görmek seninle olan anılarımı tekrar hatırlamak istemiyorum.Ve evet! Biraz gururun biraz onurun varsa seni istemeyen birinin karşısına çıkma!"

Gözlerinden inci gibi yaşlarını döktü.Içım söküldü.

"Ve. Ayşegül eminim onun kalbini böyle incittiğini hissediyordur.Sen çok önemsedin ya kırılmasın diye.Demek bugün içinmiş.Hepsinin acısını çok güzel çıkardın.Ayşegülle olan anılarına bile ihanet edecek kadar düşüncesizsin."

Tüm bu dediklerimi gözlerini yumarak dinledikten sonra gözlerini açtı.Yeşil gözlerinin rengi açılmıştı.Daha fazla bakmak istemedim.Barandan tarafa dönüp yürüyeceğim sırada bileğimi tuttu hızla;

"Dokunma bana.Haramsın sen!Bir daha asla deneme bile."
Diyerek çektim elinden bileğimi ve baranın yanına gidip istemesem de elini tuttum.Tüylerim diken diken oldu.Kanım çekildi.