CEHENNET aşkın iki dünya hali

5.bölüm

  Ölüm kaçınılmaz sondur.Insanoglu sonuna kendini hazırlasın!..

KOSKOCA 1 GÜN GEÇMIŞTI.24 SAAT!1440 DAKİKA!86400 SANIYE!
Içeriden bir kişi bile çıkıp neler olduğunu söylemiyordu.Enes ve zeynep ikiside içeride bir nefesin hesabini yapıyorlardı sanki.Herkes toplanmıştı hastaneye.Kimseye birşey söyleyemiyordum.Karım ve annem ikisinin de içinde aynı acı vardı.Geldiklerinden beri gözlerinden yaş eksilmemişti.Ama her zaman dua ediyorlardı.Yasemin kendi acısını unutmuş anneme ve karıma bakıyordu.Onlara iyi olacaklarını söylüyordu.Geldiğimden beri kimseyi duymuyordum.Kulaklarımda zeynepin ve enesin son sözleri..

Enes bana sabah çıkmadan önce;
-Baba bana ayaba setini al.Bugün beyim dogum günüm çünkü.
Demişti.Araba setini aldım oğlum.Ama sen yoksun.Ne olur babanı ve anneni bu kadar üzme.Gel artık!
Gözlerim küçük kızım edaya takıldı.Köşede oturmuş ağlıyordu.Yanına gidip ona sarıldım.Bana gelip;
-Baba kardeşime birşey olmayacak öyle değil mi?
-Evet olmayacak kızım.
-Halama da birşey olmasın.O bizim için herşeyi yaptı.Halam çok iyi biri.
-Ona da birşey olmayacak kızım.Üzülme sen.
Diyerek sarıldım kızıma.Birden kapının açılmasıyla hepimiz birden ayağa kalktık.Bu enesin hemşiresiydi.
Bize bakarak
-Enes için acilen A+ rş kana ihtiyaç var.
Dedi.Benim kanım oğlumla uyuyordu.Hemen benim ki uyuyor dedim.Hemşire birinden daha almamız gerekiyor diyince annem hemen benim de kanim uyuyor dedi.Hemşire bizi alıp kan alma odasına götürdü.Annemle ikimizde uzandık ve kanimızin alınmasıni bekledik.Annemin gözlerinden yaş eksik olmuyordu.Diger elimle elini tuttum.Bana bakarak.
-Iyi olacaklar degil mi?
Diye sordu.Gulumseyerek başımı salladim.
-Bu kaza nasil oldu oğlum?Nasıl ikisi de bu hale geldi.
Yutkunarak cevap verdim.
-Hersey benim yüzümden oldu.Onlaru alıp eve gelmeyi planlıyordum.Parka doğru giderken onlar çıkmış geliyorlardı.Enes beni görünce bana dogru koşmaya başladı.Onu daha önce farkedebilseydim yetisebilirdim ama göremedim.Gordugumde de yetisemedim.Enes yolun ortasına gelmiş ona doğru gelen arabaya bakıyordu.Zeynep belinden tutup bana doğru attı enesi.Enesi tutabilmiştim ama başı kaldırıma çarptı.Onun bayıldığını düşünürken aslında kafasından hasar aldığını farkedemedim.Buraya geldiğimizde öğrendim.
Bunlari anlatırken gözyaşlarıma engel olamıyordum.Annemde benden farklı değildi.
-Peki ya zeynep?
-Elimde enesle ilgilenirken birden acı bir fren sesi duydum önümde.Kafamı kaldırdığımda kardeşim yoktu.Etrafima baktığımda çok uzakta bir karalti ve insanlar gördüm.Bu zeynepti.Hemen eneside alıp ona doğru koştum.Yanına geldiğimde heryeri yara bere içindeydi.Yüzü kana bulanmıştı hemen dizimin altına aldim başını.O sırada iyi biri enesi hastaneye yetiştirecegini söyledi.Zeynep için ambulansı beklemek zorundaydım.Hareket ettirmek onun için tehlikeli olabilirdi.Bir anda gözlerini açtı ve bana baktı.Bana gülümsüyordu.Yüzünde acısi olmasına rağmen.Hemen ilk sordugu enes oldu.Onun iyi olduğunu söyledim.Sonra gözlerini kapattı.O kadar çok korkmuştum ki ona bir şey olacak diye.Ambulans geldi.Onu ambulansa bindirdik.Hersey iyiye gidiyordu.Birden gözlerini açtı.Bana yine gülümsemeye başladı.Neden gülümsediği anlayamıyordum.Bana bakarak;babam beni çağırıyor.Hakkınızı helal edin dedi ve kapattı gözlerini.Şok olmuştum dediklerine.Anne o babamın yüzünü bir kez bile görmedi ama babamın çağırdığını söyledi.Babam onu yanına almak istemişti.
Annem bu dememe hickırarak ağlamaya başladı.Anneme anlatmakta pişman olsam bile anlatmalıydım.

-Kizim.Zeynebim babasını gördü demek.Bu şekilde olmamalıydı ama.Onu bu şekilde gormemeliydi.
Dedi.Kolumuzdaki kan çoktan götürülmüş bize bir süre uzanmamız söylenmişti.Hemen kendime gelerek"Hadi gidelim anne" dedim.Ve ayağa kalktım.Annemde ayağa kalkınca yürümeye başladık.Ameliyathanenin önüne geldiğimizde elif sevinç le boynuma sarildi.
-Oğlumuz kurtuldu.O iyi olacak sinan.Oğlumuz iyi olacak.
Dedi.Onun öyle söylemesiyle karıma sımsıkı sarıldım.Enes kurtlumuştu.Oğlum kurtulmustu.
-Doktor bir süre tetkik için yoğun bakıma alacak.Ama sonra normal odaya alınacakmış.Çok mutluyum sinan.
Diyordu.Anneme baktığımda onunda yüzünde gölgeli bir sevinç olduğunu gördüm.Elife bakarak alnından öptüm ve gözlerinde ki yaşları sildim.
Ona sessizce
-Iyi olacak demiştim sana.O benim oğlum.Tabi iyi olacak.
Dedim gülümseyerek o da bana gülümsedi.Sonra ona bakarken:
-Zeynepten bir haber var mı?
Dedim.Az önce ki sevinçli gözlerine birden hüzün doldu.
-Daha bir haber yok.
Dedi.Neden zeynepten bir haber gelmiyordu.Birden başımın döndüğünü hissettim.Az önce kan vermiştim ve 1 gün boyunca mideme sudan başka birşey  girmemişti.Elimle duvara yaslaninca elif hemen ilgilendi.
-Sinan iyimisin?Gel otur biraz.
Dedi ve beni bir koltuga oturttu.Ona iyiyim derken elimle başımı ovuyordum.Birden kapı açıldı ve oğlum odadan çıktı.Hemen koşarak ona baktık.Yüzü solmuştu bir günde.Başına büyük bandajlar sarılmıştı.Ellimle elini tutarken ona

-Oğlum istediğin hediyeyi aldım sadece uyanmanı bekliyorum.Hadi uyan artık ne olur?

Dedim.Eda diger elinu tutarken
-Uyanırsan bi daha seninle kavga etmicem kardeşim.Her istediğini vericem.
Diyordu.Kizim da çok üzülmüştü.Onunla ilgilenen ise yasemindi.Iyi ki yanımızdaydı.Yoksa biz nasıl iyi olabilirdik.
Sedyeyle giderken elif kolumu tuttu.Ona bakarken;
-Sen zeynepin yanında kal.Ben enesle giderim.Zeynebin sana daha çok ihtiyaci var.
Dedi.Ona gülümserken elif ve kardeşi kızımı da alarak enesin sedyesiyle gitmeye başladılar.Simdi sadece zeynepten gelecek iyi haberi bekliyorduk.Zeynepte iyi olacaktı...

Yine bir gün biterken biz hastanedeki ikinci günümüzde ameliyathanenin önündeydik.Neden bu kadar uzun sürmüştü böyle.Bircok doktor girip çıkıyordu.Hepsi beklememizi ve dua etmemizi söylüyordu.Yusuf da bizim gibi perişan  olmuştu.Çok bitkin görünüyordu.Ağlamaktan gözlerinin altı kıpkırmızi olmuştu.Yusufun ailesi ilk gün gelmiş sonra gelmemişti.Yusufu durmadan arayarak haber alıyorlardı.Bir ara elimi yüzümü yıkamak için lavaboya girdiğimde onu kabinin içinde biriyle konuştuğunu farkettim.

-Anne o benim nişanlım nasıl onu burada bırakıp gelmemi beklersiniz.Evet bir ömür buralarda bekliyecem onu.Beni beklemeyin!
Dedikten sonra çıkınca göz göze geldik.Beni görünce hemen başını yere eğdi.Omzuna dokunup;

-Annene karşi gelme.Evine git.Biz seni haberdar ederiz.
Gözlerime bakarak kararlı bir şekilde
-Olmaz sinan.Bende sizin gibi beklicem burada.
Dedi ve lavabodan çıktı.Şuan kimseyi düşünecek halde değildim.Aynadan yansımama bakınca gömlegimin üzerindeki kanları gördüm.Beyaz gömleğim zeynepin kanına bulanmıştı.Annemin üzerime bakışı geldi sonra aklıma.Üzerime bakarak ağlıyordu.Demek ki sebebi buydu.
Lavabodan çıkıp ameliyathanin önüne geldim.Birden doktorun etrafini saran aileme baktim.Onlara doğru yürürken bir çığlık sesi duydum.Koşarak yanlarına gittim.Doktor son sözlerini "Çok üzgünüm "diye tamamlıyordu.Annem birden bayıldı.Elif onu kendine getirmeye çalışırken doktor müdahale etmeye çalışıyordu.Yusuf gidip elini duvara vuruyor bir yandan da ağlıyordu.Yasemin donuk bir şekilde anneme bakıyordu.Ne olduğunu anlayamamıştım.Hemsireler annemi almış odaya götürürken elifle göz göze geldik.Gelip bana sarıldı ve ağlamaya başladı.Ondan ayrılıp elifin yüzüne şaşkın bir şekilde bakmaya başladım.

-Hatun ne oluyor?
Bana bakarken durmadan ağlıyordu.Ondan ayrılıp yaseminin önüne diz çöktum.Kocası onu omzuna yatırmış ağlıyordu.Kocasi bile ağlarken o ağlamıyordu.Ellerini tutunca bana baktı.

-Yasemin ne oluyor?Neden herkes ağlıyor?Zeynep iyi değil mi?

Bana boş gözlerle bakıyordu.Onu ilk defa böyle görüyordum.Ondan da birşey ögrenemeyecegimi anlayinca bu kes yusufa gittim.

-Yusuf sen söyle ne oluyor?Neden ağlıyorlar?

Yusuf  şunları söyleyince birden bir deprem yaşadım.

"ONU KAYBETTİK ABI.ONU KAYBETTİK".

Gözlerine bakarken birden kendime geldim.

"Sen ne diyorsun laan.Nasıl kaybettik!Zeynepimi kaybettik!Kimi kaybettik söylesene oğlum"
Bana titreyen sesiyle

"ZEYNEPİ KAYBETTIK.ONU KAYBETTİK"

BIR INSAN YAŞARKEN ÖLDÜĞÜNÜ NASIL HISSEDER?
-CANI EN ÇOK YANINCA
CANIM ÇOK YANIYOR ZEYNEP.BUNU BANA NASIL YAPARSIN!NASIL CANIMI BÖYLE YAKARSIN ABICIM

Bölüm sonu...
Zeynep öldü.Onu bu kadar çabuk kaybetmek istemezdik öyle değil mi?
Yeni bölümde neler olacak?Gerçekten de kaybettik mi zeynebi?Bakalim ve görelim.
O ZAMANA KADAR..

Allaha emanetsiniz....