CEHENNET aşkın iki dünya hali

41.Bölüm FINAL

 MEDIA DA Kİ MÜZİK DEHŞET.ONUNLA OKUMANIZI TAVSIYE EDERIM. 😊

《 《İnsanın büyüdükçe mi
artıyor dertleri? Yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?》》

Gözlerimi yumdum.Öyle bir yumuştu ki bu; açmak değil sonsuza kadar kapamaktı amacım.Ah Allahım.Kalbime inen bu darbelerin sebebi şu atacağım  son adımdı belki de.Kapıdan dışarı attığım son adımla kurumayan göz yaşlarıma bir yenisi eklendi.Bekledim.Arkamdan bakan adamın gitme demesini bekledim.Demeye niyeti yok gibiydi.Arkamı dönecek cesaretim yoktu.Ziyanlardaydım.

"Zeynep!!"

Evet işte.Gitme diyecek.O kadın alalede saçmalayan biriydi.Sen onun dediklerini ciddiye alma!

Evet işte.Bekliyorum desene.Gitme desene.Artık mutlu olma zamanı demiştin düğünden önce.Sonra Resulullahın önünde Beni Sevdiğini ve Hep seveceğini söylemiştin.Şimdi o sözleri yineleme zamanı..

Çekip alacaksın bu uçurumdan da biliyorum.

"Allaha emanetsin."

○○○○○○○●○○○○○○○○○○○

Zaman nasıl bu kadar çabuk geçiyor inanın bilmiyorum.Daha dün karnımda hissettiğim kuzumu kucağımda sevdiğime mi inanmasam önce yoksa şu karnı burnunda bana doğru gelen aslıya mı?

"Oooo hoşgeldin hayırsız.Ben hiç gelmezsin sanmıştım oysa ki."

Ufflaya püffleye zar zor kendini koltuğa atarken daha 6 ay öncesine kadar benimde böyle paytak paytak yürüyerek kanepeye zar zor oturuslarım canlandı gözümün önünde.

Mehmet selime bakınca bir daha şükrettim.Çok acılar çekmiştim doğumda.Ve ölümünden sonra ilk kez bu kadar çok aramıştım annemi.Yanımda olmasını ve ellerimi sıkıca tutup dayan geçti kızım demesini hayal etmiştim tüm çığlıklarımda.Oyle teskin etmeye çalışmıştım kendimi.

"Ne diyorsun kızım yaa! Zaten sinirim tepemde."

Kesin yine kavga etmişti eşiyle.Çekilemez olmuştu hamileliğinde aslı.Durmadan ağlıyor ağlamıyorsa da sinirleniyordu durduk durmadık yerlerde.Ve yine bana atar yapma zamanıydı.

"Yusuf beni çileden çıkarıyor zeynep.Ya bin defa dedim.Bak yusuf o çoraplarını abdest almak için çıkarıyorsun tamam okey hatta harika.Ama neden banyonun kapısının  önüne koyuyorsun ki? Ya hala anlayabilmiş değilim.Sepet koydum her zaman koyduğu tarafa bu kez de öbür tarafa bırakıyor.Yavv ben o sepeti oraya hava alsın diye yada evimizi daha iyi tanısın diye bırakmadım be adam! Anlamıyor! Beni bu hamile halimle eğilmeye zorluyor.Çileden çıkıyorum.Yastıkları dişleye dişleye bir hal oldum.Kalbini de kırmak istemiyorum ama zorluyor ne yapayım?"

Evet doğru anladınız.O yusuf bu yusuf. 3 yıl önce evlendiler aslıyla.Ben o zamanlar baranın komadan çıkmasını bekliyordum.Aslıyı gözyasları içinde kapımın önünde  bulunca aklıma çok kötü şeyler geldi.Mesela suzan teyzenin vefat ettiği.Zira suzan teyze annemin en yakın arkadaşıydı ve çocukluğumuzdan beri bizimle yakınlığından ötürü hem ailesi hem de kendisi aileden sayırlırdı.Tanıdık bir akrabımızın da bulunmayışından Recep amca amcamız suzan teyze teyzemiz gibiydi.Ve suzan teyze alzaymır hastalığına yakalanmıştı.Aklıma ilk gelen ne yazık ki buydu.

Onu apar topar içeri alıp neler olduğunu anlatmasını istedim.Ellerimi tutarak gözlerimin içine mahmur mahmur baktı.

"Ben senin arkadaşlığını hakketmiyorum zeynep.Kendimde yüzüne bakacak yüz de bulamıyorum."