CEHENNET aşkın iki dünya hali

11.bölüm

  Kayboluyorum git gide.Bu nasıl bir ikilem..

Fon müziğiyle okumaktan hoslananlar media daki müzikle okuyabilir.Keyifli okumalar..

Gözlerimi yeni birgüne açmıştım ki kendimi hiç tanımadığım bir odada buldum.Yanımdaki ağırlığa bakınca bunun bir adam olduğunu gördüm.Yüz üstü yattığı için yüzünü göremiyordum.Bir anda elimdeki parıltı dikkatimi çekti.Parmağımda bir yüzük vardı.Elini yastığın üzerine koyan adamda da aynı yüzükten vardı.Allahım ne oluyor?Hayretle  etrafıma bakmaya başladım.Kalbim duracak gibi atıyordu.Vitrinlerin üzerinde benim tek çekilmiş fotoraflarım vardı.Aynanın önünde ise gelinlik giymiş halim.Ama yanında bir fotoğraf daha bulunuyordu.Bir adam.Yüzünü bulanık görüyordum.Ayağa kalktım ve fotoğrafa doğru yaklaştım.Tam elime almış bakıyordum ki belime dolanan eller ve tam boynumda hissettiğim nefesle elimdeki fotoğrafı düsürdüm.Düsürmeden önce duyduğum şey şuydu.

"Günaydın karıcığım"

"Kızım kalk kabus görüyorsun."
Bir anda yerimden fırlayıp anneme sarıldım ve ağlamaya başladım.Bu nasıl bir kabustu böyle.Gerçek olduğuna yemin edebilirdim.O kadar gerçek duruyordu.Ben evlenmiştim.Ve tanımadığım bir adam bana karıcığım demişti.Ama ses o kadar tanıdık gelmişti ki bana.O gelmeseydi fotoğrafa bakabilecektim ama bakamadım.Annem

"Tamam tamam geçti.Rüyaydı.Bak evindesin,bizimlesin.Kendine gel kızım."

Demesiyle boynundaki kafamı kaldırıp ona baktım.

"Ço çok kork korkunçtu anne.Ben çok korktum."
"Al bir bardak su iç."
Dedi ve bana elindeki suyu uzatti.Alıp içmeye başladım.Boğazımdan kayıp giden su beni kendime getiriyordu.
"Anlatmak istermisin?"
"Ben başka birinin evinde gözlerimi açtım.Yanımda bir adam yatıyordu.Ama yüzünü görememiştim.Elimde bir alyans vardı.Aynısı yanımda yatan adamda da vardi.Sonra aynanın önündeki fotografa bakmak istedim.Elime aldım.Tam o anda bir el belimi doladı ve bana GÜNAYDIN KARICIĞIM dedi."

Annem dudaklarının arasında gizlemeye çalıştığı kahkahasını birden bırakınca korktum.Ona neden güldüğünü anlamaz bir şekilde bakınca konuşmaya başladı.

"Ben de daha korkunç birşey gördün zannettim.Allah iyiliğini versin zeynep."

"Zaten çok korkunç bir rüya anne?Neden gülüyorsun?"

"Ehh kızım birgün gerçekten öyle bir sabaha uyanacaksında ondan.Olacak birşey bu.Sen birgün evleneceksin.Yaninda seni seven bir eşin olacak ve sana karıcığım diye seslenecek."

"Düşüncesi bile ürkütüyor.Ben evlenmeyecegım.Kendi kendime bakarım ben"

"Olur mu öyle şey kızım.Hem sen inançlı bir insansın.Bu evliliği Allah(c.c)  ve peygamberimizin istediyor biliyorsun.Soyumuzu devam ettirmek,gelecege güzel nesiller bırakmak için bu boynumuzun borcu.Neyse hadi kalk okula geç kalıyorsun."

"Ben bugün okula gitmeyecegim."

"Neden?Dersin mi yok?"

"Hayır var ama dersin telafisine  girerim.Bugün okula gitmek canım istemiyor."

"Peki nasil istersen.Ama yine  de kalkacaksın o yataktan.Vakit geçmeden namazını kıl.Hadi akıllı kızım benim."

Dedikten sonra odadan çıktı.Ben hala rüyanın etkisinden çıkamamıştım.Ama annem haklıydı.Birgün bu kabus gerçek olacaktı.O güne kendimi hazırlamam gerekiyordu.

Telefonumu alıp aslıya bugün okula gitmeyecegimi msj attım.Çok uzun sürmeden bir msj geldi.

"Kızım saçmalama.Dünkü yaşananları unutmadın öyle değil mi?Seni güçsüz sanacaklar.Bugun gidelim,yarın ikimizde bir tatili hakketmiş oluruz.Haydi."

Dediklerinde haklıydı ama ben kimseye güçlülüğümü kanıtlamak istemiyordum ki.Allah(c.c) benim içimi en iyi bilendi.Aslıya ben kimseye kanıtlamak zorunda değilim diye bir msj yazdım ama geri sildim.Hayır!Ben kanıtlamak zorunda değildim ama arkadaşımı yanlız bırakmamalıydım.Ona dün yapmak istediklerini bir daha deneyebilirlerdi.O kız bana kızmıştı ve bunun hıncını kesin ondan çıkarmak isteyecekti.

"Tamam geliyorum.Birlikte gidelim okula.Ben seni durakta beklicem."
"Işte beee benim arkadaşım bu yaa tamam gelicem"

Bu kızın dobralığına hayrandım.Nasıl becerebiliyordu bu kadar neşeli olmayı anlamıyordum.Ondan gelen mesajı okudum ve yataktan kalkıp abdestimi almaya gittim.Namazımı kılıp giyeceklerimi hazırladım ve hazırlanıp aşağı indim.

Annem yine kahvaltıyı hazırlamış beni bekliyordu.Beni hazırlanmış görünce

"Yine aslı ne dedi de kandırdı seni."
"Ne desin yaptı yapacağını yine."

Dedim ve kahvaltı masasına oturup güzel bir kahvaltı yaptım.Anneme masayı kaldırmaya yardım ettikten sonra veda edip evden çıktım.

Yolda yürürken yine yusufu göreceğim korkusu vardı içimde.Hele de dün aslıdan her şeyi ögrendikten sonra onun suçsuz olduğunu anladıktan sonra ona ümit vermekten korkuyordum.Başım yerde yürüyorken durağa yaklaşmıştım.Aslıyı görmemle gülümsemem bir oldu.Ona doğru yürürken bir anda bir taşa takıldım.Neredeyse yere düşüyordum ki bir el belimi kavradı ve beni kendine doğru çekti.Ne olduğunu anlayamamışken birinin gözlerimin içine dimdik baktığını farkettim.

"Gözlerin,gözlerin çok güzelmiş."

Bunu söyleyen yiğitti.Allahım bu durumumuz neydi böyle.Onun haram biri olduğunu bilirken nasil boyle zayıf olabildim.

Hemen kendimi düzelterek ağlaya ağlaya gerisin geriye koşmaya başladım.Gözleri gözlerimi bulmuştu.Elleri belimdeydi.Ben bunun hesabını Allaha nasıl verirdim.Haramdı bana.Ama o bunu düşünmemiş ve mahremi olduğum halde bana dokunmuştu.Keşke düşseydim de dizim bacağım parçalansaydı.Yara bere içinde olsaydım.Ama bana dokunmasaydı.

"Dur neden ağlıyorsun?Sadece senin düşmeni engelledim diye mi?Zeynep bana bak."

Yanımda benimle birlikte yürüyordu.Ben ağlarken o devamlı yüzüme bakıyordu.Durdum.Ben durunca o da durdu.Yüzüne bakmadan hıckıra hıckıra

"Bana dokunmamalıydın.Bıraksaydın yere düşseydim.Neden tuttun beni.Neden?Sana kaçkez söyledim benden uzak dur diye.Neden geldin buraya?"

"Sana iyilikte yaramıyor tamam bir daha olmaz.Ağlama lütfen."

"Haramsin bana neden anlamıyorsun.Neden uzak durmuyorsun benden.Neden bu kadar yakınsın söyle.Keşke dün seni görmeseydim.Keske hic görmemiş olsaydım."

"Yeter!Tamam dedim.Ağlama yeter!Seni ben dün değil ondan çok zaman önce de gördüm.Senin görüp görmemen beni ilgilendirmiyor.Kendine gel.Ağlamayı kes artık."

"Uzak dur benden anlıyormusun uzak dur. 2 gün oldu seni tanıyalı ve beni günahına çektin.Uzak dur benden."

"Bu istesende olmaz bundan sonra.Benim sende bir..."

"Bende ne?Devam etsene."

"Yeter!Evine git hemen.!Hadiii."

Bana bağırmıştı.Hemen arkamı dönüp kosarcasına eve gittim.Annem halimi görünce neyimin olduğunu neden geri döndüğümü sordu.Gozlerimden ağladığım hemen anlaşılıyordu.Koşarak odama gittim ve kapıyı üzerime kinitledim.Yatağa kendimi hızla atmamdan ötürü yaram acımaya başlamıştı.Ağlamaya başladım.Ilk defa bir erkek  bana dokunmuştu.Bunun böyle olmasını istemiyordum.Bana dokunacak kişi helalim olacaktı.Ama o tüm hayallerimi yıktı.Allahım affet.Isteyerek yapmadım asla..

Kapım kırılacak gibi çalarken abimin sesi yankılanıyordu.

"Zeynep, zeynep aç kapıyı kardeşim."

Gözlerim kararmaya başlamadan önce beyaz gömlegimin üzerindeki kırmızı lekeye baktım.Gözlerim yavaş yavaş kapanırken abim kapıyı kırdı ve içeri girdi.O anda yatağımın önünde tepkisiz bana baktığını gördüm.Gerisi karanlık....

Bölüm sonuuuu....
Yorumlarınızı bekliyorum.

Allaha emanetsiniz...