Hem en hem alleen

Five

[Laura]

Na nog wat gedronken te hebben in de stad met Aylin komen we terug ons appartement binnen. 'Heb jij dat verslag al af?' Vraagt Aylin. Ik schud met mijn hoofd. 'Nee, ik heb een begin gemaakt.'

'Ik ga nog even naar de bibliotheek. Hoe laat is het nu?' Ze werpt een blik op de klok. 'Vier uur. Over een uur sluit de bibliotheek dus ik ga snel even.' Ik knik. 'Is goed.' Ze trekt de deur achter haar dicht.

Ik trek mijn kleren uit en pak een comfortabele en lange trui die nog tot boven mijn knieën komt. Hij zit wel wat groot, maar goed.

Ik loop naar de keuken en schenk voor mezelf een kop thee in. Ik laat mezelf op de bank ploffen en start Netflix op. The Vampire Diaries heeft een nieuw seizoen. Enthousiast druk ik op afspelen en pak een deken om het mezelf nog net even wat comfortabeler te maken. Ik maak in mijn haar nog even snel een rommelige knot. Dat irritante, losse haar ook steeds.

Ik zou eigenlijk mijn verslag ook af moeten maken, maar het feit dat ik al begonnen ben en Aylin nog niet vind ik een goed excuus voor mezelf om de Vampire Diaries te gaan ''binge watchen'' Ik haal mijn telefoon tevoorschijn en kijk of ik nog interessante berichtjes heb ontvangen. Ik zie een appje van Evan. ''Hey schoonheid, zin om langs te komen?'' Ik open het niet. Ik heb daar geen zin in. Ik begin te twijfelen of ik hem die tweede kans wel moest geven.

Op dat moment wordt er aangeklopt. Langzaam kom ik omhoog en gaap eens goed. Sjokkend ga ik naar de deur om hem vervolgens open te doen. Ryan stormt naar binnen. Zonder dat het me enigszins boeit dat hij zomaar binnenkomt doe ik de deur weer dicht.

'Tweede kans?' Roept Ryan verbaasd. Ik haal mijn schouders op. 'Ja, waarom niet?' Ik ga weer op de bank zitten. Ik heb hier helemaal geen behoefte aan op dit moment. 'Hoe bedoel je waarom niet? Ik heb je toen destijds duizend keer gesmeekt voor een tweede kans en met hem heb je nog geen eens iets officieels en hij lult zichzelf er zo uit?' Ratelt hij aan één stuk door. 'Ben je klaar?' Vraag ik. 'Antwoord nou voor één keer normaal en niet zo irritant.' Zucht Ryan. Ik zucht ook. 'Jij bent vreemdgegaan met Mila. Zij was mijn beste vriendin. Dat is veel erger!' Hij komt naast me op de bank zitten. 'Je hebt nog geen eens een relatie met die Evan en het gaat nu al mis.' Ik sla mijn ogen neer. Ergens heeft hij wel gelijk en Ryan heeft veel meer moeite gedaan dan Evan, maar met Ryan is alles zo anders begonnen. Dat lag zo ingewikkeld. 'Ja, maar Evan was vanaf dag één een lieverd.' Ik kijk hem aan. 'Ik ben veranderd voor en door jou. Weet je wel niet hoe speciaal dat is?' Hij maakt me het leven zo moeilijk. Hij laat me dingen inzien die ik mezelf nog niet beseft heb. Het valt stil. Niet wetend wat ik zeggen moet.

'Is dat mijn trui?' Vraagt Ryan na een korte stilte. Ik bekijk mijn trui. 'Mijn trui.' Glimlach ik. 'Ja, die heb je van me gestolen na dat strandfeest van Quin.' Hij glimlacht. 'Je zei dat ik hem hebben mocht, omdat ik hem nooit meer uit wilde doen.' Ik denk terug aan dat strandfeest. Het was een geweldige avond. 'Ik was dronken.' Lacht Ryan. 'Je mag hem terug hebben als je wil. De dag dat ik je al je kleren terug gaf was ik deze vergeten denk ik.' Ik staar voor me uit. Waarom draag ik hem eigenlijk nog?

'Houd hem maar. Hij staat goed bij je en ik heb genoeg truien.' Glimlacht Ryan me toe. Hij kijkt verward. 'Waarom draag je hem eigenlijk?' Daar hebben we de vraag al die ik zelf niet eens kan beantwoorden. Ik haal mijn schouders op. 'Vandaag is de eerste keer dat ik hem weer eens draag. Waarom weet ik eigenlijk ook niet.' Ik sla mijn ogen neer. Ik schaam me een beetje. Nu lijkt het net alsof ik hem mis.

En dat is niet zo.

Waarom heb ik deze trui aan?

'Oké, logisch?' Zegt Ryan vragend. Ik knik met mijn hoofd. Hij zucht. 'Je vindt die Evan echt leuk he?' Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet. Ik vind hem wel leuk, maar verliefd?' Ik schud met mijn hoofd. 'Ik zal nooit meer snel verliefd worden.' Ik kijk hem aan en zie een schuldige blik in zijn ogen staan. Ja, dat klopt Ryan. Dat komt inderdaad door jou dus voel je maar goed schuldig.

'Het spijt me nog steeds zo erg, Lau.' Hij pakt mijn hand vast waar ik even van schrik. Ik schraap mijn keel. 'Ik weet het.' Meer weet ik niet te zeggen. Ik weet hoeveel het hem spijt. Hij wrijft met zijn duim over mijn hand die hij nog vast heeft. Ik kijk erna en denk terug aan onze relatie. Het was zo perfect en mooi. Waarom moest hij vreemd gaan?

'Waar denk je aan?' Vraagt hij. Ik glimlach zwak. 'Aan onze relatie en hoe goed het was.' Hij glimlacht. 'Maar toen ging jij vreemd en nu denk ik terug aan hoe je me dat kon flikken.' Maak ik mijn zin af en trek mijn hand terug. Hij zucht. 'Ik kan het niet terug draaien, kon ik dat maar! Maar ik heb zo vaak sorry gezegd en zoveel berichtjes en cadeautjes gestuurd en gegeven. Ik kan niks meer doen!' Zegt hij wanhopig. 'Je kan ook niks meer doen. Ik vind dingen vergeven gewoon lastig, vooral dit!' Hij schudt met zijn hoofd. 'Moeite met dingen vergeven? Ja, dat heb ik gemerkt met Evan.' Hij staat op en haalt zijn handen door zijn haar. Ik sta op en ga tegenover hem staan. Zonder er echt bij na te denken pak ik zijn handen vast. Ik kijk een beetje omhoog zodat ik hem in zijn ogen aankijk. Ik blijf natuurlijk een kop kleiner.

'Ryan, ik houd echt nog wel van je en ik heb je, nadat het uit was gegaan, nog zolang leuk gevonden! Maar ik ben door gegaan, omdat je het gewoon verpest hebt! Je weet hoe vaak ik je verteld heb dat als je vreemdgaat het klaar is en alsnog heb je het gedaan!' Hij leunt met zijn voorhoofd tegen de mijne en zucht. Hij knijpt zachtjes in mijn hand. Ik kan niks doen. Het voelt stiekem fijn. Net als toen.

'Ik wil je gewoon zo graag terug, Lau, ik wil niet dat je ervan door gaat met Evan.' Fluistert hij. Zonder dat ik het wil, komen de oude gevoelens weer een beetje omhoog. 'Ik wil je laten zien dat ik het niet verpest. Ik kan je gelukkig maken en ik heb alles voor je over.' Doordat hij fluistert krijg ik kippenvel. Shit, ik wil hem zo graag zoenen! Waar komen deze verlangens vandaan?

Ryan legt zijn vingers onder mijn kin en lift hem omhoog zodat ik hem aankijk. Zijn ogen flitsen van mijn ogen naar mijn lippen.

Dit kan niet. Dit mag niet gebeuren. Ik mag niet dezelfde fout begaan als Ryan begaan is. Ook al heb ik geen relatie dus eigenlijk zou ik niet vreemd gaan. Nee, het komt op hetzelfde neer. Aylin kom nu de kamer binnen lopen. Iemand klop op de deur. Mama bel me op. Laat iemand deze situatie stoppen. Het is zo fout! Ik kan niks doen. Ik sta verstijft. Hoe fout het ook is, het voelt zo goed!

Ik schraap mijn keel en het lukt me om een stap naar achter te zetten. Toch heb ik er spijt van. Ik verlang zo erg naar hem op dit moment. Hoe kan ik zo zijn? En Evan dan? Wat betekent dit voor mijn gevoelens? Wie vind ik leuk? Al die vragen. Allemaal omdat hij weer terug in mijn leven is. Hoe kan één persoon zoveel met je gedachtegang doen?

'Sorry. Ik ging even op in het moment.' Verontschuldigd hij zich. Ik schud met mijn hoofd. 'Het is oké, er is niks gebeurd.' Helaas, mompel ik nog in mijn hoofd. Hij zucht. 'Dan ga ik die kant maar weer op.' Nee nee nee, niet gaan ik wil niet dat je gaat! 'Ja, is goed.' Nee nee nee, het is helemaal niet goed. Dat meende ik niet! Hij glimlacht lief naar me en loopt naar de voordeur. Ik loop achter hem aan om hem fatsoenlijk gedag te zeggen.

Hij opent de deur. 'Ik zie je nog wel dan.' Knikt hij. Voordat hij door de deur loopt klap ik de deur dicht en duw hem er tegen aan. Kort kijk ik hem aan. Dan duwt hij zijn lippen vol op de mijne en ik ga er volledig in mee. Een bom van verlangen, passie en vertrouwen ontploft er. Shit, hier heb ik niet over nagedacht.

Maar het voelt zo goed.