Hem en hem alleen

Twenty Eight

[Laura]

Ik word wakker in de armen van Ryan, iets wat ik erg gemist heb in de tijd dat we niet samen waren. Hij slaapt nog. Zijn mond hangt een klein stukje open. Ik glimlach. Het ziet er schattig uit. De zon schijnt al erg fel. Het is onze laatste dag. In de namiddag gaan we naar huis. Het was een chaotische vakantie, maar wel heel leuk.

'Goedemorgen.' Hoor ik een hese stem naast mij zeggen. Hij slaat zijn armen strakker om mij heen en knuffelt me. Ik begin te lachen. 'Goedemorgen.' Hij laat me weer los en strekt zich uit. 'Ben je allang wakker?' Vraagt hij me. Ik kom boven hem hangen. 'Nee.' Ik geef hem een kus. Hij kreunt even. 'Laten we maar uit bed gaan.'

Zodra we de trap af lopen horen we geschreeuw van beneden. We blijven even op de trap staan om te luisteren wat er gebeurd.

'Je kent hem niet eens, Ella!' Hoor ik Vincent schreeuwen. 'Daar gaat het helemaal niet om.' Ella klinkt nog vrij rustig. Vincent zucht diep. 'Kies je hem boven mij?' Zegt Vincent dan vrij rustig. Ella blijft stil. 'Alles wat er tussen ons speelde wil je weg gooien voor een jongen die niet beschikbaar is?' Vervolgt Vincent. 'Vincent.' Zucht Ella. Ik was inmiddels alweer vergeten dat Vincent en Ella met elkaar gingen. Ik heb nooit geweten dat dat klaar was. Misschien was dat ook wel nooit klaar en is Ella gewoon een trut. 'Zeg het maar, Ella.' Vincent klinkt intimiderend. Ella zucht. 'Oke.' Zegt Vincent. Hij komt richting de trap. Alsof we niks gehoord hebben lopen wij van de trap af. Zonder ons goedemorgen te wensen stormt Vincent langs. Als we beneden zijn, kun je duidelijk de tranen in Ella's ogen zien. Snel draait ze haar om en gaat naar de keuken.

Ryan kijkt mij aan en ik haal mijn schouders op. Ik ben blij dat alles goed zit tussen mij en Ryan. Het is fijn. Het is weer gewoon zoals het hoort. Hij neemt buiten plaats naast Ruben die ook al wakker is. De rest slaapt nog. Ik loop naar de keuken toe om iets te eten. 'Gaat het, Ella?' Vraag ik aan Ella. Ze haalt haar neus op en draait zich tot mij om. 'Wat maakt jou het uit. Voor jou werkt het allemaal weer perfect.' Zegt ze met een krakende stem door de tranen die ze inhoudt. Ze pakt een flesje water en stormt naar boven. 'Sorry dat ik het vroeg.' Mompel ik tegen mezelf.

Ik pak een breaker en een flesje water en ga naast Ryan zitten. Ruben ziet er brak uit. Ik begin te lachen. 'Leuk gehad, Rub?' Hij steekt zijn middelvinger naar mij op een schudt lachend met zijn hoofd. Ik begin harder te lachen. 'En dan moet ik ook nog opruimen en inpakken. Gadver.' Zeurt Ruben. Ik ga zo nog lunchen met Ryan. Ik heb er zin in. We sluiten onze vakantie op die manier af. 'Ik ga me klaar maken.' Deelt Ryan mij mee en legt een hand op mijn boven been. Hij doet even zijn pet goed. Dan geeft hij me een kus op mijn voorhoofd en loopt naar boven.

'Jullie vinden elkaar echt heel leuk he?' Vraagt Ruben. Ik begin te glimlachen en knik. 'Jullie horen bij elkaar.' Glimlacht hij lief. Dan staat hij ook op en gaat weg. Ik heb geen zin om hier alleen te zitten, dus ik ga me ook maar klaar maken. Zodra ik boven kom hoor ik geruzie uit de kamer van Vincent. Lorenzo en Aylin stappen ook net hun kamer uit en kijken mij vragend aan. Ik wuif het weg en loop de badkamer binnen. Ryan staat zijn haar te doen. Dat is voor het eerst deze vakantie. Hij heeft continu zijn pet op. Hij heeft zich leuk aangekleed. Ik daar in tegen sta hier nog in mijn korte pyjama broekje met een hemdje. 'Zo zo.' Glimlach ik. Ik sla mijn armen van achter om hem heen en knuffel hem strak. 'Kan ik helaas niet over jou zeggen.' Grijnst hij. Ik por hem in zijn zijde en laat hem los. Hij begint te lachen.

Ik pak een leuk jurkje uit de kast. Het is een gestreepte in de kleuren wit en mosterd geel. Het is een off-shoulder jurkje. Ik loop weer terug de badkamer in. 'Zo zo.' Grijnst Ryan. Lachend zucht ik. Ik haal vlug een borstel door mijn haar en laat het maar los hangen. Ik doe alleen een beetje mascara op. Voor de rest doe ik niks op, omdat ik dat nooit doe op vakantie.

'Zullen we gaan?' Vraagt Ryan aan mij als ik klaar ben. Ik knik. Hij pakt mijn hand vast en begeleid mij naar beneden, want dat kan ik zelf natuurlijk niet. We nemen afscheid van iedereen en stappen dan de deur uit. We hebben besloten om te lopen. Het is niet zo ver weg.

We komen aan bij een leuk uitziend terras. We nemen plaats onder de parasol. In de zon zitten is mij te warm. Meteen komt er een ober aan die ons een lunchkaart aangeeft. Aandachtig bekijk ik de kaart. 'Heb jij al een idee?' Vraag ik Ryan als we al een tijdje naar de kaart staren. 'Ik wil alles.' Zegt Ryan geïrriteerd. Ik begin te lachen. 'Ik kan niet kiezen.' Vervolgt hij zijn zin.

'Ik neem een boordje carpaccio.' Besluit ik. Meteen sla ik de kaart dicht voordat ik me ga bedenken. 'Ik ga voor de uitsmijter.' Besluit Ryan met nog over duidelijke twijfel in zijn zin. 'Klap hem dicht, dan kan je niet meer van mening veranderen.' Vertel ik hem. Hij klapt meteen zijn kaart dicht.

Onze bestelling is opgenomen en nu moeten we wachten tot we ons eten krijgen. 'Waarom wilde je eigenlijk gaan lunchen?' Vraag ik dan. Hij haalt zijn schouders op. 'Gewoon, we moesten er eens tussen uit met zijn tweeën. We zijn al de hele vakantie met de groep.' Ik knik als teken dat hij gelijk heeft. 'De volgende keer gaan we met zijn tweeën op vakantie.' Glimlach ik. 'Deal.' Zegt Ryan. Dan komt de ober die ons eten neer zet. 'Ziet er goed uit.' Zeg ik wijzend naar Ryan's uitsmijter. Hij knikt. 'Dat van jou ook.'

Nadat we hebben gegeten en betaald lopen we nog even door de stad. We lopen vele souvenirwinkels in en uit. Ik wil nog iets leuks halen voor Isaac en mama. Ik kan wel iets gaan halen voor mijn vader, maar die zie ik toch nooit. Ik denk dat ik hem pas weer zie als ik ga trouwen. Nog lang niet dus. Ik zucht.

'Ik wil gewoon wat leuks vinden voor Isaac en mama.' Ryan pakt mijn hand vast en zo lopen we door. 'Je kunt toch gewoon een sleutelhanger halen?' Stelt Ryan voor. Het is cliché, maar wel leuk. Zo gezegd, zo gedaan. De eerst volgende souvenirwinkel die we inlopen, koop ik twee leuke sleutelhangers. Missie geslaagd.

We komen aan bij het strand. We zijn niet midden op het strand, we zijn juist aan het einde van het strand. Het is hier rustig. We nemen plaats op een rots waar je nog net droog op zit. Ik begin te glimlachen. 'Wat is er?' Vraagt Ryan. Ik kijk hem aan. 'De eerste keer dat je zei dat je van me hield was op het strand. Daar liet dit me aan denken.' Hij glimlacht ook. 'Vanaf dat moment ben ik nooit gestopt met van je te houden.' Ik voel me gelukkig. Ik druk hem een kus op zijn lippen. Het is een lange kus. Als we terug trekken, gaat Ryan voor me staan. Hij pakt mijn hand vast en gaat op één knie zitten. Geschrokken verdwijnt mijn glimlach.

'Oh nee Ryan, wat doe je?' Vraag ik met duidelijke angst in mijn stem. Hij begint te grijnzen. Nee, ik ben nog niet klaar om te trouwen. 'Ryan, zeg iets.' Met zijn andere hand haalt hij een doosje uit zijn zak. Ik schud met mijn hoofd en sla één hand voor mijn mond. Wat gebeurt hier.

Het doosje gaat open. Een briefje met ''be mine'' komt tevoorschijn. Opgelucht en gelukkig begin ik te lachen. Ik spring om zijn nek. Hij kan me nog net op tijd goed vast pakken, omdat hij op één knie zat. Onze voeten worden nat, maar dat maakt niet uit. 'Ja.' Zeg ik blij. Ik druk hem een lange kus op zijn lippen en knuffel hem dan. Hij knuffelt me stevig terug. 'Ik houd van je.' Fluistert hij in mijn oor. Ik laat hem los en kijk hem aan. 'Ik ook van jou.' Met een glimlach duwt hij me een kus op mijn lippen.

'Je dacht toch niet dat ik je ten huwelijk ging vragen, gek.' Zegt Ryan terwijl hij me nat spettert met zijn voet. Ik begin te lachen. 'Jawel, ik was echt bang!' Ik spetter net zo hard terug. 'Wie wil er nou met jou trouwen?' Grijnst Ryan speels. Ik maak een O met mijn mond. 'Nu ga je te ver!' Ik spetter hem helemaal nat, maar hij doet het zelfde.

Als een stel kleine kinderen zijn we elkaar aan het nat spetteren en ik vind het geweldig.